Vandaag is Mitchel van Duuren wederom te gast in de Ondernemen Op Slippers. In Slippertje 78 staat het bouwen van een community centraal, iets wat ik zelf de afgelopen jaren enorm heb zien toenemen..
Mitchel van Duuren is zijn eigen community begonnen op Gran Canaria, daar woont hij samen met zijn gezin en een heleboel andere community deelnemers!
In Slippertje 78 vertelt Mitchel van Duuren onder andere over:
- De reden waarom hij begonnen is met zijn community in Spanje
- Het dagelijks management binnen de community
- Hoe zijn vrouw en kinderen de community ervaren
- Bijzondere verhalen die hem enorm geïnspireerd hebben
- Én hij geeft tips voor het starten van jouw eigen community!
Laten we snel gaan luisteren naar de verhalen van Mitchel van Duuren, LET'S GO!
Podcast transcriptie
Mitchel: Ik zit hier samen met Bas, de Ondernemer op Slippers. Hij is hier in Gran Canaria al vier dagen, heeft alles meegemaakt hier van de community. Hij is net gemasseerd en we gaan het vandaag hebben over communities, over off the grid leven, over ja, al dat soort goede dingen wat bij het goede leven komt kijken. Dit is een nieuwe aflevering van de Ondernemer op Slippers.
Bas: Podcast.
Mitchel: Podcast. Is dat goed of niet?
Bas: En dit is Mitchel van Duuren. Top man, echt super.
Mitchel: Ja, dank je.
Bas: Ja man, ik ben al een dag of vier hier of zo?
Mitchel: Ja.
Bas: En we zitten hier op jouw landgoed. Vanochtend heb ik een video gemaakt om alles op jouw landgoed op te nemen zeg maar van wat er een beetje te zien is.
Mitchel: Oh wow.
Bas: En die duurde welgeteld 12 minuten om alles in beeld te brengen.
Mitchel: En je hebt denk ik nog niet eens alles gezien.
Bas: Ik heb nog niet eens alles gezien want ik ben niet helemaal boven geweest.
Mitchel: Nee, precies.
Bas: Het is een soort van hoe noem je dat? Barranco of zo?
Mitchel: Barranco is een soort van vallei zeg maar, een vallei in het Spaans.
Bas: Ja, en je zit eigenlijk op twee helften van de berg zeg maar.
Mitchel: Juist.
Bas: Je hebt een andere business die heet Van Duuren en?
Mitchel: Van den Heuvel.
Bas: En dit is dus de heuvel van--
Mitchel: Mitchel van Duuren.
Mitchel van Duuren zijn community in Spanje
Bas: Mitchel van Duuren. Nou, goed verhaal. Nee, maar het leek em onwijs tof om gewoon eens te praten over communities en ik speel zelf ook met de gedachte om misschien land in Portugal te gaan kopen.
Mitchel: Klopt.
Bas: Om daar een community te starten en jij doet het hier in levende lijve. Ja, leek me gewoon tof om daar eens gewoon als twee mannen gewoon over te lullen om wat daar de voor- en de nadelen zijn, hoe het allemaal gaat en wat je doet, hoe je het ervaart, wat je gedachte erachter is en ik weet ook dat jij wel een beetje een vrijgevochten vogel bent die gewoon ja, zijn ding doet en eigenlijk van de rest zich weinig aantrekt zeg maar.
Mitchel: Klopt.
Bas: Maar voordat we dat allemaal gaan beginnen misschien nog even een korte verse introductie.
Mitchel: Come on.
Bas: In zes zinnen wat Mitchel van Duuren is, doet en kan.
Mitchel: Ja, ja, goed, dit is wel geestig. We hebben nu twee keer eerder een podcast opgenomen al eigenlijk.
Bas: Klopt, mensen kennen je al.
Mitchel: Ja, nee, maar als je er helemaal niks van weet, Mitchel van Duuren hier, 38 jaar, ik heb drie kinderen net als jij, we zijn vier jaar geleden zijn we verhuisd naar Gran Canaria. Eerst 2,5 jaar zaten we eigenlijk gewoon een soort van dichtbij het strand in gewoon een normaal, ja, huis en toen zijn we een drie maanden zijn we naar Amerika verhuisd, ik wilde eigenlijk daar eindigen in Amerika. Dat ging net niet helemaal goed. Ik kreeg niet op tijd mijn visa rond en dus moesten we eigenlijk met de staart tussen de benen terug naar Gran Canaria en toen gingen we hier eventjes zitten om het papierwerk rond te krijgen om dan weer terug te gaan naar Amerika en toen, ja, kwam eigenlijk dat hele ja, COVID c.q. Corona spektakel. Toen ben ik naar het binnenland van Gran Canaria verhuisd voor een zestal maanden in een soort van retreat center. Daar zijn we toen geëindigd en toen ben ik eigenlijk in aanraking gekomen met het ja, een soort van community-achtige leven op een groot stuk land waarbij je dus gewoon veel, ja, vrijheid hebt, je eigen groentetuin maakt en zoveel mogelijk zelfvoorzienend leeft en toen had ik zoiets en dat zei ik ook tegen mijn vrouw Natalia zei ik van ja, zoiets moeten we eigenlijk gaan doen want dat is ik wil niet zeggen het is de toekomst, het is de toekomst voor een kleine groep mensen denk ik, alleen ik denk wel dat je daardoor ultieme vrijheid, ja, kan ervaren en dat is denk ik wel waar we uiteindelijk allemaal naar op zoek zijn, naar ja, een heel groot stuk, ja, vrijheid zeg maar.
Bas: Een vrij en simpel leven.
Mitchel: Vrij en simpel leven inderdaad ja.
Een grote stap als familie..
Bas: Ja, en je vrouw Natalia zei meteen schreeuwend ja, gaan we doen en boem? Of hoe ging dat?
Mitchel: Nou ja, ik moet zeggen dat Natalia die vertrouwt altijd wel heel erg op ja, op mijn oordeel zeg maar dus ja, ze had zelf ook inderdaad kennis gemaakt met het community leven daar en met diertjes, met kippen hebben, met een groentetuintje en al dat soort dingen en toen hadden we dit landgoed ja, hadden we bekeken en ze zei ja, is veels te groot man. Toen zei ik meteen tegen haar van ja, maar dit kopen we niet alleen maar voor ons en voor onze familie weet je wel, we gaan hier wonen met meerdere mensen, dat is, ja, dat is wat we gaan doen. Alsnog zei ze ja, is veels te groot. Ik zei nou ja, maakt niet uit, we gaan het gewoon doen.
Bas: Ja, precies.
Mitchel: Weet je en de eerste paar maanden was het heel erg onwennig weet je, dan ben je echt nog steeds aan het ontdekken van wat er allemaal is en wat de mogelijkheden allemaal zijn en het is gewoon eigenlijk veel te ja, groot voor je hoofd ook weet je van oh, wat gaan we doen om 80.000 vierkante meter joh.
Bas: Ja, 8 hectare.
Mitchel: Ja, precies, en je woont dan ook echt, en het is ook nog eens ja, een soort van ja, de berg op zeg maar dus het is niet zo van oh, 8 hectare zeg maar vlakke grond, maar je hebt allerlei verschillende soorten plateaus. Ja, je hebt het zelf gezien met allemaal verschillende ja, eigenlijk op elk plateau gebeurt wel weer iets anders en heb je verschillende fruitbomen en verschillende settings en verschillende projecten en dingen die we aan het bouwen zijn en maar ja, goed, dat heeft nu twee jaar gekost of zo voordat we zover zijn terwijl jij er nu bent en dan ja, dan kun je zien van hé, het loopt al een beetje en zo, maar ja, de eerste twee jaar het is gewoon net als een startup, het is gewoon net als een business eigenlijk. Dat kost gewoon veel energie en ja, en ook wel geld eigenlijk om dat gewoon ja, op te zetten zeg maar.
Drijfveren van Mitchel van Duuren
Bas: En waar komt jouw drijfveer vandaan dan om dit te doen? Om in een community te leven en ja, met meerdere families op een stuk land eigenlijk alles te delen zeg maar?
