YES! Deze week is Thijs Verheul te gast in de Ondernemen Op Slippers podcast! Tijdens zijn studie in Wageningen, waar hij bedrijfs- en consumentenwetenschappen studeerde, hij Sjuul.
Uit deze kennismaking werd uiteindelijk United Wardrobe geboren, na 7 jaar verkochten zij United Wardrobe aan het welbekende Vinted!
In Slippertje 73 vertelt Thijs Verheul onder andere over:
- Zijn tijd als student
- Waar het zaadje werd gepland voor zijn ondernemerschap
- Het ontstaan van United Wardrobe tijdens zijn studietijd
- De mislukte uitbreiding naar Frankrijk
- De impact van het coronavirus op United Wardrobe
- Lastige momenten die hij meemaakte als ondernemer
- Én de verkoop van United Wardrobe aan Vinted
Laten we snel gaan luisteren naar de inspirerende verhalen van Thijs Verheul, Let's Go!
Podcast transcriptie
Bas: Vandaag in de Ondernemen op Slippers podcast the one and only Thijs Verheul. Hij is geboren en getogen in Gouda. Op zijn 18e rondde hij het VWO af maar hij had geen idee wat hij wilde. Hij ging maar rechten studeren in Utrecht, maar dat heeft hij welgeteld twee weken volgehouden. Daarna is hij skiles gaan geven en deed safari’s. Daarna is hij in Wageningen bedrijfs- en consumentenwetenschappen gaan studeren, rondde zijn bachelor en master af en daar ontmoette hij Sjuul. Dat werd zijn compagnon van United Wardrobe en United Wardrobe werd geboren. Na 7 jaar verkochten ze United Wardrobe aan het welbekende Vinted, bracht een boek uit over het hele avontuur, voor hoeveel heb je het verkocht. Welkom Thijs.
Thijs: Ja, thanks for having me.
Bas: Ja, de jingle gaat lekker los maar je kent hem waarschijnlijk niet.
Thijs: Nee, nog niet nee. Ik ga hem sowieso wel terugkijken.
Je schuift je shit opzij, en voelt je vogelvrij, je runt je business op je slippers en dat maakt je blij.
Je droom is werkelijkheid, bent van de stress bevrijd. Je kraakt de code van het leven met zekerheid.
Bas: Van de stress bevrijd.
Thijs: Ja, was het maar zo’n feest.
Bas: Dat is mooi, in business ben je meestal niet van de stress bevrijd, maar je hebt je business verkocht, dat is toch ook een soort van stressbevrijding toch?
Thijs: Ja, jawel, maar ja, het is stress is ook gewoon verslavend.
Bas: Ja.
Thijs: Dat merk ik wel, dat ik echt op zoek ga naar andere dingen.
Bas: Nieuwe dopamineshotjes.
Thijs: Ja, ik ga nu gastcolleges geven, dat is gewoon fucking vet als je daar voor zo’n grote zaal staat en voornamelijk dan mbo-studenten die dan gewoon een beetje lopen te etteren en zo en dan proberen dat een beetje onder controle te houden dat vind ik echt, ja, dat geeft me superveel energie.
Bas: Lachen man.
Thijs: Ja.
Wat zou Thijs Verheul doen..?
Bas: Leuk dat je er bent Thijs, ik vind het echt tof om jouw verhaal ook op te mogen nemen hier in de Ondernemen op Slippers podcast. De eerste vraag die ik altijd stel aan mijn gasten is wat zou je doen als je nog drie maanden te leven hebt?
Thijs: Dan zou ik eerst denk ik naar Kaapstad gaan. Staat al heel lang op mijn to-do lijst om daar echt ja, een lange tijd te chillen. Ik denk dat ik dan ja, gewoon in Kaapstad al mijn geld uit zou geven en drie maanden lang daar--
Bas: Gewoon alles ook.
Thijs: Ja, ja, en dan gewoon even mijn testament op laten maken en dat mijn broertje mijn huis erft of zo, iets in die richting. Ja, dat zou ik doen. Kaapstad is wel echt--
Bas: Dat is wel jouw stad.
Thijs: Ja.
Bas: Ben je weleens geweest of niet?
Thijs: Ja, ik ben, ooit wilde een bedrijf ons overnemen en toen zijn we daarheen gevlogen gratis en voor niets, was super mooi.
Bas: Cool.
Thijs: En toen zijn we 5 dagen daar geweest en dat was echt een geweldige tijd.
Bas: Lachen man. En doe je ook kitesurfen en dat soort fratsen of niet echt?
Thijs: Ik ga zondag naar Sjuul die zit in Portugal, die is daar aan het remote werken en die is aan het kiten en die zegt ja, je moet het echt doen. Maar ik heb dus ooit een keer gesurft dat was dus geen succes, maar dat was in Mimizan toen er echt superhoge golven waren en zo en toen dacht ik oh, ik ga gewoon zonder les een beetje kijken hoe het werkt. Nou, ben ik half verdronken het eerste kwartier, toen ben ik meteen maar langs de kant een boek gaan lezen, maar Sjuul die zegt dat ik moet gaan kiten, maar ik weet het nog niet.
Bas: Precies.
Thijs: Maar ik heb er wel de tijd voor, ja, zondag als ik in Portugal zit.
Bas: Ja, lachen man, lachen. Ja, ik ga toevallig ook de hele zomer naar Portugal zes weken. Ik ben daar aan het kijken of ik een stukje land kan kopen.
Thijs: Ok, nice.
Bas: Daar wil ik eigenlijk wil ik daar met meerdere ondernemers zeg maar een soort van allemaal tiny houses gaan neerzetten en een soort van village bouwen.
Thijs: Oh, dat is wel vet.
Bas: Dus ik zal je tegen die tijd benaderen als je nog wat geld over hebt.
Thijs: Ja, wie weet, ja, laat maar weten.
Bas: Ja, lachen man, maar je bent een beetje in de buurt van Gouda ben jij opgegroeid zeg maar.
Thijs: Ja.
De jeugd van Thijs Verheul
Bas: Hoe zag jouw jeugd eruit?
Thijs: Nou, ik was echt een ADHD’er, dus vooral op de basisschool had ik al echt heel veel problemen. Ik had er altijd een beetje met iedereen ruzie en zo. Ik was echt een irritant ventje en ja, toen had ik toevallig een hele hoge cito en toen zeiden ze nou ja, dan kan je wel havo-vwo proberen, maar ik had wel heel erg zo’n prestatiedrang dat ik echt wilde presteren van oh, ik moet vwo doen want dat is het hoogst haalbare of zo. Dat zat er echt in.
Bas: Kwam dat ergens vandaan of zo?
Thijs: Ja, ik weet het niet, ja, dat kwam natuurlijk, ik was altijd zo’n irritant ventje, ik had vroeger echt heel erg rood haar, dat is nu wat meer bruin geworden. Vroeger noemden ze me altijd de vuurtoren en zo, ik werd best wel gepest.
Bas: De welbekende vuurtoren.
Thijs: Ja, ja, dus toen ja, van jongs af aan wilde ik bewijzen dat ik niet die vuurtoren was maar wel iets meer dan dat of zo. Ik denk dat het daar een beetje vandaan kwam.
Bas: Ja.
Thijs: En veel vissen, dat maakte me altijd heel rustig.
Bas: Dat deed je al op jonge leeftijd.
Thijs: Ja, ja, echt ik denk sinds ik 9 was of zo. Ja, als ik ging vissen dan kon ik me een soort van op één ding concentreren en dan werd ik daar helemaal rustig van of zo. Dan alles rondom verdween en dan was het echt van ok, ik moet de allergrootste vis vangen in de polder en dan ben ik een legend. Is me ook gelukt een van de grootste vissen van Moordrecht gevangen.
Bas: Serieus? Nee joh. Daar heb je nog een foto van of?
Thijs: Ja, zeker, zeker.
Bas: Vet, en hoe zwaar was die? Of weet je niet?
Thijs: Die was volgens mij 17,3 kilo of zo.
Bas: Wow.
Thijs: Een beetje overdreven.
Bas: Precies, ja, dat mag hè, dat mag, een megabeest dus.
Thijs: Ja, ja.
Bas: Maar waar concentreer je je op als je aan het vissen bent? Want je gooit dat ding toch gewoon in het water, dan ga je zes uur op je stoeltje zitten en als je geluk hebt dan hapt er een of?
Thijs: Ja, ik deed dan specifiek veel snoeken en karper vissen en dat is dan toch wel ja, dan moet je een goede stek vinden, een beetje voeren op tijd, ervoor zorgen dat alles echt gewoon helemaal strak gecamoufleerd onder water ligt en zo en ja, ook als een stek niet loopt snel verkassen, dat soort dingetjes en zo. Dus het is wel een beetje topsport.
Bas: Cool.
Thijs: Ja.
Bas: En doe je het nog steeds?
Thijs: Veel te weinig.
Bas: Je maakt er te weinig tijd voor waarschijnlijk.
Thijs: Ja, ik had dus best wel na mijn exit veel gevist intensief en toen had ik ook echt in Utrecht een van de topvissen gevangen van een bepaald water en toen was een beetje de motivatie weggezakt en dacht ik ja, dit is echt een van de beste vissen, nu kan ik weer weet ik veel, 30 keer gaan, maar dan ga ik toch niet een betere vangen.
Bas: Ja, je had de top bereikt.
Thijs: Ja, ja. Dat ja, ja.
Bas: En nou ja, goed, daar in Gouda opgegroeid en toen ging je vwo doen op je 18e, dat was ook in Gouda denk ik dan?
Thijs: Ja, ik was in Moordrecht woonden mijn ouders, klein dorpje en ja, toen ging ik in Gouda mijn vwo doen, ja.
Bas: Ja, ja, en daar fietste je zo doorheen of?
Thijs: Ja, dat ging me vrij gemakkelijk af ja.
Bas: Had je nog extra zieke spiekmethodes of?
Thijs: Nee, ik was echt ja, best wel een nerd of zo. Ik ging echt wel heel erg gestructureerd, geconcentreerd te werk. Eigenlijk als ik daar nu aan terugdenk dan denk ik van moet ik meer dat soort structuur in mijn leven brengen. Ik was echt gewoon ok, na het eten het is nu half 7, ok, op mijn klok, ik ga nu drie uur leren en dan ging ik echt drie uur lang leren en dan was het over en dan beloonde ik mijzelf met een film of zo weet je wel. Dus dat, ja, dat moet ik weer terugbrengen in mijn leven die structuur als ik nu terugdenk.
Bas: Ja.
Thijs: Ik weet niet waar dat vandaan kwam, maar dat was echt ik was echt geobsedeerd van ok, ik moet dit halen en ik moet presterne of zo.
Bas: Juist, en dat is dus ook gelukt.
Thijs: Ja, het lukte me wel. Het eerste jaar was wel heel lastig, maar daarna ging het wel goed.