Mitchel: Ja, ja, ik weet niet precies waar de drijfveer vandaan komt. Ik heb meer zeg maar voor mijzelf heb ik zoiets van hé, ik verwacht en ik ben absoluut een super positieve denker, maar ik denk dat we nog lang niet uit ja, uit een hele gekke periode zijn waar we met zijn allen in zitten. Waarbij ja, goed, nu is begint het hele Coronaverhaal een beetje uit te faseren zeg maar, maar goed, dan komt het volgende spektakel, dan komt natuurlijk de oorlog en dan krijg je dat allemaal over je heen en dan weet je wel, vanuit de oorlog komen weer allerlei andere, ja, wellicht uitdagingen zeg maar met betrekking tot ja, weet ik veel, de inflatie die door het dak heen gaat, voedselprijzen die door het dak heen gaan, misschien zelfs wel tekort eraan of whatever, of misschien ook niet, ja, het zijn allemaal scenario’s die je als ondernemer in je achterhoofd houdt want je hebt altijd, je gaat altijd vol voor plan A, maar je hebt natuurlijk ook een soort van ja, plan B en weet je, ik had zoiets van ja, goh, wat er ook gebeurt, wij kunnen het hek hier sluiten weet je wel en we hebben hier 80.000 vierkante meter dus we hebben gewoon loopruimte.
Bas: Ja, je hebt letterlijk je eigen wereld zeg maar.
Mitchel: Precies, je hebt letterlijk je eigen wereld ja dus we hebben hier een fantastisch mooie dome waar we ja, mooie spirituele dingen kunnen doen. We zijn aan het bouwen aan 100 vierkante meter--
Bas: Ja, die dome is al een mooi verhaal, daar hebben we net een massage in gehad. Dus zeg maar ja, een soort van driehoekjes, houten frame gemaakt, ronde koepel, ook met ramen. En als je, vanuit de dome kun je letterlijk, ja, in de verte de zee op kijken zeg maar hier in Gran Canaria en we hadden net in het midden van die dome een massagetafel staan, hebben we allebei 90 minuten gestrekt gelegen.
Mitchel: Ja.
Bas: Ja, we zijn helemaal chill.
Mitchel: Ja, helemaal, helemaal chill.
Bas: Maar dat is wel echt top.
Mitchel: Ja, en je hebt heel mooie akoestiek dus je kunt mooi met muziek spelen daar. Als je in het midden zit dan galmt dat door heel de dome heen en hebben we een 100 meter gebouw wat we nu aan het maken zijn waar dan ja, ook weet ik veel, iets van 80+ vierkante meter solarpanels op komen te liggen, dus zonnepanelen en die gaan ons ja, met name voor een groot deel voorzien van stroom. We halen nog steeds wel stroom van ja, hoe moet je het zeggen, van de straat zeg maar, van het net, maar stel dat de stroom op de een of andere manier zou uitvallen of zo dan kunnen we gewoon met de community overleggen van hé, goh, weet je wel, dit is waar we de stroom aan spenderen zeg maar. We gaan niet als een idioot, weet ik veel, zes wasmachines draaien en weet ik veel wat allemaal, maar hé, maar je hebt in ieder geval omdat hier natuurlijk heel veel zon schijnt heb je altijd ja, gewoon wat stroom om de belangrijkste dingen te doen. En daaronder komt dan direct ook een hele ja, wellness weet je met de sauna en de cold plunge en een gedeelde keuken en een gedeelde douche en een wasfaciliteit zeg maar voor alle, ja, mensen van de community. We wonen hier nu met drie families, vier families inclusief die van mijzelf. En daarnaast hebben we enorm veel ja, vrienden en families die eigenlijk ja, op en af, je hebt het zelf gezien de afgelopen dagen, aan komen waaien en hier ja, het is eigenlijk al gewoon een soort van centraal meeting point of zo.
Bas: Ja, het is mega fascinerend om het type mensen die hier dan op het land wonen zeg maar ja, ook te spreken en wat hun verhaal erachter is zeg maar en hoe eigenlijk ook al gewoon mensen op hele jonge leeftijd letterlijk uit de rat race escapen en gewoon denken van ja, het maakt me geen drol uit, ik ga de wereld over, ik verdien overal wat geld bij en als ik wat geld heb ga ik weer verder leven en zo leven ze letterlijk van een paar euro tot meer leven tot weer een paar euro tot nog meer leven.
Mitchel: Ja.
Bas: Ja, dat is fantastisch om te zien.
Mitchel: Bizar om te zien hè. Dus--
Workaway
Bas: Want je merkt dat veel mensen ook die hier op het land komen werken via allemaal platformen en portals en dat soort dingen die komen allemaal dingen doen, kan je daar wat meer over vertellen?
Mitchel: Ja, zeker, dus wij werken veelal met mensen die komen via een website dat heet Workaway. Workaway, ik weet niet of het workaway.com is, maar als je workaway intoetst dan kom je daar en daar zijn mensen die eigenlijk als een soort van vrijwilliger op ja, dit soort projecten willen komen werken, maar ook wel in Nederland als je gewoon een boerderij hebt of een project hebt, mensen komen bij jou werken voor kost en inwoning zeg maar. Dus voor ja, voor eten en een slaapplek komen ze werken en dat is dan gemiddeld je mag zelf aangeven hoeveel mensen werken bij ons op de community is het de regel dat mensen 24 uur per week werken en in ruil voor dus eten en een slaapplek. Dan blijven mensen vaak een weekje of vier tot zes of iets dergelijks en dan gaan ze weer verder en dan gaan ze naar een andere workaway of ze gaan weer terug naar hun ja, land waar ze vandaan komen. Ja, en dan is het vaak gewoon een soort van ja, halve vakantie c.q. ja, werktrip want ja, als je 24 uur werkt heb je natuurlijk ook gewoon nog 16 uur plus het weekend weet je wel om in een andere, in een ander land te verblijven. Dus daar kiezen een hoop mensen dan voor en dan kiezen ze ervoor om naar Gran Canaria te komen omdat het lekker weer is.
Bas: Ja.
Mitchel: En dan kiezen ze ervoor om hier te komen omdat het dan ja, community is en dat ze bij willen dragen aan iets wat we aan het bouwen zijn hier, aan een bepaalde droom die we hebben met de families om daaraan bij te dragen en ja, en dan zie je in de praktijk dat je eigenlijk heel veel heel interessante mensen eigenlijk op je land gewoon doorlopend binnen krijgt gewandeld zeg maar en iedereen, nogmaals, net wat je zegt heeft ook zijn eigen verhaal en het zijn vaak hele fascinerende verhalen. Ja, dat is eigenlijk een beetje hoe we aan mankrachten komen zeg maar die dus inderdaad af en aan komen en dat zijn zeg maar mensen die met de kinderen ja, dingen doen, het zijn mensen die gewoon ja, dat zijn dan vaak, het is vaak een stelletje die iets met de kinderen doet of ja, meer dan meiden die daar toch dan meer interesse in hebben en dan meer het fysiek werk zeg maar dat zijn dan vaak ja, jonge gasten.
Bas: Voor de tuin of.
Mitchel: Ja, je moet ook gewoon eerlijk zijn als je die mensen binnenhaalt. Ik bedoel wij, in het begin heb je nog zoiets van nou, zullen we zeggen dat ze zwaar werk moeten doen? Weet je, want misschien komen ze dan niet. Maar ja, weet je, dat schiet gewoon niet echt op als je het zo aanpakt. Dus je wil gewoon van tevoren als je, wil je gewoon een Facetime cal inplannen met zo iemand of een Zoom call of whatever of misschien een keer of sommige mensen hebben behoefte aan twee calls of whatever en dan gewoon vertellen wat gewoon het idee is weet je wel. Als je gewoon, wij bijvoorbeeld hier boven hebben we iets van 8.000 meters of zo aan landbouwgrond, daar zitten allemaal stenen in, ja, dan zeg je gewoon tegen zo’n gozer van ja, het is wel gewoon echt 24 uur ja, stenen rapen of weet ik veel, gewoon wel hard fysiek werk. dan zeggen ze prima, geen probleem.
Bas: Ja, ja.
Mitchel: Dus maar dan heb je mensen die gewoon van tevoren weten wat ja, wat eraan zit te komen en dan heb je daar voor de rest ook geen ja, geen gedoe over of whatever dus.
Bas: En kost en inwoning klinkt ja, ik bedoel dat klinkt misschien ook wel groot, maar inwoning hier n Gran Canaria omdat het altijd mooi weer is, ja, hier staan ook gewoon een paar tenten waar families in wonen.
Mitchel: Ja.
Bas: Zo simpel kan het zijn zeg maar. Het is hier altijd mooi weer dus je bent eigenlijk de hele dag buiten.
Mitchel: Ja.
Bas: Je slaapt alleen in de tent of whatever it is zeg maar en je hebt ook een vette grotwoning.
Mitchel: Ja.
Bas: Vond ik echt vet. Is een soort van ja, woning letterlijk in de grot zeg maar.
Mitchel: Ja, letterlijk.
Bas: Super cool. Volgens mij heb je daar de eerste maanden toen je hier op het land zat ook in gebivakkeerd met de kids.
Mitchel: Met de kids, ja, klopt, we hebben daar 5 maanden hebben we daar in die ja, in de grotere grot gewoond die uit twee kamers bestaat.
Bas: Ja.
Mitchel: En dan daarnaast heb je een kleine ja, douche c.q. toiletje en dan daarnaast heb je nog een wat kleinere grotwoning. Het zijn eigenlijk twee woningen en die worden dus nu allebei bezet door ja, eentje door twee Workaways en eentje door gewoon een familie die echt bij ons woont en daar zit dan aan vast onder die rotspartij zit dan vervolgens een open keuken of hoe noem je dat, een buitenkeuken of ja, binnen-buitenkeuken. Ja, met gewoon echt een vette view en gewoon ja, het is echt super tof.
Minimalistisch leven
Bas: Ja, ik probeer het ook altijd een beetje te vertalen naar ja, de mensen die dit ook luisteren weet je, maar ik ben nu dus hardop aan het nadenken, als ik zelf bij wijze van spreken vrijheid zou willen, weet je, ik denk altijd van iedereen kan gewoon kiezen voor vrijheid en dat Workaway spektakel is letterlijk kiezen voor vrijheid weet je. Hier zitten gewoon mensen op het land die hebben letterlijk, ja, misschien dat ze wel komen met gewoon letterlijk nul euro en dan gaan ze voor whatever het bedrag is per uur aan het werk hier.
Mitchel: Ja, nog niet eens hè, want Workaways, ja, nogmaals--
Bas: Dat is kost en inwoning.
Mitchel: Dat is kost en inwoning.
Bas: Oh ja, inderdaad.
Mitchel: Als we dan gaan praten over Guy Tan, over onze Franse vriend waar we natuurlijk ook een paar daagjes mee gespendeerd hebben, je was hier natuurlijk ook in het weekend, ja, dan is iedereen vrij, zijn we met zijn allen naar het strand gegaan en dan hoor je dan een beetje het verhaal van Guy Tan, dat is een Franse jongen van 24 of 25, 24 volgens mij is hij, of 25? Maakt niet uit, maar ja, zo’n Franse, ja, kerel en via-via hebben we die leren kennen. Hij was eerst een Workaway bij een goede vriend van ons bij Paul en toen hadden we dus iemand nodig om verder te bouwen aan het schooltje wat we aan het bouwen zijn. En toen zei Paul van ja, Guy Tan is een goede werker, maar ik denk niet dat hij komt voor Workaway want hij werkt nu ergens anders en dan krijgt die weet ik veel, 6,5 euro per uur of zo.
Bas: Ja.
Mitchel: Ik zeg nou ja, als hij goed is weet je wel laat hem maar komen. Ja, ik geef hem een tientje en hij zit dus nu inmiddels zit hij iets van 5 weken bij ons of zo.
Bas: Ja, hij is een schooltje aan het bouwen.
Mitchel: Ja, hij is een schooltje aan het bouwen inderdaad en je leert in die vijf weken leer je gewoon iemand ja, iemand kennen weet je wel dus we weten dat ja, die jongen wil gewoon muzikant worden, maar niet per se popmuzikant of zo of weet ik veel, maar hij wil gewoon ja, muziek spelen en op de een of andere manier daar ooit een keer geld mee verdienen of zo. Maar nu, ja, dan gaat hij gewoon ja, dan komt hij bij ons, is hij er vijf weken, weet je wel, kan hij gewoon wat centjes verdienen hier en daar en over een week gaat hij weer weg. Dan pakt hij, volgens mij pakt hij letterlijk de veerboot naar het vasteland van Spanje en daarna gaat hij te voet gaat hij gewoon verder.
Bas: Naar Frankrijk.
Mitchel: Gaat hij naar Frankrijk lopen.
Bas: Ja.
Mitchel: Lopen c.q. ja, half een beetje liften.
Bas: Hitchhiken.
Mitchel: Hitchhiken en ja, met een tas en een tentje en dan ziet ie het wel.
Bas: Hij vertelde mij dat hij al anderhalf jaar in een tent leefde zeg maar.
Mitchel: Ja.
Bas: Hier heb je ook niet veel meer nodig. Nogmaals, ik bedoel ja, je bent de hele dag buiten en ja, je zit in de tent als je slaapt.
Mitchel: Ja, maar ja, die jongen, ja, soms dan denk ik weleens van nou, wat een geluk dat hij hier terecht komt, maar hij komt overal op mooie plekken terecht weet je wel. Maar goed, hij maakt het, weet je, hier hebben we dan ja, soms een of twee keer per week hebben we een kampvuur en we hebben hier alle instrumenten en die jongen, ja, die wil graag muziek spelen dus die zit daar heel de nacht te trommelen op de trommel, die pakt zijn gitaar erbij en die gaat, en dat is gewoon, dat vindt hij prachtig.
Bas: Ja.
Mitchel: En ja, hij maakt wel echt heel veel dingen mee, dat merk je wel.
Bas: Ja, maar hoe ik het toch wil vertalen is zeg maar dat als je letterlijk wil kiezen voor vrijheid wat deze Franse Guy Tan dus duidelijk doet is gewoon letterlijk met niks bijna vertrekken en gewoon zien waar de wind waait.
Mitchel: Ja.
Bas: En heel veel mensen denken oh, vrijheid, heb ik veel geld nodig en weet ik veel wat voor een rare objections of drempels je allemaal in je hoofd gaat bedenken. Maar dat is dus helemaal niet.
Mitchel: Absoluut niet.
Bas: Als ik, ik bedoel als ik het nu hoor als ik mijn business opnieuw zou beginnen of zo dan zou ik misschien wel dit gaan doen in combinatie met mijn laptop, stel je zou helemaal geen geld meer hebben dan is dit eigenlijk perfect om gewoon de wereld over te gaan, die laptop te hebben en dan gewoon een beetje in de tuin staan schoffelen en in de tussentijd, de rest van de tijd gebruiken om je business op te zetten.
Mitchel: Ja, zeker, dat zou in principe gewoon echt prima kunnen en ik denk dat met al die ervaring zeg maar die je toch iedere keer weer meeneemt in je rugzak zeg maar, ik denk dat je leven zoveel kleur krijgt en als we het dan toch gaan betrekken zeg maar op onze business die vaak bestaat vanuit onze eigen verhalen en ons gezicht en dat soort dingen zeg maar, mensen vinden dat mooi om te volgen, ze vinden het mooi om te volgen wat jij doet, ze vinden het mooi om te volgen wat ik doe. Ik zie zomaar in hè dat als zo’n Guy Tan een beetje marketing snapt of zo en hij gaat een business opzetten en hij leeft daarna het leven wat hij leeft, mensen gaan helemaal, weet je wel, mensen, zelfs wij zijn super geïnspireerd weet je.
Bas: 100%.
Mitchel: Door die 25-jarige jongen. Mensen gaan dat geweldig vinden. En die jongen die gaat gewoon helemaal binnenlopen en dan zal zijn leven er wellicht weer anders uitzien of niet, ik weet het niet want die gast hij komt natuurlijk gewoon uit een soort van gipsy familie zeg maar en hij gaat gewoon waar de wind gaat.
Bas: Ja.
Mitchel: Dus maar ja, dat is absoluut een goede manier om te starten.
Ontmoetingsplek voor iedereen
Bas: En hoe inspireert zo’n verhaal jou en doe je daar iets mee?
Mitchel: Dat is een goede vraag ja. Het inspireert mij dus dermate dat ik gewoon ja, ik weet niet, misschien een paar jaar geleden dan zocht ik mensen uit zeg maar waar ik dan graag mee wilde gaan hangen of zo en nu in de afgelopen jaren en dan in specifiek zeg maar het afgelopen jaar waarbij we gewoon veel verschillende mensen binnen hebben gekregen en hebben ontmoet en zo, heb je zoiets van wow weet je wel, iedereen heeft wel iets waar je van kan leren, het maakt niet uit. En dus en dat zorgt er bij mij ook voor zeg maar dat zelfs, of niet zelfs, dat is, dat klinkt helemaal niet netjes, maar als je weet ik veel, bij wijze van spreken een zwerver ziet op straat of iets dergelijks weet je, ik weet zeker dat je daar iets van kan leren.