Bas: Ja, maar na je vwo , ja, kwam je eigenlijk in een soort van gat of zo want je had echt volgens mij geen idee wat je wilde of wat je ging doen.
Thijs: Exact, net zoals nu na de exit, het zwarte gat hè, het welbekende zwarte gat.
Bas: Ja, daar gaan we het dadelijk ook eens even mooi over hebben, maar ja.
Thijs: Nee, ik weet heel goed, ik had echt, ik was die eindexamens had ik helemaal gestructureerd voorbereid en echt een maand lang niet drinken en zo en echt een soort van gefocust erop en toen had ik dat allemaal gehaald en toen had ik die cijferlijst binnen en toen was het echt zo van ok.
Bas: En nu.
Thijs: What the fuck moet ik nu doen met mijn leven. En toen ben ik maar rechten gaan studeren, dus twee weken volgehouden.
Studeren in Utrecht
Bas: Ja, maar ging je dat studeren omdat er veel vrouwen in Utrecht woonden of had je een andere reden?
Thijs: Nee, ik zat in Reeuwijk op een boot. Je hebt de Reeuwijkse plassen bij Gouda en daar had ik een bootje en dat had ik helemaal zelf opgeknapt en zo en ja, toen zat ik gewoon daar een beetje te chillen, pizza te eten, bier te drinken en toen zei een van mijn vrienden oh, ik ga rechten studeren. Toen zei ik oh, nou. Of nee, hij zei volgens mij ik ga economie en rechten, ik weet het niet meer. Toen zei ik oh, nou, dan ga ik dat ook wel doen. Toen zag ik mijzelf al helemaal in een dikke BMW naar een advocatenkantoor rijden en dacht ik ja, ik ga superveel geld verdienen en ja, dit is echt wordt helemaal mijn leven. Maar toen zag ik die boeken, nou, toen kwamen echt de muren op me af. Toen dacht ik holy fuck, moet ik de rest van mijn leven in zo’n boek werken? Dat ga ik niet doen.
Bas: Dus dat het beeld wat je van tevoren had zeg maar was na een week al heel anders dan dat de werkelijkheid was.
Thijs: Ja.
Bas: Ja, dat is een mooi verhaal want een vriend van mij die is piloot geworden, maar die is piloot geworden nadat hij die film Catch me if you can had gekeken. Misschien ken je die wel, dan zie je zo die piloot lopen zo met zes van die vrouwtjes naast hem, hij denkt ja, dit wil ik dus ook. Goed, hij is uiteindelijk piloot geworden, maar het is natuurlijk gewoon doodsaai want je zit hartstikke stil in zo’n kist en het is gewoon--
Thijs: Het is gewoon een beetje buschauffeur op 10 kilometer hoogte, ja.
Bas: Dus dat beeld had jij ook een beetje van rechten dat je denkt van dit is nice, dikke auto en dingen en na een week dacht je van nou, laat maar, als ik dit ervoor moet doen dan is het het me niet waard.
Thijs: Nee, en ik was toen ook zo jong en ik dacht ja, ik kan alles nog doen dus en heel veel vrienden van mij hadden toen ook een tussenjaar genomen en toen ja, ik wist ook niet zo goed wat ik wilde. Nou, dan neem ik ook maar een tussenjaar. Dus ja, zodoende.
Bas: Ja, een tussenjaar toen ben je dus de sneeuw ingegaan.
Thijs: Ja, eerst dacht ik ok, ik ga wel gewoon glazen wassen bij mijn vader, die heeft een glazenwasbedrijf.
Bas: Ok, dat heb je ook nog gedaan.
Thijs: Ja, ja. En ja, dat deed ik echt vanaf mijn 12e altijd in het weekend glazen wassen, schilderen en ja, toen kwam een vriend van mij van hé, moet je niet skileraar worden? Dus toen ben ik mijn Anwärter gaan halen en toen ben ik bij Snow Experience, ikw eet niet eens of het nog bestaat, gaan werken en daar ski safari’s gaan doen. Dus dan gingen we in de ochtend gaf ik dan een beetje skiles en dan in de middag gingen we gewoon naar wat leuke ja, van die plekjes op de piste en wat grappige dingen vertellen over de historie van de Kitzbüheler alpen en dat soort dingen, ja.
Bas: Ja, precies. Lachen man. En die skisafari’s ging dat toen ook allemaal een beetje off piste en zo en want ik neem aan dat dat wel--
Thijs: Ja, officieel mocht dat volgens mij niet dus ik liet wel gewoon de mooiste pistes van het gebied zien en ja, af en toe ging je dat natuurlijk wel een beetje doen, maar het was vooral een beetje entertainment.
Ski Safari's organiseren
Bas: Maar ja, laten we eerlijk zijn, in de sneeuw gaat het met name om de après-ski toch? Of?
Thijs: Zeker, ja, ja.
Bas: Dus het was ook wel een mooi feest daar.
Thijs: Zeker, ja, zelfs dat Oh Oh Tirol kwam toen langs.
Bas: Ja, ja.
Thijs: Van Oh Oh Gerso diezelfde mensen met Sterretje en Snipertje, Barbie en zo heb ik allemaal staan zuipen daar, heel gênant, ja.
Bas: Heb je ook nog het hele Jägerbomb tijdperk meegemaakt?
Thijs: Ja.
Bas: Dan zette je die shotjes zo tussen de glaasjes en dan als een dominootje vallen ze met Jägermeister en dan tik, nou ja, goed, dat soort spektakel.
Thijs: Ja, de tequila suïcide shots en zo, dat doe je ook één keer als je 18 bent en daarna nooit meer.
Studie weer oppakken
Bas: Ja, ja, maar goed, toen kwam je terug van dat sneeuwspektakel en toen dacht je ja, ik heb genoeg gedronken, laat ik maar weer wat gaan studeren?
Thijs: Ja, dus toen dacht ik inderdaad van ik moet wel gewoon een universitaire studie doen of zo en ja, toen bedrijfs- en consumentenwetenschap gestart in Wageningen. Hele kleinschalige studie waarin je eigenlijk gewoon bedrijfskunde krijgt met heel veel economie en ook econometrie en ook consumentenpsychologie dat vond ik het leukste. Dus ja, gewoon van dat automatische gedragsanalyses en ja, gewoon heel veel psychologie van de consument en daar leerde ik dus Sjuul Berden kennen, mijn inmiddels ex-compagnon maar nog steeds een soort van compagnon.
Bas: Precies, volgens mij zijn jullie hartstikke goede vrienden als ik het mag geloven.
Thijs: Companions for life. Ja, zeker.
Bas: Ja, vet man, echt vet. Maar die studie daar was dat nog bijzonder? Wageningen, is dat leuk? Spannend? Of ja.
Thijs: Ja, Wageningen heeft gewoon een bruisend studentenleven.
Bas: Ah, mooi.
Thijs: Het is natuurlijk niet zoals Amsterdam of Rotterdam of Utrecht, het is veel kleinschaliger, maar ja, echt heel veel mooie tijden en avonden en avonturen beleefd in Wageningen.
Bas: Ja, ja, en die studie daar ging je, daar fietste je ook wel een beetje doorheen dan.
Thijs: Nou, dat ging me wat lastiger af. Het eerste jaar ging wel heel chill, maar toen we eenmaal United Wardrobe startten, ja, dan werden het allemaal vieren en vijven en zessen want ja, ik zat gewoon in de collegebanken mails te beantwoorden, mensen te spammen op Marktplaats en gewoon, ja, dat platform aan de praat krijgen, ja.
Het ontstaan van United Wardrobe
Bas: Maar super vet man. Breng ons terug naar die tijd dat je eigenlijk Sjuul dus leerde kennen en deze beginfase, want ik bedoel kijk terug naar, ja, ik weet niet, is het je eerste business die je gestart hebt? Waarschijnlijk?
Thijs: Ja, echt de eerste business ja.
Bas: Vaak is dat gewoon de allerleukste fase, dat je gewoon dus achteraf gezien dan hè, ik bedoel daarna, op een gegeven moment wordt het alleen maar groter en op een gegeven moment begint het op managen te lijken en dan begint het minder leuk te worden, denk ik dan.
Thijs: Ja, het is een vloek en een zegen want heel veel ondernemers die beginnen hun eerste business. Na een jaar fietsen ze dat het water in en dan werkt het niet en dan beginnen ze weer iets anders met alle learnings en dat wordt het dan vaak ook niet en dan vinden ze wat compagnons en dan wordt het een succes. Maar ja, United Wardrobe is de eerste keer meteen al een succes dus aan de ene kant is het natuurlijk een zegen want het is fucking nice dat het allemaal gelukt is, maar aan de andere kant is het ook wel een vloek want ik wilde heel graag weer iets doen, maar ik denk van ja, maar dan moet het nog groter worden dan United Wardrobe weet je wel. Dus daar moet ik misschien een beetje van af.
Bas: Ja.
Thijs: Maar ja, dat was die tijd dat we begonnen, ja, we wisten niks van IT en ja, we dachten gewoon van we zetten een website'je online en dan gaat het vanzelf wel groeien of zo. Ja, dus niet. Dat was wel echt ja, we dachten echt van ok, net zoals, we dachten echt Ticket Swap en Facebook en Instagram, Pinterest dat zijn gewoon bedrijven en dat is dan een idee en dat zetten ondernemers zetten iets live en dan pakt het internet het op en dan gooi je dat een soort van in de stroomversnelling van het internet en dan wordt het een succes. Ja, als je natuurlijk heel veel tijd en moeite erin stopt en echt een heel mooi schaalbaar IT-product bouwt wat zichzelf met netwerkeffecten versterkt dan gebeurt dat uiteindelijk na heel veel ploeterwerk.
Bas: Ja.
Thijs: En dat gebeurde bij ons ook uiteindelijk, maar ja, die eerste jaren, ja, dat was gewon ploeteren en van horten en stoten ging het maar en dat was, ja, als je daarnaast ook nog studeert is het natuurlijk een hele frustrerende tijd want je wilt al je tijd in je bedrijf stoppen, maar misschien toch ook nog een studie halen als dat bedrijf toch niks wordt dus daar moesten we de hele tijd tussen dobberen.
Bas: Ja.
Thijs: Maar dat is uiteindelijk goed gegaan.
Bas: Maar misschien ook wel weer de beste tijd want als je studeert, je hebt relatief weinig lasten zeg maar dus je kan gewoon ja, all-in gaan qua tijd in je bedrijf zonder je heel druk te maken dat je ja, je studentenkamer kan betalen die waarschijnlijk een paar honderd piek was in die tijd.
Thijs: Ja.
De achterliggende gedachte van United Wardrobe
Bas: Maar en hoe ontstond het idee überhaupt zeg maar? Ik bedoel ja, United Wardrobe het is toch, uiteindelijk zijn jullie, ja, laten we zeggen een marktplaats geworden voor tweedehands kleren.