Bas: Zeker.
Mitchel: Misschien kan je daar van leren wat je misschien niet moet doen of whatever, maar iedereen heeft iets en iedereen heeft zijn eigen verhaal zeg maar. Dus ik begin gewoon ja, gewoon met heel veel compassie zeg maar naar heel de mensheid an sich te kijken zeg maar en gewoon te denken van wow weet je wel, ja, hetgeen waar ik mij vroeger druk om maakte dat begint gewoon steeds minder interessant te zijn of te worden of en dat komt met name zeg maar door ja, al deze ervaringen die ik opdoe hierzo op het land en door gewoon te luisteren naar mensen en ja, dat, en wat ik daar dan vervolgens mee doe is ja, weet je wel, ik heb zoiets van ja, en ik noem dan een Guy Tan als voorbeeld, maar in iedereen zit wel een Guy Tan weet je wel, eigenlijk. In jou zit er, in mij zit er en niemand, en er zijn gewoon maar heel erg weinig mensen die die Guy Tan durven te omarmen zeg maar.
Bas: Ja.
Mitchel: En ik heb zoiets van laten we eens wat meer Guy Tan zijn.
Bas: Ja.
Mitchel: Weet je wel. Ja, dat, en dus ik kijk daarnaar en ik denk van wow weet je wel, zo vrij met heel weinig, waar doe ik soms zo moeilijk over weet je wel, terwijl ik klaarblijkelijk toch zoveel heb zeg maar en zoveel kan maken of weet ik veel wat heb ik zoiets van het leven is eigenlijk gewoon zoveel simpeler. Met name ook met wat wij toch al hebben gerealiseerd zeg maar in ons leven. Ik bedoel, pff, à la Guy Tan kunnen we gewoon stoppen en gewoon leven.
Bas: Ja, 100%.
Mitchel: That’s it.
Bas: Ja, eigenlijk dat is heel vaak zeg ik dat ook, financiële vrijheid ligt gewoon veel dichterbij dan je denkt en iedereen kan ervoor kiezen.
Mitchel: Ja, zeker.
Bas: Dus of je nou heel veel geld hebt of heel weinig geld, je kan er gewoon letterlijk voor kiezen.
Mitchel: Nee, maar als je ook gewoon simpelweg kijkt naar dit stuk land weet je wel, ik vind het niet zo’n heel groot probleem, maar we hebben dit stuk land hebben we gekocht voor 375.000 euro. Nou ja, wat koop je daar in Nederland voor?
Bas: Ja, een appartementje kun je ruilen voor 8 hectare grond in Gran Canaria.
Mitchel: Precies. Nou, het is niet 8 hectare want daarna, nee, we hebben 4 hectare gekocht en dan vervolgens kwam de andere 4 erbij, de andere 4 hectare die hebben we er ook nog eens bij gekocht.
Bas: Met 4 hectare kom je een heel eind.
Mitchel: Ja, met 4 hectare kom je een heel eind. Maar dat is dan in Nederland maar je kunt ook 20 minuten rijden naar de hoofdstad Las Palmas en daar heb je ook een appartementje aan zee zeg maar voor 4 ton of iets dergelijks.
Bas: Ja.
Mitchel: En mensen kiezen er gewoon voor om in Las Palmas te zitten op de eerste lijn met direct uitzicht op zee in een appartementje van 75 vierkante meter in plaats van op 20 minuutjes afstand op 10 minuutjes vanaf de zee, weet je wel, in de bergen te wonen met de schone lucht, met ja, zonder bevuiling van licht of van weet ik veel wat allemaal. Ja, je kiest daar gewoon voor. Je kunt daar echt daadwerkelijk voor kiezen. Dus wat wil je weet je wel, dat is ook de vraag. Een hoop mensen die zeggen wel van ah, ja, ik zou het ook wel willen.
Connectie met natuur verloren
Bas: Ja, het voelt gewoon top om heel dicht bij de natuur te leven en ik denk dat heel veel mensen dat een soort van kwijt zijn of zo. Die gaan nooit de natuur in, zijn altijd in de stad en zijn zich druk aan het maken over van alles en nog wat terwijl het leven zo simpel kan zijn.
Mitchel: Ja toch?
Bas: Het is niet dat wij ons nooit druk maken, doen we ook genoeg.
Mitchel: Ja.
Bas: Maar ja, op een gegeven moment dan weet je, we hebben allebei businesses gehad en ook verkocht en ik denk dat we allebei tot dezelfde conclusie zijn gekomen is toch dat het leven na je business verkopen niet veel anders is dan voor je business verkopen.
Mitchel: Absoluut niet.
Bas: En at the end of the day is het letterlijk de keuze in hoe vrij je wil zijn en hoe simpel je wil leven.
Mitchel: Precies.
Bas: En dat daar de vrijheid juist in zit in plaats van dat je het omdraait en dat je zegt van nee, ik moet eerst heel veel geld hebben en dan kan ik, weet je, dat is de grote trap waar je in kan trappen voor jezelf.
Mitchel: Ja, als ik naar het afgelopen jaar kijk en eigenlijk naar heel mijn loopbaan, er zijn twee momenten geweest in mijn leven, wat ik altijd zeg over geld heb ik volgens mij ook jou wel verteld deze week is ik zie geld echt als een spel, maar het is een spel wat je uit kunt spelen in tegenstelling tot een hele hoop andere dingen in het leven, bijvoorbeeld relaties, gezondheid, spiritualiteit, dat soort dingen dat zijn ook spellen in het leven, maar die kun je nooit uitspelen want die blijven ongoing. Je kunt niet zeggen van oh.
Bas: Het is een never ending game.
Mitchel: Precies, je kunt niet zeggen, of je kunt het wel zeggen, je kunt zeggen van ok, ik word super gezond weet je wel en dan op een gegeven moment ben je super gezond en dan zeg je ok, ik heb het uitgespeeld. Als je dan vervolgens niks meer doet, ja, waar ga je dan heen met je gezondheid? Je kunt voor je relatie kun je zeggen van ok, ik ga weet ik veel, samen met mijn vrouw of met mijn man weet je wel we gaan super goed werken aan onze relatie en als het helemaal top is dan ga je zeggen van nou, ok, dan gaan we er nu niks meer aan doen. Dat werkt niet. En zo verder weet je, want spiritualiteit met heel veel dingen in het leven die zijn gewoon ongoing totdat je uiteindelijk tussen vier planken ligt of weet je wel, voor mensen die gecremeerd willen worden is het ook, is het iets anders, maar geld, je kunt op enig moment kun je zoveel geld maken en je kunt voor jezelf ok, wanneer is genoeg weet je en wat heb ik daadwerkelijk echt nodig? Maar je kunt uiteindelijk zoveel geld maken dat je in ieder geval totdat je tussen vier planken ligt kunt zeggen van ja, ik hoef eigenlijk niet meer te werken. Dat doe je door in principe als je het mij vraagt zeg maar gewoon alles af te betalen, gewoon compleet eigenaar te zijn van je woning, van je land, wij hebben op het land hebben we hier gewoon stromend water, 10 liter elke anderhalve minuut.
Bas: Ja, vanuit een bron zeg maar.
Mitchel: Ja, vanuit een bron. We hebben hier dus zonnepanelen die elektriciteit geven, we verbouwen hier ons eigen eten. We zitten hier nu met vier families die ja, gewoon voor elkaar daar zijn in ja, hopefully ook in tijden van extreme nood, maar dat moeten we ooit nog een keer meemaken of niet, hopelijk niet. En in principe, ja, ik heb vrij weinig nodig en met het geld wat ik verdiend heb tijdens mijn carrière zeg maar hoef ik eigenlijk nooit meer te, ja, nooit meer iets te doen voor geld. Dus die game is uitgespeeld.
Bas: Ja.
Mitchel: Terwijl het is twee keer eerder geweest in mijn carrière zeg maar dat ik best wel een hele grote som geld heb verdiend met het verkopen van een business, whatever, om dat vervolgens direct te pakken en te zeggen ok, ik ga het verder investeren in een nog grotere business om nog meer geld te maken. Tot twee keer toe. En ik denk dat er heel erg veel mensen ook miljonairs en zelfs miljardairs zeg maar het spel nooit uitspelen en die blijven constant blijven ze oh jee, ik heb nu nog meer geld, nou moet ik nog meer oppassen of ik wil gewoon nog meer geld maken.
Bas: Maar het spel uitspelen is ook weer een combinatie van het geld wat je hebt en hoe je leeft. Dus die combinatie bepaalt of je het spel hebt uitgespeeld of niet.
Mitchel: Precies.
Bas: Want je kan oneindig geld blijven maken, maar ik kwam laatst op een mooie uitspraak je laatste broek heeft geen zakken. Dus ja, je kan zoveel geld maken als je wil, maar dan ben je multimiljardair en dan ga je dood. Nou ja, leuk, dank je wel zeggen dan de nabestaanden en die gaan er dan wat anders mee doen.
Mitchel: Ja, precies, dat is ook zeker waar en weet je wel, als je maar gewoon kijk, als je op een gegeven moment voor de eerste keer een hoop geld verdient dan ga je vaak ruimer leven, groter huis, grotere auto.
Bas: Statussymbolen.
Mitchel: Ja, verdere reizen, inderdaad voor status of ja, merendeel voor status, stukje egostreling dat soort dingen en maar op een gegeven moment dan en dat zul jij ook ervaren dan ja, op een gegeven moment is dat leeg weet je wel want dan heb je zoiets van ja, voor wie doe ik dit nou eigenlijk? Doe ik dit nou echt voor mijzelf of niet? Uiteindelijk natuurlijk zijn, momenten zijn top weet je, reizen zijn top, maar ja, die dure auto interesseert eigenlijk helemaal geen hol weet je wel, een functionele auto is ook prima. Maar sommige mensen vinden auto’s helemaal geweldig weet je wel, ook daar niks op tegen. Weet je wel die villa met 8 kamers of 10, ik heb erin gewoond, jij bent er ook nog eventjes geweest.
Bas: Ja.
Mitchel: En de helft va het huis staat gewoon de rest van het jaar leeg zeg maar en je hebt zoiets van at moet ik met zes toiletten?
Bas: Ja, ja.
Mitchel: Ja, daar kom je dan op een gegeven moment ook een soort van achter weet je wel en je hebt 24/7 heb je allemaal ja, de poolboy komt dan langs en dan heb je iemand die drie keer per week komt schoonmaken en weet ik veel wat allemaal. Ja, nu hebben we trouwens ook veel mensen om ons heen, maar het voelt toch anders. Weet je wel, die mensen zijn niet in dienst van, die zijn onderdeel van de community en we doen dit samen met zijn allen. Waarbij ik zeg maar dan het financiële gedeelte voor mijn rekening neem en de andere mensen nemen voor hun rekening dat ze het eten verbouwen, andere mensen nemen voor hun rekening dat ze met de kinderen dingen gaan doen, andere mensen nemen voor hun rekening dat ze de bomen snoeien en ja, gewoon ja.
Bas: Het is gewoon letterlijk voor elkaar zorgen zeg maar.
Mitchel: Het is letterlijk voor elkaar zorgen inderdaad ja.
Bas: Ja, dat is echt super fascinerend. Ik denk ja, gewoon dat als je dit vergelijkt met mensen die in de stad wonen of zo dat het gewoon zo’n bizar contrast is zeg maar dat in een stad ken je soms de buren niet eens of je ziet ze een keer per jaar.
Mitchel: Ja, of het is hé, doe de tv eens zachter.
Bas: Ja, precies.
Mitchel: Weet je wel, dat is het contact dat je hebt met je buren.
Bas: Ja, precies, dat is toch heel anders, dan echt ik bedoel, dat heb ik uit de film Into the wild gehaald, op een gegeven moment schrijft hij in zijn boekje voordat hij bijna doodgaat van no happiness without sharing. En daar gaat het denk ik voor een heel groot deel om dat jij hier dingen aan het delen bent in de community met elkaar, ook dat je ook avonturen beleeft met de community, maar ook met je gezin, de familie en alles daaromheen en dat je daar de aandacht in spendeert en je tijd vooral. Ja, dat dat heel bewust is dat je daarvoor kiest zeg maar.
Mitchel: Ja, je vroeg het aan het begin van de opname vroeg je van ok, waarom kies je hiervoor? Ik heb daar eigenlijk nog steeds geen antwoord op gegeven want ik weet het ook niet, het voelt gewoon goed vanuit ja, vanuit mijn hart zeg maar voelt het goed. Weet je, ik hoef het niet te doen. Ik bedoel wij kunnen ook prima leven zonder community weet je wel, wij doen dit niet vanuit noodzaak of weet ik veel wat, we doen het gewoon simpelweg omdat we denken dat het the way to go is en dat het gewoon tof is om dit te delen met andere mensen. Ja, en ik denk gewoon dat als, nogmaals, het is nu in de eerste twee jaar is het meer een startup als ja, we leven wel chill weet je wel, we doen in het weekend doen we barbecues en we doen ja, mooie vuurtjes met zijn allen, maar we werken ook hard met zijn allen en op een gegeven moment natuurlijk zal er altijd werk zijn in de community weet je, om het bij te houden en dat soort dingen. Maar nu in de startup fase is er gewoon enorm veel werk te verzetten.
Bas: Ja.
Mitchel: Maar ik denk over een jaar of twee of zo dat we echt een heel end zijn en dan ja, weet je, dan ga je gewoon dan heb je gewoon, het is gewoon extended familie eigenlijk natuurlijk.
Bas: Ja.
Mitchel: Weet je, en het is familie die je uitkiest ook nog eens want je kiest elkaar uit. Familie kies je, je echte familie kies je natuurlijk niet uit. Weet je, je vrienden een soort van, dat zijn ja, de mensen die een soort van de familie die je uitkiest en de community members ja, dat zijn eigenlijk zeg maar ook een soort van vrienden alleen daar ga je dan vervolgens mee wonen. Weet je wel, hoe mooi zou het zijn.
Bas: Ja.
Mitchel: Ja, weet je, het zou net zo tof zijn als jij met de familie hier zou komen wonen zeg maar en onderdeel zou worden van de comunity.
Bas: Ja.
Mitchel: Of andere vrienden zeg maar. Maar goed, niet iedereen kiest hier natuurlijk voor, maar de mensen die er wel voor kiezen die ja, die hebben ook een bepaalde mindset waardoor dat dan natuurlijk gewoon goed gaat. Weet je wel, er zijn twee families hier en iedereen is, het is behoorlijk multicultureel. We hebben een gezin uit Argentinië, we hebben een gezin die kerel is Frans en zijn vriendin die is Spaans, van het vasteland. Ze hebben allebei een dochtertje van 1,5. Zijn van elkaar ook goede vrienden en ja, hun zijn via-via bij ons terecht gekomen en dat klikte gewoon super goed. Maar hun zijn allebei, allebei die gezinnen zijn iets van ja, tussen de 26 en de 30 of zo tussen beide vaders en moeders en hun kiezen hier gewoon echt voor.
Bas: Precies.
Mitchel: Weet je wel, ze hebben gewoon zoiets van dit is ultiem leven voor ons en hun kiezen dus niet inderdaad voor de rat race, hun kiezen niet voor carrière, maar ze kiezen daadwerkelijk echt hiervoor en ja, vanochtend is mijn vrouw samen met een van die meiden weet je wel gaan surfen 2,5 uur lang en morgen, nee, overmorgen ga ik surfen met een van die gasten en ja, je wordt gewoon, je bent gewoon vrienden, je leeft samen, je hebt een mooie tijd samen, je doet voor elkaar dingen en dat voelt gewoon heel erg goed.
Bas: Ja.
Mitchel: En ik wist dat een soort van toen we het land gingen kopen toen had ik dit ook als visie en waarom wee tik niet, misschien omdat ik natuurlijk denk dat tijd niet echt bestaat en dat ik gewoon op een bepaalde manier naar de Mitchel in de toekomst kan communiceren en zeggen van hé, hoe is dit, hoe is dit, weet je wel, welke beslissing zal ik maken en dan kan ik ja, verschillende dingen horen van verschillende Mitchels in de toekomst en dan zeg ik ah, dit lijkt mij de beste outcome. Als ik gewoon ja, samenwoon met vrienden en dat we dit met zijn allen doen en ja, dit gewoon als thuisbasis gebruiken en als we willen reizen dan nou ja, dan heb je een groot stuk land, maar dat wordt vervolgens onderhouden door andere, ja, community members zeg maar.