Thijs: Ja, nee, Sjuul heeft drie zusjes en hij komt uit Limburg, een klein dorpje Well en dan met verjaardagen en Oud en Nieuw en Kerst dan kwamen zijn zusjes weer terug. Eentje die woonde toen volgens mij in New York en die andere ook in Berlijn en dan namen ze al die kleding mee en dan gingen ze dat voor Sjuul ogen met elkaar uitwisselen of dan gaven ze de een een tientje voor dat en vijf euro voor dat en dan zei hij van ja, hoe komen jullie, hij verbaasde zich over hoeveel kleding ze hadden. Dat ze echt ook gewoon studenten waren, maar echt gewoon honderden items hadden en hij zei ja, waar halen jullie dat vandaan? Zeiden ze ja, op Facebookgroepen, marktplaats, IJhallen, vintage winkels. En toen ontstond bij hem het idee van hé, waarom is er eigenlijk niet een centrale plek waar alle Nederlandse jongeren gewoon heel gemakkelijk hun kleding kunnen toevoegen en waar ze het uit kunnen halen. Een soort van Ticket Swap maar dan voor kleding.
Bas: Ja.
Thijs: En met dat idee kwam hij naar mij toen van dit moeten we een soort van bouwen want het is er niet.
Bas: Ja.
Thijs: En ja, ik had er helemaal geen vertrouwen in in het begin, echt drie maanden lang heeft hij aan mijn kop moeten zeuren en uiteindelijk dacht ik ja, laten we het dan maar doen of zo, deze gozer gelooft erin en ja, toen zijn we eigenlijk begonnen met bouwen, met IT’ers zoeken, designers zoeken, eerste versie online zetten en ja, vandaar is het eigenlijk ontstaan.
Bas: Wat cool.
Thijs: De zusjes van Sjuul.
Ondernemen tijdens studie
Bas: Cool man. Nou, toen dus die eerste fase, designers zoeken en op een gegeven moment had je een ja, een MVP zeg maar, de eerste versie was klaar en toen ging dat live, maar toen zat jij dus gewoon letterlijk in de schoolbanken te refreshen en de klantenservice te behandelen, de server ging down en je moest bellen, hoe ging dat?
Thijs: Ja, dat is achteraf gezien heel stressvol want ja, we hadden een Facebookpagina en daar hadden we 2.000 likes op en daar gingen we echt een soort van mensen meenemen in het verhaal. Dus toen we begonnen met de ontwikkeling drie maanden van tevoren of misschien wel een half jaar van tevoren dan posten we even van ok, dit is onze droom, we willen de grootste kledingkast ter wereld bouwen, zo gaan we het doen en dan oh, de homepage is af, wat vinden jullie van de homepage? En dan hadden we een screenshot van de homepage en dan gingen mensen daarop reageren. Aan de hand daarvan gingen we weer een beetje aanpassen en toen was het echt die weken daarvoor was echt aftellen ook nog 14 dagen en we gaan live en dan hadden we echt een paar honderd mensen die dan echt zaten te wachten van oh, wow, nou, dit wordt iets nieuws en iets hips en ik wil erbij zijn als eerste gebruiker. En toen gingen we live in januari 2014, 15 januari 2014. Ja, en dan zei Thijs Slijkhuis onze developer toentertijd, ja, dit is Google Analytics en dan zag je 80 mensen erop en toen een paar honderd en toen ging die down en toen oh, shit en toen moest hij het weer oplossen en dan werden de eerste orders geplaatst en heel die flows aanpassen. Ja, als ik terugkijk denk ik echt van wow, dat was zo extreem veel werk. Je kan niet voorstellen hoeveel werk we daar hebben ingestopt om het te laten rollen. Maar dat was ja, die beginperiode, de dag erna dan werd ik wakker en dan dacht ik echt van nou, ok, de volgende dag wordt nog beter, maar dan was het echt van niks.
Bas: Ja, ja.
Thijs: Van oh shit, we moeten iets doen om het te laten werken.
De rol van social media binnen United Wardrobe
Bas: Ja, ja. Nee, want het sociale aspect aan de site was heel belangrijk in het begin toch?
Thijs: Ja, zeker.
Bas: Dus dat je gewoon de sociale kanalen gebruikt van kijk, ik heb mijn jurkje verkocht op United Wardrobe voor whatever, X.
Thijs: Ja het waren voornamelijk de Facebookgroepen.
Bas: Ja.
Thijs: Je had twee Facebookgroepen die hebben we overgekocht en daar deelden we alle producten die op United Wardrobe binnenkwamen die deelden we in die Facebookgroepen en zo gingen die mensen van die Facebookgroepen rustig aan naar United Wardrobe en dat spelletje toen we dat eenmaal doorhadden uiteindelijk gingen we adverteren op Facebook en dat kon in die tijd echt voor 3 cent voor een klik.
Bas: Juist, ja. Gouden tijden.
Thijs: En dan kochten we 20 klikken in en dan hadden we een registratie en zo ja, al het geld wat binnen kwam ging meteen weer in de Facebook ads en zo hebben we dat netwerk groot gemaakt in het begin.
Bas: Ja, tof man. Uiteindelijk duurde de hele rit dus 7 jaar, maar neem ons even, ja, whatever, een beetje door die 7 jaar heen want je begint dus letterlijk met zijn tweeën.
Thijs: Ja.
Het eerste kantoorpand
Bas: En dan op een gegeven moment je studeerde nog. Er komt dan een punt dat je waarschijnlijk in een kantoor bent gaan zitten of zo.
Thijs: Ja, zeker, op het Herculesplein in Utrecht, antikraak, dat was het eerste kantoortje.
Bas: Ah, nice.
Thijs: Ik denk na een half jaar hadden we zoiets van ja, we moeten wel echt een plek hebben om samen te komen en toen hadden we een kantoortje gehuurd en toen gingen we daar zitten, samen met Joep die zat er toen nog bij en toen hadden we gewoon een VOF’je en toen was het gewoon knutselen. In de avonduren hielp Thijs Slijkhuis ons met het platform bouwen en ja, dat ging echt, dat ging rollen door die Facebook ads. Toen werden we echt heel bekend in Nederland voornamelijk in de studentensteden en toen hadden we een artikel in de Volkskrant over United Wardrobe. Studenten starten Airbnb voor kleding, dat was de titel.
Bas: Juist.
Thijs: Het was een pagina groot artikel op de economiepagina in de Volkskrant dus ja, de telefoon stond roodgloeiend want we hadden ook laten weten dat we investeerders zochten. Ja, en toen stonden echt alle dikke bakken voor ons antikraakkantoor met mannen die in ons wilden investeren.
Bas: Oh, wow.
Thijs: En dat was echt helemaal nieuw voor ons die wereld en ja, we snapten niet eens hoe het werkte en we hadden gewoon een VOF’je en uiteindelijk hebben we toen een deal kunnen maken met Tommy en Duco, twee ondernemers en ja, dat was echt ja, die zeiden ja, we willen jullie 250.000 euro geven, maar je moet voor 9 uur reageren. Dus wij zo huh? Ok, laten we het maar doen.
Onderhandelen over aandelen verkoop
Bas: Ok, niet even onderhandelen over de aandelen of zo? De hoeveelheid aandelen of zo, ze zeiden gewoon 250.000 voor zoveel aandelen, ok, go.
Thijs: Ja, ja, en dan was het ok, go. En toen zeiden ze ja, stuur de namen van jullie BV’s maar. Wij zeiden we hebben geen BV’s.
Bas: Ja, precies.
Thijs: Oh, en toen moesten we dat allemaal gaan aanpassen en toen kwamen we er uiteindelijk achter dat er geen goede klik meer was met Joep en ja, toen ging Joep uit het bedrijf en dan moest dat ook onderhandeld worden en die hield nog een stukje van het bedrijf en ja, dat vonden investeerders natuurlijk ook niet leuk, maar ze zagen wel in dat dat het beste was en toen lieten we Thijs Slijkhuis toe en toen konden we echt ja, volle bak gaan bouwen. Thijs Slijkhuis is gewoon echt een wizzkid, gewoon een sterke developer die alles kan en die ging ons toen gewoon helpen met het platform groot maken.
Bas: Maar die 250K heb je dus uiteindelijk aangenomen.
Thijs: Ja.
Bas: Voor, ja, als je daarop terugkijkt was dat hele dure equity waarschijnlijk die je op dat moment hebt weggegeven?
Thijs: Nou, het was wel een goede deal. We werden toen gewoon op een miljoen gewaardeerd en ja, we waren drie studenten in een antikraakkantoor. Ja, weet je wel, dat was best wel een goede deal voor ons in die tijd en ja.
Bas: Maar dat is dus ongeveer ja, 6, 7 jaar geleden zeg maar toen je echt net startte.
Thijs: Ja, zeker, ja, dat is ongeveer zes jaar geleden. Of nou ja, inmiddels acht jaar want het is alweer bijna twee jaar terug. De tijd gaat zo snel, ik moet echt weer iets nieuws verzinnen. Maar goede reality check. Nee, dat ja, dat was echt met dat geld konden we, ja, het was natuurlijk niet dat we alles in een keer kregen, ik kreeg het ook in tranches. Eerst kregen we iets van 100K en toen hadden we wat targets gehaald en kregen we wat verder steeds een stukje en dat ging gewoon goed. We konden developers aannemen, we konden customer support aannemen, we konden marketingmensen aannemen en toen konden we echt, ja, die tent gaan bouwen.
Bas: Nice.
Thijs: En ja, toen leerden we gewoon het opschalen, customer acquisitiekosten tegen lifetime value afzetten en gewoon tegen de goedkoopst mogelijke kosten users binnen trekken en die maintainen en ja, de liquiditeit van het platform onderhouden. Zorgen dat je genoeg kleding binnen krijgt en ook genoeg kleding verkoopt de hele tijd. En dat spelletje zijn we door gaan spelen totdat we België en Frankrijk ook lanceerden en toen zijn we echt wat grotere funding gaan ophalen. Toen hebben we uiteindelijk van Peak Capital en Arthur Coste.
Bas: Oh ja, Peak, ja, Johan van Mil, heb ik ook een keer geïnterviewd.
Thijs: Ja, daar hebben we in totaal 2,5 miljoen bij opgehaald.
Bas: Mooi.
Thijs: En daarmee zijn we echt heel agressief marketing gaan doen en toen ja, die periode van wat is het, dat 2015 tot 2017 tekenden we volgens mij die deal met Peak. Dat hebben we best wel lang uitgezongen met die 250K want we verdienden gewoon geld en we konden heel veel gewoon zelf financieren. Dat vond Peak ook natuurlijk gewoon nice aan ons.
Bas: Julie waren eigenlijk winstgevend voordat die investering van Peak kwam, maar jullie wilden gewoon agressiever groeien.