Bas: Ja, super.
Mitchel: Geniaal.
Community runnen
Bas: Ja, op dit moment run je nog een business ernaast en dan zei je net ook al tussen neus en lippen door van ja, zo’n land en alles wat er moet gebeuren is ook een soort van startup want ja, je komt letterlijk in het begin aan op het land en dan is er eigenlijk nog niemand en dan zijn er ook nog niet zoveel gebouwtjes en dingen, je hebt een visie. Hoe is dat mentaal zeg maar voor jou?
Mitchel: Het runnen van een business tegelijk met het runnen van een community.
Bas: Ja.
Mitchel: Ja, dat is best wel zwaar geweest ja. Ja, dat is best wel zwaar geweest. Het afgelopen jaar was best wel zwaar. Ik heb gewoon in heel korte tijd heb ik een super goed lopende business opgezet wat best wel veel aandacht, ja, heeft gevergd zeg maar.
Bas: Ja, je bent nu zeg maar je bent Super Mario aan het spelen en dat noem jij het geldspel en nu ben je een beetje zeg maar tegen de eindbaas aan het vechten.
Mitchel: Ja.
Bas: Als je hem verslagen hebt dan is het uitgespeeld zeg maar.
Mitchel: Dan is het uitgespeeld ja, ja, ja. Dus ja, we zijn er al wel redelijk, voor het mooie zou er nog net iets bij mogen weet je wel, dus en er is momentum in de business dus ik heb ook zoiets van ja, ik zet het gewoon door. Maar ondertussen heb je inderdaad een community, er zijn in het afgelopen jaar zijn er iets van 2 wisselingen van de wacht geweest of zo van mensen die wellicht dachten dat ze hier langdurig wilden zijn maar dan uiteindelijk toch ervoor hebben gekozen om terug te gaan naar hun, ja, naar hun eigen land zeg maar, dat ze dan toch te veel misten of zo of weet ik veel wat. En plus ook een hele hoop mensen die trekken het niet die startup fase zeg maar. Die willen graag ergens terecht komen waar het allemaal al draait.
Bas: Geregeld is.
Mitchel: Ja, precies, en we hebben gewoon ik wil niet zeggen geluk gehad want ik denk dat ja, het leven vrij maakbaar is, maar we hebben een paar maanden geleden hebben we een gezin uit, waarbij de man uit Australië komt, de vrouw komt uit Polen en die zijn echt de kartrekkers geworden van de community met betrekking tot van ja, het is, je hoeft maar 24 uur te werken in de community, maar hun maken samen misschien wel 80 uur per week of zo. En ze zien gewoon echt de visie en ja, ze willen daar echt super graag heel erg hard aan bijdragen, zijn ook mensen met een bepaalde ja, achtergrond, beide zijn ze monniken, hebben elkaar leren kennen in India, heel verhaal ook weer.
Bas: Wow, ja.
Mitchel: En die kunnen gewoon niet stilzitten. Ze willen gewoon bezig blijven, ze willen gewoon werken en ze willen gewoon, ja, dus dat zijn de kartrekkers en je ziet gewoon dat er gewoon ja, dat twee mensen zoveel kunnen doen, maar daarnaast ook het vliegwiel kunnen zijn voor de rest van de mensen dat dan vervolgens aangeslingerd wordt en dat dat gewoon ja, veel sneller gaat waarbij ik mijn tijd is het best besteed achter ja, de computer hier zo zeg maar om te doen wat ik goed kan en dat is het financiële plaatje. Maar dan dat hebben we vervolgens in het verleden gezien van ja, als ik hier achter de computer zit, ik zit dan niet mensen aan te jagen van hé, laten we dingen gaan doen. Daar ben ik gewoon ook niet zo goed in. Ik kan een of twee keer zeggen van hé, jongens, weet je wel, maar dan voelt het meer van nou, dan moet ik zelf ook met mijn handen in de klei zitten en dan hebben mensen zoiets van ok, prima weet je wel, dan gaan we wel mee. Maar nu hebben we dus echt die kartrekkers zeg maar en dan hebben we een keer in de week hebben we een community meeting, dan is het gewoon van ok, wat moet er gebeuren? En dan hebben we Paul en dan hebben we Gordon en dan zeggen we gewoon ok, Paul is de manager die zorgt ervoor dat alles geregeld wordt, die kan ook gewoon vloeiend Spaans en dus die kan allerlei dingen regelen ook zeg maar en dan Gordon komt uit Australië, kan geen Spaans.
Bas: Is 76 geloof ik?
Mitchel: Is 76 ja.
Bas: Een fitte dibbes.
Mitchel: Ja, is echt niet normaal.
Bas: Ja, is bizar.
Mitchel: Die gast is zo fit.
Bas: Ja.
Mitchel: Ja, die staat gewoon op een ladder van 5, 6 meter hoog staat hij daar een beetje te snoeien.
Bas: Ja.
Mitchel: Ja, is ongelooflijk, maar die trekt gewoon de kar zeg maar op de community en die jengelt dan weer de Workaways aan van hé, we gaan vandaag dit doen jongens, we gaan vandaag dit doen.
Bas: Zaaien, planten, snoeien, ja.
Mitchel: Precies, alles. En dus die twee gasten die regelen eigenlijk dus heel de community met betrekking tot het fysieke werk. waarbij ja, ik zeg gewoon ja, ik heb één persoon, Paul die dan waarmee ik ja, gewoon tijdens de community meeting of soms ja, we zien elkaar natuurlijk elke dag, vraag van hé, hoe gaat dit en dit of whatever, maar dat betekent niet dat ik twee dingen naast elkaar heb, twee startups naast elkaar, want ik heb echt het idee dat we hebben daar een CEO en een COO in de community.
Bas: Exact.
Mitchel: Precies, en in mijn business ben ik zelf ja, de CEO en ik heb ook een COO trouwens en ik probeer gewoon echt wel te zorgen dat die taken goed verdeeld worden dus dat niet alles op mijn bord terecht komt en dat heeft het de afgelopen maanden veel dragelijker gemaakt. Maar ja, vorig jaar was het extreem zwaar voor mij zowel mentaal als fysiek omdat ik het idee had van ja, ik moet constant mijn handschoenen aan doen om ook in de community dingen aan te jagen en dan daarnaast dan kan ik ook nog eens eventjes weet ik veel, zes uur per dag achter mijn computer zitten om de business te runnen zeg maar.
Bas: Nee, dus eigenlijk moet je zo snel mogelijk als je een community of een land hebt moet je zo snel mogelijk een soort van laten we het CEO noemen van het land hebben.
Mitchel: Ja.
Bas: Die gewoon de hele shabang gaat regelen.
Mitchel: Zeker.
Bas: Die nou, noem hem even het opperhoofd van de community wordt zeg maar.
Mitchel: Zeker, zeker. En het is ook voor mij absoluut geen probleem en ook niet meer in mijn business zeg maar. Ik hoef niet meer de erkenning te hebben of zo of weet ik veel wat. Ik hoef niet hier de grote man te zijn van het land. Nee, we zijn een community, iedereen is gelijk.
Bas: Exact.
Mitchel: Het liefste nog cijfer ik mijzelf weg en heb ik zoiets van hé, ik heb mijn 20 uurtjes achter de computer gemaakt, ik ga lekker surfen, ok guys.
Bas: Ja, ja.
Mitchel: Prima, regel je de rest, weet je, jullie zijn de opperhoofden weet je. Ik probeer dat zelfs te stimuleren.
Bas: Ja, natuurlijk.
Mitchel: Weet je, ook in mijn nieuwste business, ja, ik heb direct of vrij snel eigenlijk vanaf begin dit jaar ja, heb ik zoals dat jij het noemt een vogeltje erbij betrokken.
Bas: Een vogeltje, ja.
Mitchel: En dat is dan Joel en ik heb zoiets van ja, ik maak samen met hem een podcast en zo snel mogelijk wil ik dat hij meer op de voorgrond treedt zelfs dan ik nog zeg maar. Ik hoef niet meer dat opperhoofdje te zijn of weet ik veel wat en mijn ego hoeft daar niet meer in gestreeld te worden. Ik wil gewoon zo vrij mogelijk en zo relaxed mogelijk leven.