Thijs: Ja, zeg maar als we niet zo agressief aan marketingkosten hadden dan waren we inderdaad winstgevend of ja.
Uitbreiden naar Frankrijk
Bas: En met hoeveel man zaten jullie voor die investering van toen je die 2,5 miljoen aannam?
Thijs: Ik denk, was trouwens eerst 1 miljoen en daarna nog 1,5 miljoen erbij. Toen zaten we denk ik met een mannetje of 12-14 of zo inmiddels in het oude postkantoor op het Neude, dat was ook antikraak.
Bas: Ja, zeker man.
Thijs: Een fucking vette locatie.
Bas: Ja.
Thijs: En ja, daar kregen we dus die investering van Peak en toen konden we echt nog agressiever marketing doen en toen was het echt van ok, we moeten echt Frankrijk gaan veroveren.
Bas: Juist.
Thijs: En achteraf gezien, ja, 2,5 miljoen euro is heel veel geld, maar ja, dat is gewoon..
Bas: Dat is ook zo weg.
Thijs: Niet eens het wekelijkse marketingbudget van Vinted. Ja, het is gewoon een hele agressieve markt waarin je gewoon heel snel heel groot moet worden om ja, een solide business te bouwen en ja, dat was achteraf gezien veel te weinig geld om Frankrijk aan te pakken. Niet Vinted niet serieus genoeg genomen.
Bas: Super groot land, er wonen 40 miljoen mensen of zo?
Thijs: Ja, 80 miljoen volgens mij zelfs.
Bas: Oh, meer zelfs, ja, precies.
Thijs: En ja, dat in eerste instantie lukte het wel heel goed. Het lukte ons heel goed om heel veel goedkoop users binnen te halen via influencer marketing, maar uiteindelijk was er gewoon Vinted en dat bestond al een tijd en die hadden 0% verkoopkosten, die waren goedkoper, dus alle users die kwamen binnen en dan waren ze een paar maanden actief en daarna gingen ze allemaal weer weg.
Bas: Oh ja.
Thijs: En ja, voordat we dat doorhadden was het 2018 en was een beetje ons geld op.
Bas: Want Vinted was de grootste in Frankrijk in die tijd.
Thijs: Ja, Vinted was extreem groot in Frankrijk. Is nog steeds een van hun grootste markten en ja, dat is echt een insane miljardenmarkt. En ja, daar kwamen we dus gewoon niet snel genoeg tussen. Het lukte ons wel om wat op te schalen, maar die hele focus op Frankrijk daardoor verloren we ook wel echt een beetje de focus op Nederland en België en toen op een gegeven moment kwamen we echt op een punt dat we echt nog maar 6 maanden runway hadden en dat we echt keuzes moesten maken van ja, what the fuck gaan we nou doen? Gaan we nou door investeren in Frankrijk of gaan we gewoon even terug naar de basis en gaan we gewoon Nederland en België heel winstgevend maken. Ja, en toen werd het ons steeds duidelijker van ok, ja, die Franse expansie die is gewoon een beetje mislukt. We hebben daar gewoon zoveel geld in gestopt en die users, customer lifetime value is gewoon niet hetzelfde als in Nederland dus toen hebben we gelukkig op tijd, ja, wat hele moeilijke beslissingen moeten nemen, ook echt gewoon een gedeelte van het personeel gedag moeten zeggen die daarvoor verantwoordelijk waren omdat ja, we gingen gewoon weer focussen op de kern, terug naar gewoon developers, de customer support en een paar marketingmensen, een paar finance mensen en toen we eenmaal die, in 2018 die ja, die slag hadden geslagen en gewoon efficiënter waren geworden en de focus op Nederland en België terug hadden gebracht, kinderkleding ook hadden gelanceerd, ja, toen kwam die groei ook weer terug en toen werd het ook gewoon weer leuk en toen was het ook wat minder risicovol ondernemen want we waren aan Frankrijk tonnen per maand aan marketing aan het pompen in de hoop dat het terugkwam. Ja, als dat niet lukt dan moet je op een gegeven moment toch daarmee stoppen en dan ja, eerst dan denk je nou, we moeten het nog even proberen en dit en dat gaan proberen en dat lukte gewoon steeds niet.
Bas: Hadden jullie een team in Frankrijk opgezet of had je gewoon Franse mensen op kantoor of?
Thijs: Ja, Franse mensen op kantoor in Utrecht.
Bas: In Utrecht.
Thijs: Ja, en ik zat een tijdje in Parijs om daar wat influencer samenwerkingen te doen, maar we deden alles gewoon centraal vanuit Utrecht gelukkig.
Bas: Nice.
Thijs: En ja, toen zijn we gewoon teruggegaan naar de kern en gewoon weer gaan groeien en break-even gaan draaien en dat was ook het moment dat de eerste gesprekken met overnamepartijen al begonnen.
Bas: Oh, wow.
Thijs: Dat begon al in 2018 en ja, volgens mij wanneer was het, zo’n beetje half 2019 zouden we al een deal met Vinted doen en dat was heel langdradig en toen weer wel en toen weer niet en toen uiteindelijk zou de hele deal getekend worden en die zou dan getekend worden begin maart 2020 of zo, nee, maart, nee, februari 2020 zouden we eigenlijk hadden we de due diligence was allemaal geweest en nou, alles zag er goed uit en alles zou worden overgedragen, iedereen had er vrede mee. Ja, en toen kwam opeens Corona dus toen gingen alle deals op pauze, heel de markt in paniek.
United Wardrobe tijdens corona
Bas: Maar de handel ging wel door het dak, althans, toch? Of niet? Op het platform zelf.
Thijs: Nou ja, zeg maar toen die hele paniekgolf begon net zoals nu op de beurs ook paniek, de rente gaat omhoog, nog steeds geld lenen, ja, in Amerika is het inmiddels 3,5%, het gaat omhoog. Uiteraard, er is een verschrikkelijke oorlog gaande in Oekraïne en ja, er is heel veel onzekerheid, maar er was toen ook paniek, paniek en iedereen op de beurs alles stortte helemaal in en alle investeerders oeh, wat moeten we doen en alle mensen gingen toiletpapier kopen en voedsel.
Bas: Hamsteren.
Thijs: En hamsteren en iedereen was bang en niemand kocht kleding online natuurlijk. Dus toen in die eerste weekenden ging onze omzet helemaal naar beneden en toen was die laatste speech van Rutte geweest van blijf kalm en blijf thuis, maar je mag nog wel pakketjes ontvangen. Dat was voor ons ok, wat gebeurt er nou? Als die pakketjes stoppen dan stopt onze omzet, letterlijk al onze omzet want we verdienen gewoon geld doordat mensen pakketjes naar elkaar sturen.
Bas: Ja.
Thijs: Dus elke keer zaten we een soort van bij die speeches te bidden, zaten we met onze knietjes voor de tv, alsjeblieft, Rutte, hou die pakketpunten in leven want Macron had toen gezegd nee, alles gaat dicht en in Frankrijk ging het gewoon zo naar beneden, ook voor Vinted.
Bas: Hebben ze daar de logistiek ook gestopt dan?
Thijs: Ja, ja.
Bas: Serieus?
Thijs: Alle pakketpunten gingen gewoon dicht in Frankrijk.
Bas: Maar ook de logistiek zelf, dus er werden gewoon geen pakketjes meer afgeleverd bij mensen thuis of zo of hoe moet ik het zien?
Thijs: Nou ja, het gros van de pakketten van ons ging in Frankrijk via Mondial Relay en dat gaat via pakketpunten.
Bas: Dat is daar meer gemeengoed zeg maar dan.
Thijs: Ja, en dat ging allemaal dicht.
Bas: En die gingen dicht, wow.
Thijs: En in Nederland zal dat straks ook, ja, pakketjes aan huis afleveren die periode, ik denk dat dat over drie jaar vrijwel niet meer gebeurt. Maar ja, dat ging allemaal op de fles dus wij dachten nou, daar gaan we, we moeten steun aanvragen en een lening aanvragen en echt we gingen van bijna verkopen naar opeens van holy shit, heel de business gaat weer naar beneden, moeten we weer mensen ontslaan, what the fuck. Toen kwam die laatste speech van Rutte en toen was echt iedereen zat binnen, je mocht niet naar de Zara gaan, je mocht niet naar de kringloopwinkel gaan, iedereen ging zijn kleding in die bakken gooien, die bakken die waren vol, die eigenaren van die bakken zeiden ja, we kunnen ze niet eens ophalen zo vol zitten ze, dus iedereen ging naar ons toe en ging kleding verkopen en we hadden er 7 jaar over gedaan. Ja, toen 6 jaar om alle marketingtrucjes technisch en functionalities om het product maar beter te laten werken en mensen meer kleding te laten verkopen en uiteindelijk met elke influencer samengewerkt en alle marketingstrategieën gedaan, CPC, SEO, weet ik veel wat en uiteindelijk was het gewoon oh, iedereen verveelt zich dus gaat maar op United Wardrobe zitten.
Bas: Ja.
Thijs: Zo simpel kan het ook gewoon zijn. Het was gewoon puur geluk voor ons dat wij dat platform hadden staan en het was ja, alsof we mondkapjes verkochten.
Bas: Juist. Het was gewoon perfecte timing.
Thijs: Geen sierdeal, maar gewoon ja, perfecte timing, iedereen zat erop en het werkte gewoon. Ja en voor Vinted ging ook even in panic modus en dat ging daarna ook weer gewoon gigantisch goed werken.
Bas: Wow.
Thijs: En ja, toen startten die onderhandelingen gewoon weer en toen gingen we weer DD doen, verkort en in oktober 2020 konden we dat nieuws dus naar buiten brengen van hé, we zijn verkocht en ja, dat was ook weer heel grappig en toen dacht ik echt van ah, nu heb ik mijn bedrijf verkocht en dan heb ik voor de rest van mijn leven kan ik eindelijk een huis kopen, kan ik doen wat ik wil en ik zie het allemaal wel en zo en nu denk ik echt van hmm, ja, wat moet ik nu weer eens gaan doen, ja.
Bas: Ja, want ik bedoel, dat is natuurlijk toch een emotioneel proces ook.
Thijs: Ja, zeker.
Bas: Een bedrijf verkopen.
Thijs: Ja, als het zeg maar aan de markt had gelegen dan hadden we naar mijn mening gewoon een weet ik veel, 50 miljoen opgehaald en United Wardrobe nog groter gemaakt, maar het was ook wel gewoon realistisch, ja, er waren gewoon heel veel partijen die geïnteresseerd waren in ons toen. Het beursklimaat was heel erg kopen toen ook nog en daarna weer terug natuurlijk, je had die Coronadip en daarna ging alles weer helemaal omhoog. En het was echt een ja, een hele goede tijd in 2020 om je IT-business te verkopen. In deze tijd is dat veel moeilijker want ja, alle waarderingen zijn naar beneden, er is onzekerheid in de markt.
Bas: Ja, de financierders blijven op hun geld zitten, kijken even wat er gebeurt met de oorlog en hoe de economie zich ontvouwt.
Thijs: Zeker en ja, dat is wel echt was een geluk bij een ongeluk. Dus we zaten ook echt op een tweespoor, ok, gaan we geld ophalen om United Wardrobe door te laten groeien, gaan we verkopen, dat waren nooit echt een soort van helder wat gaan we nou doen totdat echt de juiste termsheets kwamen en ja, dat is natuurlijk heel emotioneel. Je hebt 7 jaar lang aan iets gebouwd met een team mensen, ook toen we in 2018 die mensen moesten ontslaan toen heb ik echt 4 maanden niet geslapen, dat was verschrikkelijk weet je wel, dat waren echt United Wardrobe familie. We hadden een bar in ons kantoor, mensen hadden relaties, ik ken mijn vriendin ook van United Wardrobe.
Bas: Nice.
Thijs: Iedereen was gewoon ja, een soort van verwoven. In het weekend gingen mensen met elkaar sporten, ze gingen op vakantie. Nu nog steeds zit ik in WhatsApp groepen en gaan we met ex-United Wardrobe mensen naar festivals en het Vinted festival dus in Litouwen, 29 juli.
Bas: Super lachen.
Thijs: Vinted heeft inmiddels volgens mij 1.200 werknemers en gewoon voor iedereen wordt een festival georganiseerd in Vilnius. Maar ja, we waren echt een familie en ja, het was echt die keuze maken van ok, hoe lang kunnen wij nog bestaan naast Vinted, hoe lang kunnen wij nog groeien? Want het was echt loopgraven zitten. Vinted had op een gegeven moment gewoon 250 miljoen extra opgehaald en ze waren al keihard aan het groeien en ja, wij hadden toen net een lening van 750.000 euro extra afgesloten bij de Rabo om niet te verwateren en gewoon even kinderkleding een boost te geven. Ja, en dan kom je toch op een track te zitten van ok, als we nu doorgaan dan is er een kans dat we nog drie keer zoveel waard worden of misschien nog wel 10 keer zoveel, maar er is ook gewoon een kans dat Vinted ons voorbij gaat met zo’n zak geld.
Bas: Winner takes it all, ja.
Thijs: Ja, en in heel veel markten in Spanje, in Portugal, in Frankrijk waren er heel veel kledingmarktplaatsen à la United Wardrobe die ergens een specialisme in sneakers of in designer fasion hadden die zijn of gesneuveld of gewoon gigantisch veel waardering kwijtgeraakt doordat Vinted zo groot en agressief was. En toen had Sjuul had ook zoiets van ja, ik wil eigenlijk wel onderdeel zijn van Vinted want die Thomas Plantenga daar kan ik wel wat van leren en dat is echt een mooie tent en persoonlijk had ik zoiets van ja, ik wil wel gewoon ook een huis kunnen kopen en wat vrijheid hebben of zo. Of ja, niet wat vrijheid, gewoon wat zekerheid.
Bas: Ja.
Thijs: En ja, als we dan ook Vinted aandelen krijgen, nou ja, dan delen we mee in het succes straks van Vinted. Dus maar ja, aan de ene kant is het het engeltje die dat zegt, maar het duiveltje die zegt van ah, je bent een ondernemer, haal nog even 5 miljoen op en zorg ervoor dat het nog groter wordt want ja. Dus dat was constant dat risico wat je nou deed en uiteindelijk hebben we gewoon een beetje toch voor de safe--
Bas: De gulden middenweg.
Thijs: De gulden middenweg gekozen.
Bas: Ja.
Thijs: Ja, wat ja, dat is uberhaupt dat je zo’n goed aanbod krijgt en we hadden een hele goede partner die die hele deal voor ons heeft gestructureerd.
Bas: Ja.
Thijs: Dus een soort van bankiers die dat hebben begeleid. Ja, en we hadden meerdere aanbiedingen en er was gewoon heel veel momentum in de markt dus dan is het ook van ja, ok, dan moet je ook gewoon een keer doorzetten en het doen en niet te veel twijfelen. En achteraf gezien ja, ben ik nog steeds heel blij dat we het zo hebben gedaan.
Passief inkomen
Bas: Ja, jullie hebben wat puntjes veilig gesteld.
Thijs: Ja, gewoon ik heb nog steeds Vinted aandelen, ik heb eindelijk een huis kunnen kopen en ik kan nu gewoon een beetje chillen. Ik heb wel zoiets van ja, what the fuck moet ik nou doen.
Bas: Ja.
Thijs: Een boek geschreven, ik geef heel veel gastcolleges, heb in een paar startups geïnvesteerd, maar ja, uiteindelijk, ik dacht echt van ok, als je dan je exit hebt gedaan dan ga je gewoon een beetje investeren en dan koop je aandeeltjes hier en daar.
Bas: Juist.
Thijs: Nou.
Bas: Je hebt nu wel mooie kansen nu die markt omlaag gaat.
Thijs: Ja, dat heb ik ook gedaan, maar dan zit je de hele tijd wel een beetje naar beurscijfers te kijken.
Bas: Ja, ga je dat refreshen de hele dag?
Thijs: Is zo saai en irritant en ja, vaak ook heel onlogisch. Dus ik ben wel weer gewoon terug naar de basis gegaan dat ik dacht van ja, ik wil weer gewoon een nieuwe tent bouwen, maar wat het nou is weet ik niet.
Bas: Ja, je bent nog super jong toch?
Thijs: Ja, 30 ben ik, ja, dus alles kan nog.
Bas: Mooie leeftijd. Maar Thijs, het klinkt bijna als een jongensdroom zeg maar als je dit zo allemaal voorleest, maar wat zijn hier nu de mindere kanten, de stressvolle periodes, huilend in je bedje, woelen, alleen voelen of whatever, wat gaat er door je hoofd?
Thijs: Ja, ik heb dat allemaal meegemaakt. Ik heb dat ook uitgebreid in mijn boek beschreven. Ik dacht eerst zoiets van ja, hoe ga ik nou dat verhaal optekenen want ik vond wel gewoon dat iemand dat verhaal gewoon moest optekenen omdat het gewoon echt een fucking vet verhaal is naar mijn mening.
Bas: Absoluut.
Thijs: Ja, zeg ik natuurlijk zelf, maar.
Bas: Ja, het klinkt als een jongensdroom toch?
Thijs: Ja, het is ook echt een jongensdroom. Maar er zitten zeker gigantisch veel negatieve kanten aan en ja, de manier en de stress, of ja, de stress die ik heb ervaren dat is nog steeds heb ik daar af en toe wel een beetje last van, dat ik echt ja, zeg maar de risico’s die we hebben genomen waren echt heel groot en we zijn leningen aangegaan, investeerders met miljoenen, ja, en als het allemaal goed gaat dan is het Hosanna, maar als het naar beneden gaat dan staan ze wel op de stoep en dan moet je je toch verantwoorden en ook personeel aannemen en zo’n verantwoordelijkheid dragen, op een gegeven moment op de top hadden we 55 fulltime werknemers en dan ja, zag ik soms echt een beetje door de bomen het bos niet meer. Dan moet je die mensen managen.
Bas: Ja.
Thijs: En toen ik met United Wardrobe begon was het echt en soort van obsessie van dit moet slagen en elke vrije seconde die ik had en als je dan, ja, toen was ik 22 en dan heb je een soort van niet door dat je, dan ben je 22 en heb je zoiets van ben je oneindig energie stuiterbal.
Bas: Ja, je gaat all-in.
Thijs: En dan ga je all-in en dan de hele dag bam, achter een scherm, 16 uur lang, mensen mailen, Marktplaats. ’s Ochends word je wakker het eerste wat je doet bam, cijfers erbij, mensen mailen en dan vergeet je te ontbijten en dan oh, ik moet toch nog een college doen en dan doe je dat allemaal maar en dan zei mijn moeder altijd oh, Thijs, je pleegt roofbouw op je lichaam. Dan zei ik ja, mam, dat overkomt mij toch niet zoiets?
Bas: Dat zijn wel echte moederteksten dat.
Thijs: Ja, mar toen had ik wel echt in 2018 toen dacht ik dus ok, ik moet even rust nemen want toen hadden we die deal met Peak, nog wat extra geld binnengehaald, bijna een overname gehad door een andere partij en toen dacht ik nou, alles gaat zo goed, ik ga even een paar weken naar Vietnam om het even los te laten en dat was echt letterlijk de eerste keer van 2013 tot ja, de eerste keer in 5 jaar dat ik niet, dat ik het idee had dat ik niet dagelijks bezig zou zijn met United Wardrobe. En toen kwam ik aan in Vietnam en toen was ik echt een soort van miste ik gewoon als een junk mijn laptop want ik had mijn laptop niet meegenomen. Dat voelde echt alsof ik een kind niet bij me had.
Bas: Wel slim.
Thijs: Dus ik ging meteen naar een internetcafé en dan meteen 3 uur lang data checken en mensen mailen en zo, helemaal in paniek van wat moet ik doen? Ja, en toen kwam het wel een beetje als een boemerang terug van ik heb mijzelf gewoon verslaafd gemaakt aan werken en de enige plezier die ik haal is uit het orderpaneel in mijn leven en inmiddels was het uitgegaan met mijn vriendin en ik zag mijn vrienden en mijn familie bijna niet meer en als ik ze zag dan zat ik als een zombie met koffie naast me op mijn telefoon de orderpagina te refreshen, letterlijk elke 5 minuten refreshte ik de orderpagina. Het was het kloppende hart van United Wardrobe.
Bas: Ja, een soort van bitcoinkoers zeg maar.
Thijs: Exact, was gewoon ok, als er, ik wist gewoon ok, als er de afgelopen 10 minuten geen 30 orders zijn binnengekomen--
Bas: Dan is er iets mis.
Thijs: Dan moet er iets mis zijn en dan waren er 29 orders en dacht ik oh, shit en dan pakte ik alles erbij, errorlogs en weet ik veel wat en hoeveel kledingstukken zijn er binnengekomen, wat voor kledingstukken binnengekomen, zijn we gehackt of maken er genoeg accounts aan. En het grappige is dat altijd wist ik dan wel weer een of andere gekke bug te vinden. Oh, dan ging ik die bug weer rapporteren en dacht ik oh, als die bug weer is opgelost dan zal alles weer beter zijn en dan was die bug weer opgelost en dan was dat het helemaal niet natuurlijk en ja, in zo’n fase maak je jezelf echt helemaal paranoïde natuurlijk. Zonder dat ik het wist had ik mijzelf, ja, helemaal verslaafd aan data gemaakt.
Moeilijke momenten als ondernemer
Bas: Ja, bizar. Maar wat was nou je laagste punt zeg maar? Echt je low in deze afgelopen 7 jaar dat je echt dacht van ja.