Bas: Exact. Goed, dat neemt niet weg dat alleen door het delen van je verhaal wat je nu dus doet je heel veel mensen inspireert zeg maar die dan nadenken van holy shit weet je, zo kan het dus ook.
Mitchel: Ja.
Bas: En ja, goed, van 99% van de mensen die er iets mee doen krijg je vaak niks terug, en soms krijg je hele mooie verhalen terug van mensen die daardoor hun hele leven hebben veranderd en of je dat nou wel of niet hoort, het is toch, ja, dat is ook, het is ook niet per se het ego wat dat zegt, maar het is wel mooi dat je door jouw inspiratie, door enkel en alleen maar te vertellen wat je doet, dus gewoon je verhaal te delen toch dingen in beweging kan zetten.
Mitchel: Ja.
Bas: Toch?
Mitchel: Ja, zeker, ja, ik heb daar, dat is gewoon punt, ja.
Bas: Ja.
Mitchel: Mooi Bas, mooi verwoord.
Bas: Goed verhaal.
Mitchel: Lekker kort.
Bas: Dan gaan we, ik ben ook wel benieuwd een beetje naar de downside van het runnen van zo’n community. Ja, natuurlijk, kijk, ik denk ook dat het met meerdere families op een land leven ook een soort van efficiënte manier is zeg maar om je land bij te houden en een soort van guards van je land te hebben. Want als je allemaal, ja, als je op 8 hectare land met allemaal bomen en dingen een tuinman moet inhuren, ja, dan loop je helemaal leeg zeg maar. Maar wat is de downside van het hebben van het land en ja, weet ik veel, is er frictie of stress weleens en hoe wordt daarmee omgegaan of wat zijn echt de problemen of de dingen waar je tegenaan bent gelopen tot nu toe?
Mitchel: Nou, wat ik zie zeg maar is community dat is communiceren en zodra mensen niet communiceren dan gaat het mis.
Bas: Net als in een echte relatie.
Mitchel: Ja. Ja, maar het is daadwerkelijk zo en als mensen dus heel gesloten zijn en er wordt weinig gecommuniceerd dan weet je ook niet goed wat er om gaat zeg maar en daar zijn dus ook die wekelijkse, je hebt echt een wekelijkse community meeting nodig zeg maar waarbij je iedereen aan het woord kan laten en kan zeggen van hé, is er iets, het maakt niet uit wat, ik bedoel we zijn hier met zijn allen, we bouwen hier met zijn allen aan een relatie zeg maar, het is gewoon belangrijk dat je open en eerlijk bent. Het maakt niet uit wat er is, we moeten het met zijn allen zien te tackelen zeg maar.
Bas: Ja.
Mitchel: Ja, in het verleden weet je wel er zijn twee mensen dus weggegaan en dat ja, nou ja, dat komt gewoon voort vanuit een ander verwachtingspatroon bijvoorbeeld. De eerste vrouw die weg was gegaan, superlieve vrouw, hebben we nog steeds contact mee, die zit nu in een community in Tenerife, maar die had zoiets ja, die dacht dat er gewoon meer samenwerking was zeg maar, terwijl we echt in de startup fase zaten. Dus zij heeft iets van zes maanden bij ons gewoond en toen is ze weggegaan omdat ze zoiets had van ja, ik heb het idee dat ik alles alleen doe hierzo met het ja, want zij was echt meer voor de groentetuin en zo, ze zei ja, dat is gewoon echt te veel werk voor mij, dat ga ik gewoon niet lukken. Maar ze heeft vrij laat heeft ze dat aangegeven zeg maar. Dus ze had eigenlijk al een soort van haar hoofd stond al van ja, ik ga weg.
Bas: Dat is eigenlijk een relatie die je hebt, je weet dat je het uit wilt maken, maar je laat het nog eventjes een paar maandjes duren.
Mitchel: Precies, precies weet je wel. Dat is er gebeurd. Ja, de andere familie die weg is gegaan ja, die misten gewoon simpelweg gewoon hun oude eiland, die kwamen ook echt van een eiland af, van Islas Reunion, dat is een eilandengroepje of zo van Frankrijk is dat, ligt vlakbij Madagaskar en die hadden daar al hun familie en die waren heel erg van de familie en die hadden zoiets van ja, we kunnen niet zonder de familie dus die zijn uiteindelijk weer teruggegaan. Maar wat ik ook heb gezien is ja, we hebben ook vrienden hier gehad die dan bijvoorbeeld een paar weken willen blijven of zo en dat wordt, dat heb ik gezien dat dat heel erg pittig is. Weet je, omdat ja, dan willen we die mensen of ja, vrienden weet je willen we dan geen geld vragen, dan zeggen we van hé, ja, werk maar gewoon op het land zeg maar en dan ja, dan gebeurt dat gewoon half niet of zo of en dan heb je zoiets van ja.
Leiderschap en dagelijks management
Bas: Maar weten ze dan wel wat ze moeten doen of worden ze een soort van aangestuurd of gezegd van hé, dit kun je doen? Of moeten ze dat zelf bedenken?
Mitchel: Ja, misschien ligt dat ook nog wel een beetje bij mijzelf. Ik heb al ja, want toen hadden we nog geen Gordon en Paul om de boel aan te jagen.
Bas: Exact.
Mitchel: En dan ja, ik ben gewoon heel slecht om mensen fysiek aan het werk te zetten, maar ik heb wel gezegd van hé, zullen we dit en dit doen? Maar ja, je hebt sommige mensen die zijn gewoon natuurlijk niet proactief zeg maar. Net zoals in elke business natuurlijk.
Bas: Natuurlijk.
Mitchel: En die moet je echt ja, aanjagen en dan moet je wel politieagentje spelen. En als je dat zelf gewoon niet zo goed kan, ja, dan wordt het gewoon moeilijk en dan begint het ook te wringen zeg maar, ook bij mij en hun merken dat ook en dan is het zoiets van hé jongens, ja, werkt het wel? Want en dan is het, dan gaan ze vervolgens gaan ze de tijd uitzitten zeg maar en dat zijn geen leuke weken eigenlijk.
Bas: Nee.
Mitchel: Weet je wel, dan hebben ze iets van ja, we gaan, weet je en dan is het bijvoorbeeld 1 maart, ja, we gaan 1 april weg weet je wel, dan is het nog 4 weken, zit je eigenlijk samen de tijd uit. Dat is iets wat je echt wil voorkomen zeg maar. Dat je echt merkt van ja, mensen zitten echt toe te leven zeg maar naar het moment dat ze weg gaan en ze willen zo min mogelijk doen.
Bas: Ja, ja.
Mitchel: Weet je wel. Dus ja, bij een Workaway of zo die komen vers binnen, die blijven vaak 4, 5, 6 weken en ja, de laatste twee weken is het vaak wat minder, maar daar is het heel erg strikt duidelijk van ok, dit is wat er moet gebeuren, dan ga je weg, we willen gewoon maximale inspanning voor die 24 uur en daar zijn ze helemaal content mee. Bij mensen die hier gewoon, di gewoon geen idee hebben dat, die geen idee hebben wanneer ze weg willen gaan maar dat ze gewoon onderdeel willen zijn van de community, ja, die hebben echt het idee dat ze voor zichzelf ook dingen aan het doen zijn en vaak zie je gewoon dat daar proactief gewoon meer uur gemaakt wordt dan dat er uiteindelijk nodig is.
Bas: Ja.
Mitchel: En dan vervolgens als laatste heb je dus vrienden die je een soort van vriendendienstje doet waarbij je zegt van nou, ik hoef geen geld te hebben, maar laten we wel gewoon gaan werken daar gaat, dat is het moeilijkste zeg maar dus dat doen we ook gewoon niet meer. Weet je wel, als we echt vrienden hebben weet je wel die overkomen dan zeggen we gewoon van joh, goh, blijf 2, 3 weken, prima weet je wel en weet gewoon dat we gewoon met elkaar gewoon een leuke tijd hebben en je hoeft niet te werken of weet ik veel wat. En anders, weet je wel, als het dan mensen zijn die dan ja, langer willen blijven omdat ze bijvoorbeeld een huis hebben gekocht hier maar het is nog niet af of weet ik veel wat, ja, laat ze dan gewoon huur betalen en gewoon want ja, we hebben dat nu twee keer gedaan met twee verschillende, ja, vrienden hier zo van het eiland en dat is twee keer eigenlijk ja, een beetje, ja, een beetje op wrijving uitgelopen zeg maar.