Thijs: Ja, dat was de dag dat we, we hebben er toen ook echt voor gekozen met heel veel advies van mensen van ok, hoe ga je nou zo’n reorganisatie aanpakken.
Bas: En dit was ook reorganisatie om economische redenen na UWV en ontslagronde of?
Thijs: Ja.
Bas: Zo ging het.
Thijs: En het was ook gewoon echt we hadden bijna twee ton als personeelskosten. Als we dat aan zouden houden dan zouden we gewoon echt ja--
Bas: Failliet gaan.
Thijs: Dan zouden we inderdaad failliet gaan.
Bas: Ja.
Thijs: En ja, toen hebben we ook gewoon besloten van we moeten dit gewoon goed doen, we moeten dit eerlijk doen dus we hebben echt gewoon ja, gewoon mensen gewoon op een dag alle gesprekken gedaan en tijdens die ronde ook gewoon laten zien ja, jongens, dit is de P&L, dit zijn onze personeelskosten en helaas sta je op een van de lijsten van mensen die we nu kunnen missen omdat we Frankrijk afsluiten, we moeten weer terug naar de basis gaan. En ja, omdat we dat zo eerlijk deden was het gros van de mensen uiteraard heel emotioneel, maar begrepen ze wel van ja, gasten, we zien jullie hier elke dag strijden om United Wardrobe groot te maken. We weten dat jullie niet allemaal in een Porsche rijden en weet ik veel wat weet je, we hadden allemaal gewoon een founder salarisje, ik zat gewoon in mijn studentenkamer. Iedereen wist gewoon dat we ja, strijders waren.
Bas: Ja, ik vind het wel een briljant verhaal dat je dus gewoon in je studentenkamer bent blijven wonen totdat je je business hebt verkocht. Ik vind het echt een briljant verhaal.
Thijs: Ja, ook heel gênant vooral, maar ja.
Bas: Ja, goed, maar ja.
Thijs: Ja, want het was elke ochtend Funda kijken en dan de eerste keer dat ik een huis had bezichtigd zonder aankoopmakelaar, 10.000 euro overbieden. Nou, je wordt niet eens teruggebeld. Ja, dat heb ik drie jaar lang volgehouden. Mijn filosofie was als ik maar lang genoeg bied dan kom ik er ooit een keer tussen.
Bas: Ja, ja.
Thijs: Nou ja, dus niet.
Bas: Dus niet, nee.
Thijs: Was verschrikkelijk.
Bas: Bizar.
Thijs: En of ja, verschrikkelijk, er zijn ergere dingen natuurlijk, maar ik woonde gewoon op de Vleutenseweg letterlijk op een zolderkamer en was een hele leuke kamer en ik had hele leuke huisgenoten. Mijn broertje woonde daar, Marina, een hele leuke meid, was altijd lachen.
Bas: Ja.
Thijs: Met zijn drieën. Soms, ja, mis ik dat onbezonnen, die onbezonnen tijd nog wel.
Bas: Echt hè?
Thijs: Maar ja, Sjuul had inmiddels een huis gekocht, Thijs had inmiddels een huis gekocht dus ik dacht ja, ze hebben al een huis gekocht dus ik moet het ook fixen. Maar ja, ik had gewoon geen spaargeld en een founderssalarisje. Ik kon twee ton lenen bij de bank. Ja, dat gaat gewoon niet in Utrecht.
Bas: Dus dan verkoop je je business uiteindelijk, een soort van onwerkelijk moment dat er in een keer wel geld op je rekening staat.
Thijs: Ja.
Exit gemaakt, wat nu?
Bas: Is dat dan ook heel ongemakkelijk dat je denkt van hé, ik ben gewend om geen geld op mijn rekening te hebben staan, wat ga ik er überhaupt mee doen?
Thijs: Ja.
Bas: Of had je wel een idee van wat je ermee ging doen?
Thijs: Ja, sowieso eerst een huis kopen. Ik dacht eerst gewoon van dat huis ga ik gewoon kopen, dan heb ik voor de rest van mijn leven gewoon een huis en dat is gewoon chill en dan kan ik vanuit daar een chill bestaan opbouwen en ja, toen dacht ik ik wil ook in startups investeren en wat voor startups, oh, dat is risicovol en ja, van alles en nog wat gedaan en gewoon een grote buffer aangehouden voor een nieuwe onderneming en ja, ook nu er ook achter gekomen dat beleggen ook met een beetje losse aandeeltjes kopen en zo. Na mijn exit had ik natuurlijk veel tijd en geld dus dan ga je dat een beetje doen en dat was mijn nieuwe verslaving. Elke ochtend de Giro openen en dan ja, dat is zo’n bullshit.
Bas: Ja.
Thijs: Dat is echt niet voor ondernemers gemaakt. Als je gewoon kijkt--
Bas: Dus wat je twee jaar gekocht hebt staat nu een beetje onder water.
Thijs: Daar wil ik geen uitspraken over doen. Het is wel heel pijnlijk de afgelopen periode, ja.
Bas: Heb je ook nog de cryptospace ingestapt in die tijd?
Thijs: Ook, zeker, zeker, natuurlijk hier en daar wat cryptomuntjes gekocht en zo.
Bas: Dus vooral vasthouden die handel dus.
Thijs: Ja, gewoon hoddelen, ja.
Bas: Precies.
Thijs: Ja, ook achteraf gezien, kijk, weet je, beleggen, ik snap dat het gewoon voor heel veel mensen je krijgt elke maand je salaris en je houdt weet ik veel, je hebt je hypotheek afbetaald, je houdt nog 1.500 euro over na je vaste inkomsten en je uitgaven, je natje en je droogje en ja, in een tijd dat je geen rente krijgt op je rekening, nou ja, dan is het heel gezond om wat gespreid te beleggen inderdaad.
Bas: Ja.
Thijs: Maar ja, voor ondernemers die beleggen weet je, beleggen is lange termijn.
Bas: Juist.
Thijs: En gelukkig heb ik nu nog steeds bijna niks verkocht en heb ik zoiets van nou ja, het staat allemaal een beetje -15%, -20%, ja, het zal me allemaal worst wezen, maar het is met geld gedaan wat ik niet nodig heb.
Bas: Precies.
Thijs: Maar dan toch denk je oh, ik ben geen goede ondernemer want ik heb niet de juiste keuze op de beurs gemaakt, maar dat is gewoon fucking bullshit.
Bas: Bullshit, natuurlijk.
Thijs: En ik zou alle ondernemers die een keer een klapper maken adviseren ga eerst ja, natuurlijk gewoon je huisje kopen voor jezelf, zorgen dat je gewoon voor altijd een chille woning hebt.
Bas: Dat je je nooit meer druk hoeft te maken over je eigen, ja, woonsituatie of je basis zeg maar.
Thijs: Inderdaad en zorg dat je wat vaste inkomsten haalt uit verhuur of weet ik veel wat.
Bas: Juist.
Thijs: Ja, dan ben je natuurlijk wel weer een klootzak die pandjes verhuurt, maar ja, als je dat dan op een beetje een normale manier doet, ja, dan is dat wel gewoon voor veel ondernemers--
Bas: De Quote 500 staat vol met klootzakken dan in dit geval. Die hebben allemaal veel vastgoed. Ik bedoel at the end of the day is het ook weer geen rocket science hè. Ik denk ook van ja, als je vanaf je 20e nou gewoon begint met pandjes verzamelen, ja, dat is echt het meest eenvoudige businessmodel wat er bestaat en de rijkste mensen van Nederland hebben heel veel pandjes, punt.
Thijs: Ja.
Bas: En moeilijker wordt het niet zeg maar.
Thijs: Nee, maar ja, voor heel veel mensen is het natuurlijk best wel, ja, vrijwel onmogelijk om überhaupt één huis te kopen, laat staan een tweede woning aanhouden of een eerste woning aanhouden weet je wel. Het is ook, er zitten toch wel heel veel mensen oh, het is geen risico, maar er zit altijd risico aan en ik ken ook jongens die huurders hebben die gewoon echt heel naar zijn geworden en die niet betalen en daar moet je toch achteraan. Dus ja, het is wel veel gezeur.
Bas: Ja.
Thijs: Dus ik heb nu ook twee parkeerplaatsen die ik verhuur. Daar heb je weinig gezeur en die zijn gewoon verhuurd en ja.
Bas: Oh, beter.
Thijs: Ja, maar nu heb ik wel de realisatie van ok, al mijn energie haalde ik uit dat presteren van United Wardrobe en dat wil ik wel weer nog een keer doen. Maar dan denk je ook van ja, het was zo stressvol, wil ik dat nog wel een keer doen? Maar dan denk ik ja, ik ben 30 dus ja, what the fuck, ik moet weer iets nieuws verzinnen. Dus nu sinds een paar maanden ben ik wel echt actief gaan kijken van ok, wat wordt nou mijn nieuwe onderneming, ga ik ergens instappen. En het is heel lastig want ja, Sjuul en Thijs die zitten met de gouden handboeien bij Vinted dus die gaan niet zo snel weer iets--
Bas: Oh, die zijn mee.
Thijs: Mee in de deal gegaan.
Bas: Die moesten gewoon nog 5 jaar blijven of zo.
Thijs: Nou, moesten niet, maar die hebben gewoon, ja, gewoon een mooi aanbod gekregen om daar inderdaad nog een periode te werken en nog meer te verdienen.
Bas: En jij wilde dat expliciet niet of?
Thijs: Nee, ik had daar echt--
Bas: Je wilde gewoon vrijheid.
Thijs: Ja, nu denk ik van ja, shit, als ik gewoon was gebleven had ik gewoon lekker mijn salarisje gehad en dan hè.
Bas: Als je daar aanklopt dan geven ze je vast een baan toch of?
Thijs: Ik hoop het, Thomas als je luister. Nee, nee, ja, want je moet toch weer iets nieuws verzinnen en ik heb natuurlijk een boek geschreven en ik geef heel veel gastcolleges en dat is allemaal super leuk om te doen, maar ik wil wel weer iets nieuws.
Een typische week van Thijs Verheul
Bas: Hoe ziet jouw week er nu uit dan? Want je staat op en je denkt wat zal ik vandaag eens gaan doen? Of wat is het verhaal?
Thijs: Ja, het is heel confronterend, ja. Nou ja, ik doe dus heel veel podcasts, ik geef gastcolleges en ik loop het Pieterpad nu in Nederland.
Bas: Lachen man.
Thijs: Een heel lang wandelpad. Dat is heerlijk, maar ja, dat is toch een beetje weglopen van het probleem dat ik iets nieuws moet verzinnen.
Bas: Ja, precies.
Thijs: Dus ik ben heel veel aan het kijken. Ik lees elke dag gewoon uitgebreid de krant, ik kijk van ok, ja, wat is er nu allemaal aan het gebeuren, heel de economie staat op instorten, maar ook is er een soort van tekort aan personeel. Dan denk ik van ja, wat ga ik nou doen? Maar ik kom er toch ook wel achter dat ik had altijd Sjuul en Sjuul was altijd een beetje de visionair.
Bas: Ja.
Thijs: En Sjuul die had helemaal het plan al uitgestippeld en ik zag nooit echt het grote plaatje maar ik was gewoon die hosselaar die gewoon dingen wilde regelen. Dus ja, dat ben ik nu ook gewoon een beetje aan het doen, van alles en nog wat aan het regelen, gastcollege aan het opzetten en met heel veel startups spreken.
Bas: Juist.
Thijs: Een beetje parkeerplaatsen kopen om te verhuren.
Bas: Ja, ja.
Thijs: Maar ja, dat is niet wat ik uiteindelijk wil doen.
Bas: Nee, nee.
Thijs: Dus het is best wel vaak dat ik denk van nou, ik verveel me een beetje, wat zal ik doen. Nou, ik ga maar weer even sporten en dan zie ik wel weer.
Bas: Ja, ja, dus je blijft een beetje in beweging en je bent eigenlijk een beetje aan het wachten op de juiste opportunity of zo.
Thijs: Ja, zeker, ja. Maar dat soort dingen, ja, ik moet ook, weet je, ik denk de hele tijd oh, het moet vandaag gebeuren maar ja, zoiets heeft tijd nodig en misschien duurt het nog wel drie jaar voordat ik weer nieuwe inspiratie vind of zo en dat is ook heel gezond.
Bas: Want hoe heb jij het ervaren nadat je je business had verkocht en je een soort van nou ja, laat ik zeggen vrij bent. Je had dat geld op je rekening staan en daarna, dat is eigenlijk nou ja, een soort misschien een soort van onwerkelijk moment, maar ja, je gaat ook niet de hele dag naar je bankrekening staren dus je kijkt een keer, je kijkt nog een keer, oh ja, het staat er echt op en dan gaat het leven verder.
Thijs: Het klinkt heel raar, maar het is vrij, ik heb het ook als best wel stressvol ervaren van ja, oh, ik moest gewoon negatieve rente betalen. Ja, what the fuck? Je moet het investeren, wat ga je het investeren, er zijn zoveel mogelijkheden.
Bas: Ja.
Thijs: Ja, achteraf gezien had ik gewoon het beste alles naar een vermogensbeheerder kunnen brengen en een gedeelte gewoon in vastgoed en oh, ik zie het allemaal wel. Maar ja, ik ben toch ondernemer, dan denk je oh.
Bas: Ik ga dit zelf fixen.
Thijs: Ik ben slimmer dan de markt. Maar dat ben je natuurlijk nooit, nee.
Bas: Vaak niet.
Thijs: Nee, vaak niet nee, nee, vaak niet nee.
Bas: Ja, maar wel tof. Maar was er een bepaalde leegte of eenzaamheid na dat en toen ben je dus je boek gaan schrijven.
Thijs: Ja, dus ik ben eerst was het echt zo hosanna en sky high.
Wat gaat Thijs Verheul doen met zijn geld?
Bas: Ja? Ben je op vakantie gegaan? Heb je het gevierd? Wat gebeurde er?
Thijs: Nou ja, ik ben allemaal veel te rationele dingen gaan doen. Dus een huis kopen en dat verbouwen en rustig naar investeringen kijken en uiteraard al mijn vrienden meegenomen naar een huis in Frankrijk en het even goed gevierd.
Bas: Nice.
Thijs: Ja, dan zit je echt op zo’n wolk van wow, what the fuck, het is gewoon gebeurd. Ja, je hebt een beetje het gevoel alsof je het kapitalisme hebt verslagen of zo weet je wel.
Bas: Ja.
Thijs: Maar aan de andere kant is het ook wel ja, allemaal heel droog want je hebt toch wel een soort van je grote passie verloren en verkocht.
Bas: Verkocht, ja.
Thijs: Weet je wel, dat is toch wel gewoon een soort van je ziel met de duivel geruild weet je wel. Nou ja, de duivel, Vinted, supermooie tent, ik heb er zelf natuurlijk nog aandelen in en ik geloof dat ze nog 100 keer groter gaan worden, maar ja, dat was wel iets wat ik achteraf gezien had ik zoiets van ok, want ik spreek nu wel wat meer ondernemers die dan ook weer hun business hebben verkocht en een nieuwe business zijn gestart en die zitten veel stugger in die onderhandelingen ook omdat ze zoiets hebben van ja, ik weet wel hoe het is als je je tent verkoopt. Het klinkt allemaal leuk en aardig, maar als je al gewoon jezelf een prima salaris kan uitbetalen, je tent groeit, elke ochtend kom je op kantoor, je hebt weer mensen om je heen. Ja, ik mis het echt gewoon, dom lullen met, eerst dacht ik altijd van dan hadden we weleens collega’s en die stonden dan een uur aan je bureau en dacht ik oh jee, ik heb een uur verspild en nu denk ik echt van ja, ik mis die collega’s gewoon die even bij je bureau komen staan en gewoon even een uurtje slap lullen over van alles en nog wat en dan ja, dat is toch een soort van vriendengroep die je nu mist en ik zie nog heel veel van die mensen, maar het is toch niet meer zo hecht als het was.
Bas: Ja, en ik weet niet, waarschijnlijk na die verkoop ook, je had natuurlijk een paar mensen waar je mee in de business zat, maar nu is het ook dat jij alle tijd hebt, maar waarschijnlijk hebben heel veel van jouw vrienden niet alle tijd.
Thijs: Nee joh, die vinden me irritant. Ik wil de hele tijd maar chillen, een beetje koffie drinken en het Pieterpad lopen.
Bas: Naar de sauna.
Thijs: Naar de sauna gaan inderdaad. Jezus, Thijs man, laat me met rust, ga werken of zo.
Bas: Ja, ik kan me die onrust wel een beetje voorstellen.
Thijs: Ja, het is een vloek en een zegen.
Bas: Ja, het is een vloek en een zegen ja.
Thijs: ja.
Stilte retraite in Portugal
Bas: Het is goed een soort van realisatie, ik nodig je uit, ik ga in oktober, ik ga de volgende podcast opnemen met iemand die meditatie retraites geeft.
Thijs: Ok.
Bas: Ik heb dit dit jaar voor het eerst gedaan, 7 dagen lang, 10 uur per dag gemediteerd. Zit- en loopmeditatie afwisselen. Dat heb ik nu in Nederland gedaan, maar ik ga in oktober ga ik dat in Portugal doen bij diezelfde vogel.
Thijs: Ok.
Bas: Roel Smelt heet hij.
Thijs: Lijkt me zo eng.
Bas: Dit is ook een mooie locatie, allemaal eigen kamers, er zit zelfs een zwembad bij dus je kan gewoon rustig even tussendoor gaan zwemmen of zo.
Thijs: Holy shit.
Bas: Maar ik nodig je uit Thijs. Als je dan toch een nieuwe uitdaing wil dan.
Thijs: Nou, ik zou zeggen zet het op de mail.
Bas: Ik ga het naar je doorsturen.
Thijs: Ja, want ik ben dus nu het Pieterpad aan het lopen en dat vind ik dan heel fijn. Dan ga ik dus zeg maar een hele dag lopen en dan zit ik natuurlijk weer podcast te luisteren en gewoon een beetje mijn mail te checken en zo en eigenlijk moet ik die telefoon ook thuis laten. Ik zag laatst de light phone, dat is een soort van die kost wel 200 euro, vond ik veel te veel geld dus ik dacht hmm, misschien zit hier een business opportunity in, maar dat is gewoon een telefoon en daar kan je gewoon je simkaart in knallen en daar kan je alleen mee bellen en sms’en.
Rust creëren
Bas: Juist. Die light phone heb ik al uitgevonden en dat heet een iWatch met cellular. Dus ik ga heel vaak de deur uit zonder telefoon en ik ben gewoon bereikbaar, ik heb mijn airpods bij me, als ik moet bellen kan ik gewoon bellen, ik kan sms’en.
Thijs: Je kan bellen met een? Oh, jeetje.
Bas: Ja, je kan er zelfs op navigeren en je hebt gewoon hele simpele apps zeg maar, maar je gaat daar niet social media op scrollen of andere dingen dus dit is zeg maar mijn light phone.
Thijs: Oh echt joh.
Bas: Dat ik gewoon zonder telefoon de deur uit ga en dan ben ik dus mentaal ook een stuk chiller.
Thijs: Ja, dit klinkt waarschijnlijk echt extreem dom, maar ik wist niet dat je met een Apple Watch kon bellen.
Bas: Ja, die heeft cellular dat is een nieuwe versie.
Thijs: Oh, cellular
Bas: Ik experimenteerde ook altijd met oude Nokia’tjes en allemaal dat soort dingen en dan kwam ik weer van net op van die kleine functies die dan handig zijn bijvoorbeeld navigeren of even snel een iMessage sturen naar je vriendin of zo of vrouw of whatever en dat heb ik wel, ik vind het heel fijn.
Thijs: Ok, maar komen dan niet de hele tijd die notificaties toch nog binnen?
Bas: Nee, ja, ik zet alles uit, ik zet alle notificaties uit. Ik krijg er zelfs inspirerende quotes op. Er staat nu “Geloof niet in alles dat je denkt.”. Kijk, daar ga je. Dan komen dus de hele dag door komen er van die quotes langs.
Thijs: Ja, goeie man.
Bas: Dus hij inspireert me ook nog eens.
Thijs: Ja, maar goed, ik loop dus het Pieterpad en dat is heel rustgevend.
Bas: Ja, lachen.
Thijs: Maar ja, meditatie, ja, je hoort er iedereen over, iedereen adviseert het, maar ik heb het ook wel een paar keer geprobeerd, maar dan word ik toch gewoon, dan ben ik een kwartier bezig en dan denk ik, dan ben ik weer over mijn boekhouding aan het nadenken en dan ga ik het weer even controleren.
Boek van Thijs Verheul "Voor hoeveel heb je het verkocht?"
Bas: Ja, want je boek heet “Voor hoeveel heb je het verkocht”?
Thijs: Ja.
Bas: Dat mag je aan niemand vertellen.
Thijs: Nee.
Bas: Maar het is iets met nou ja, waarschijnlijk 7 getallen, misschien 8 zelfs. Nou, maakt niet uit.
Thijs: 8, 8 ja, ja.
Bas: Ja, nice man.
Thijs: Oh ja, ik mag niks zeggen.
Bas: Nee.
Thijs: Maar anyway, dus in mijn boek beschrijf ik eigenlijk ja, wat we ook allemaal besproken hebben, maar gewoon echt in detail van ok, hoe zijn we nou op het idee gekomen, waar kwam ik zelf vandaan, hoe hebben we geld opgehaald, hoe bereken je je customer acquisitie kosten, je lifetime value. Als je zo’n jong bedrijf bent, ja, hoe pitch je het nou goed naar investeerders, hoe ben je nou het snoepje hè. Heel veel jonge ondernemers die nog nooit geld hebben opgehaald, inclusief wij, ja, wij zagen onze investeerders als een soort van halfgoden waar we alles maar van moesten aannemen en zo, maar je bent gewoon een ondernemer, je hebt geld nodig, je voert een plan uit en dat is het. En ja, weet je, we hebben onze investeerders waren hele slimme mensen, maar we hebben ze altijd allemaal veel te serieus en alles te letterlijk genomen waardoor je een heel krampachtige relatie soms krijgt.
Bas: Ja, ja.
Thijs: En in mijn boek lees je gewoon terug hoe hebben we dat nou gedaan, dat geld ophalen en hoe gaat nou zo’n overname weet je wel, hoe onzeker is dat spel. Ja, het is niet zoals Marktplaats dat je een paar keer biedt en dat is het. Nee, je maakt een deal en er is een due diligence en een boekenonderzoek en alles wordt uit de kast getrokken en dan uiteindelijk als het allemaal goed gaat komt die deal er.
Bas: Ja.
Thijs: Ja, zoals ik net al verteld heb, dat is ook niet alles weet je wel.
Bas: Nee, nee. Ja, bizar man. Waar kunnen mensen je boek kopen, vinden, whatever?
Thijs: Ze kunnen hem gewoon kopen op bol.com.
Bas: Oh, bol.com, ok.
Thijs: Als je mij een DM stuurt kun je ook gewoon een gesigneerde versie bij mij krijgen.
Bas: Kijk eens even, doet hij gewoon even.
Thijs: Ja, ja.
Bas: Maar je hebt niet een eigen site waar je het verkoopt.
Thijs: Ja, ik heb wel een eigen site, thijsverheul.com, maar ik had niet zo heel veel zin in het versturen dus ze kunnen het gewoon via bol.com kopen en via pumbo.nl wordt het dan gewoon, gaat het allemaal goed en ik heb zelf natuurlijk ook een stapel boeken thuis liggen dus willen mensen een gesigneerd boek dan kunnen ze gewoon--
Bas: Oh, want je hebt niet een heel verdienmodel aan de achterkant dus want ik bedoel, ik was zo slim om het boek uit te geven dat je alle informatie hebt van de klanten die je boek kopen en dat je dan--
Thijs: Ja, zo slim was ik dus niet, nee.
Bas: Ja, goed.
Thijs: Nee, het zijn, ik weet wel dat het voornamelijk, ja, het zijn voornamelijk ondernemers die mijn boek kopen.
Bas: Ja, juist, dat denk ik ook wel.
Thijs: Mensen die ook tegen een exit aanhikken of die willen weten hoe het nou gaat om zo’n IT-bedrijf te bouwen.
Bas: Of juist jonge mensen die ondernemer willen worden en het verhaal willen lezen hoe dat eruitziet zeg maar.
Thijs: Ja, ja.
Bas: Tof.
Thijs: Het is gewoon een avonturenverhaal. Ook mensen die niet ondernemen, het is gewoon fucking grappig om te lezen en ik hoop dat het allemaal, ja, gewoon een beetje eerlijk is opgeschreven en ook al die downpunten waar we het over hebben gehad die heb ik er ook wel gewoon in gezet en ik denk dat mensen er heel veel van kunnen leren want in de media, je hoort alleen maar de topverhalen van de Jitze Groen en de weet ik veel wat en alles hosanna, maar ja, er zijn weinig ondernemers en ook Nederlanders die gewoon eerlijk vertellen hoe dingen nou echt zijn gegaan.
Bas: Denk ik ook.
Thijs: Ik hoop dat ik dat in mijn boek wel heb gedaan.
Bas: Ze zouden eigenlijk een Quote 500 moeten maken met de grootste falende bedrijven zeg maar.
Thijs: Ja.
Bas: Ik denk dat dat veel inspirerender is dan al die succesverhalen.
Thijs: En daar kun je ook veel meer van leren want het is zo makkelijk om je blind te staren op zo’n succes en de grap van dat soort successen en ook mijn succes zit natuurlijk in keihard werken, hè, maar met keihard werken ga je er niet komen, je moet heel slim werken en ja, weet je wel, op de Zuidas is het allemaal wie het eerst op kantoor is en wie het laatste weggaat, maar dat is gewoon niet hoe je een succesvolle tent bouwt. Je moet heel rustig en slim met een goede strategie iets uitvoeren.
Bas: Ja, goede automatisering.
Thijs: En je moet zelf ook chill blijven want je bent de belangrijkste asset als je ondernemer bent van je eigen bedrijf en als jij elke dag met hoofdpijn en stress loopt dan ga je dat uitstralen naar iedereen in je organisatie en dat is niet nice.
Bas: Ja, nee, ik denk dat dat misschien ook wel een van de grootste lessen is vooral heel dicht bij jezelf blijven en gewoon hoe jij het wil zeg maar en het zo ook uitvoeren en daar niet te veel van afwijken want al wijk je daar 1% van af zeg maar dan komt de frictie en de stress en allemaal dingen bij kijken. Tof man, vet verhaal.
Thijs: Thanks.
Nieuwe dating app: Breeze
Bas: Echt een vet verhaal. Heb ik nog iets niet gevraagd wat ik had moeten vragen Thijs? Of wil je nog iets zenden? Heb je nog een spotje.
Thijs: Wat is mijn lievelingsdier.
Bas: Wat is je lievelingsdier?
Thijs: Ja, ja, ik ga eventjes ongegeneerd Breeze promoten. Breeze is een startup die ik adviseer en waar ik een heel klein ticket in heb geïnvesteerd.
Bas: Lachen.
Thijs: En Breeze is een nieuwe datingapp en het is eigenlijk offline daten.
Bas: Offline daten.
Thijs: Ja, dus je hebt--
Bas: Je stuurt elkaar een brief en dan kom je vijf uur--
Thijs: Nee, dan heette het Brief, maar het heet Breeze en op Breeze maak je natuurlijk gewoon een profieltje aan, je voegt wat foto’s toe en elke dag krijg je maar een selectie profielen, dus niet een oneindige stapel, maar elke ochtend krijg je wat profielen, in de middag krijg je wat profielen en in de avond krijg je wat profielen.
Bas: Ja, scarcity.
Thijs: En dan zeg je dus eigenlijk van ok, je liket dus iemand en dan zeg je I will go for a drink. En als je dus allebei dat doet bij elkaar, een match hebt dan opent zich geen chatvenster maar een datumprikker.
Bas: Mooi.
Thijs: En dan is het gewoon datum prikken, is het gewoon zaterdag ga je naar Café De Voortuin.
Bas: Ja, super.
Thijs: Om 7 uur daar, eerste drankje is gratis is voor Breeze en je rekent dan €7,50 af, dat is het verdienmodel van Breeze, maar voor de rest, je krijgt geen reclame, geen superlikes, geen abonnementen.
Bas: Ah, mooi.
Thijs: Dus je betaalt alleen als je echt op date gaat.
Bas: Oh, je betaalt voor de date.
Thijs: Ja, je betaalt €7,50 voor de date.
Bas: Ok, slim model.
Thijs: En je gaat dus naar die bar en je krijgt het eerste drankje gratis. Dus eigenlijk kost zo’n date maar €4. Met de huidige inflatie zijn biertjes €3,50 in Utrecht op het terras de laatste tijd.
Bas: Gaat hard.
Thijs: Dus je rekent af, de stok achter de deur en dan ga je op date en 60% van de mensen die het een eerste keer doet die komt terug. 40% krijgt meteen een relatie. Nee hoor, dat zou mooi zijn. Maar ja, het is een jonge startup uit Delft, hebben nu al bijna 90.000 mensen in Nederland die het gebruiken.
Bas: Cool.
Thijs: En we organiseren al duizenden dates elke maand.
Bas: Oh, cool, wow.
Thijs: Ik wil dus heel graag daar CMO worden en ook weer gewoon met die gasten gaan ondernemen dus ik ben een beetje aan het kijken hoe ik dat ga doen.
Bas: Ik snap hem, dus toch wel een pitch dit.
Thijs: Ja, ja. Ze zoeken ook nog 1,5 miljoen investering op dit moment.
Bas: Kijk, nou, die trekken we ook even uit de markt.
Thijs: Maar ik geloof heel erg in het model, waar we het net ook over hadden, alles, mensen worden zich toch bewuster van hun tijd en op Tinder besteed je gemiddeld 36 uur voordat je een date hebt.
Bas: Ja.
Thijs: En op Breeze is het gewoon 2 uur.
Bas: Vet.
Thijs: Want mensen zijn ook serieus.
Bas: Ik snap het.
Thijs: Dus het is niet dat je even denkt oh, even een onenightstand fixen ik ga op Breeze. Nee, Breeze is wel gewoon wat serieuzer daten.
Bas: Ja, je wilt het eigenlijk voor ondernemers ben ik nu hardop aan het nadenken dat je gewoon aangeeft van hoeveel omzet doe je ongeveer en whatever grootte en dat je dan een soort van, ja, dat is geen date dat je gaat daten en gaat trouwen, maar gewoon even een bakje doet met een toffe ondernemer in de avond of zo, dat zou ook lachen zijn.
Thijs: Ja, maar ondernemers zijn zulke moeilijke mensen, druk.
Bas: Vaak druk, ja klopt, ja.
Thijs: En arrogant ook.
Bas: Ja, ja. Tof man Thijs, dank je wel.
Thijs: Graag gedaan, thanks for having me.
Bas: Ja, we zijn weer door de tijd heen. In ieder geval tof dat je hier was en nou ja, we blijven je volgen natuurlijk.
Thijs: Ik hoop het.
Bas: En check het boek “Voor hoeveel heb je het verkocht” op bol.com. dat moet ik nog even erbij zeggen.
Thijs: En ook de Breeze app natuurlijk.
Bas: De Breeze app, ja, iedereen gaat daten. Dank je wel man.
Thijs: Ja, joe.
Bedankt voor het luisteren naar de Ondernemen op Slippers podcast. Check voor meer informatie ondernemenopslippers.nl. Tot de volgende keer!
Thijs: Nou, was lachen.
Bas: Ja, top, dat was de eindjingle, we zijn nog live, maar maakt niet uit. Ja, lul maar gewoon.
Thijs: Oh, we zijn nog live.
Bas: Ja, dat was Thijs Verheul, super vet verhaal van hoe hij United Wardrobe is gestart en uiteindelijk aan Vinted heeft verkocht. Super vet, check zijn boek uit “Voor hoeveel heb je het verkocht” op bol.com en tot de volgende keer. Dank je wel Thijs.
Thijs: Yo, hoi, nu echt.
Bas: Ja.