Bas: Ja, ik snap het, dus daar leer je ook weer van.
Mitchel: Dus daar leer je weer van, ja.
Bas: Ja, dat is wel interessant. Ja, tuurlijk, in elke, waar mensen zijn moet je communiceren om het goed te laten gaan.
Mitchel: Ja, zeker.
Bas: Maar soms kan het ook, ik bedoel stel ik loop hier een rondje over het land en ik zou zelf moeten bedenken wat ik ga doen en ik ben alleen, ik heb niemand waar ik dat mee kan bespreken of zo, ja, zou ik ook heel moeilijk vinden.
Mitchel: Ja, kan ik me voorstellen ja.
Bas: Ja toch?
Mitchel: Ja, zeker.
Bas: Is net als in een business zeg maar. Ja, nou ja, soms heb je ook mensen die dan als de baas niet een hele gerichte taak geeft tussen haakjes dat ze geen idee hebben wat ze moeten doen. Het is niet per se dat ze niet willen werken, maar dat ze gewoon niet echt een idee hebben wat ze willen doen waardoor ze denken van ja, dan wordt het een beetje, ja, klinkt een beetje autistisch ook, maar ja, goed.
Mitchel: Ja, is zeker zo, is zeker.
Bas: Ok.
Mitchel: En andere dingen die niet zo goed zijn verlopen, nee, eigenlijk niks. Ik merk zeg maar hier op het landgoed zeg maar en op de community zelf merk ik gewoon dat het anders is als in de business, waarbij in de business heb je zoiets van ok, je klanten wachten niet per se op jou zeg maar weet je wel. Je hebt gewoon zoiets van ok, als je momentum hebt, als je weet je, je moet gewoon ik wil niet zeggen vechten, maar je pakt gewoon je kansen zeg maar en je weet gewoon dat geld niet wacht, dat klanten niet wachten en dat er gewoon andere businesses zijn die jouw klanten willen afpakken en je hebt gewoon zoiets van ok, moet vandaag gebeuren of moet morgen gebeuren. Als hier, ja, weet je wel, gister zou de quad komen, ja, die komt dan niet. Maar ja.
Bas: Ja, want je hebt een quad en die was kapot gegaan of zo en die wilde je laten repareren.
Mitchel: Ja, die hebben we laten repareren.
Bas: En het duurt een paar weken langer voordat ie terugkomt.
Mitchel: Ja, precies, ze zeiden van ja, hij komt maandag terug, het is nu dinsdag, ik zie hem vandaag ook niet terugkomen dan wordt het woensdag. Maar het maakt niet zoveel uit weet je wel, je hebt zoiets van nou ja, ok, komt wel dan. Er zijn nooit zo heel erg veel dingen die echt moeten gebeuren want ja, de plantjes groeien wel weet je wel en het fruit aan de bomen dat groeit wel.
Bas: Nou ja, we hebben net een salade gegeten en dan lopen we de groentetuin in en plukken we een beetje sla en groente en andere dingen vanuit de groentetuin en dan maken we even een salade en dan ben je helemaal blij.
Mitchel: Precies, er is niks zo urgent zeg maar in de community dat je zoiets hebt van ja, heb je dat nou nog niet gedaan of zo? Of weet ik veel wat. Dus dat zorgt ook niet voor heel erg veel ja, wrijving, behalve als mensen helemaal niks doen weet je wel. Dan heb je zoiets van ja, hallo, dat was niet echt de afspraak weet je wel. Dus maar behalve dat, nee, is er eigenlijk heel erg weinig, wat ik merk ook is dat zowel Natalia, ik en de kids zeg maar gewoon ja, heel open zijn zoals dat ik altijd transparant ben in mijn business, zo open ben ik eigenlijk ook om mee samen te wonen weet je wel. Ik vind het niet erg als mensen in mijn keuken komen, allerlei dingen pakken. Ik vind het niet erg dat er iemand drie meter naast me woont. Het interesseert me gewoon niet zo heel veel. Het is gewoon prima. En natuurlijk moeten het wel leuke mensen zijn, maar ja, dat kies je ook zelf uit natuurlijk, dus via de eerste Zoom calls, ja. We hebben eigenlijk nog nooit echt gehad dat er mensen hier komen waarvan je zoiets hebt bij de eerste dag van oh, nou, dit vind ik echt helemaal niks.
Bas: Ja.
Mitchel: En shit, nou blijven ze heir nog 5 of 6 weken, nee.
Bas: Nee, precies. Nou, goed, in het begin zei ik ook al ik speel een beetje met het idee om een stuk land in Portugal te gaan kopen.
Mitchel: Ja.
Tips voor het starten van een community
Bas: In mijn hoofd heb ik het zo dat ik het begin van het stuk land misschien al meer mensen daarin wil betrekken zeg maar en dat het een soort van combinatie wordt van een community die er gewoon permanent woont en mensen die er gewoon af en toe zijn of zo, weet ik veel. Ook ondernemers, lijkt me gewoon tof om een soort van inspirerende plek te hebben. Maar welke tips heb je dan voor mij om dat goed aan te pakken?
Mitchel: Sjonge. Ja, ik denk inderdaad dat het een van de meest belangrijke dingen is. Je kunt veel dingen oplossen met geld weet je wel, simpelweg. Weet je, je kunt bouwers laten komen, je kunt veel dingen wel oplossen met geld, maar de maintenance zeg maar, dus het onderhoud, ja, je wilt toch mensen hebben op het landgoed die daar--
Bas: Ja, dus dat is de community die er altijd is.
Mitchel: Dat is de community ja die er altijd is ja.
Bas: Exact.
Mitchel: Ja, dus die wil je eigenlijk vanaf dag 1 zou je die ja, een soort van--
Bas: Dat is ook wel een beetje jouw filosofie want jij zegt van als je een jaar weg bent en je hebt de CEO hier nog rondlopen, ja, dan weet je gewoon dat het land gewoon goed wordt onderhouden en dat het gewoon goed gerund wordt zeg maar.
Mitchel: Precies. Dus dat zou wel echt, dat zou wel een ding zijn. Ja, vervolgens er zijn een hoop dingen op te lossen met centjes en verder, ja, besef je ook, besef je natuurlijk waar je aan begint weet je wel. Het is ja, echt erbij doen ik weet niet, het is net zoals een business weet je wel.
Bas: Het is all-in of niet.
Mitchel: Ja, je moet, je wil wel een beetje all-in gaan ermee inderdaad ja. Je kunt ook best wel je business runnen weet je wel low key weet je wel, een paar uurtjes per week of zo. Dan komt er waarschijnlijk niet het maximale uit, maar helemaal, ja, helemaal met name in de startup fase zeg maar alleen laten en denken dat andere mensen al het werk doen, ja, met name wat ik ook zie hierzo in Gran Canaria is een van de dingen is het is supermoeilijk om goede mensen te vinden die dus dingen kunnen doen voor je. Weet je, er komt zo een vogeltje aan weet je wel, de wasmachine is kapot, die komt hier aan, we hebben het zelf gezien, die kijkt er drie keer naar weet je, ja, ik weet het niet, en die gaat weer weg weet je wel.
Bas: En dan stuurt hij een factuur.
Mitchel: Ja, nou ja, dan niet dan zeg maar. Het is echt puur, ik weet niet of dat dat Canariaans is, maar misschien in Portugal heb je het ook wel, des te zuidelijker je gaat zeg maar des te meer manana, morgen, morgen het is zeg maar en des te minder mensen echt weten van aanpakken weet je wel. Dus het is echt cruciaal om ik denk wel dat het heel belangrijk is om goede connecties te maken met de buren. Weet je, als je buren hebt natuurlijk weet je wel dan krijg je echt wel het verhaal met name als je dingen gaat bouwen en ja, dan is het echt wel een goede buur is ja, is beter dan je beste vriend of hoe noem je dat? Ik weet niet.
Bas: Ja, ik weet het ook niet, een goede vriend, een verre buur? Nee? Liever een verre vriend dan een goede buur? Beter een goede buur dan een verre vriend.
Mitchel: Ja, zoiets inderdaad ja. Dus ik denk dat buren heel erg belangrijk zijn.
Bas: Hoe ver ze ook zitten hè, ik bedoel, ja, je zit hier--
Mitchel: Ja, hoe ver ze ook zitten.
Bas: Je zit hier, je moet hier een kilometer lopen om bij de buren te komen.
Mitchel: Ja, maar toch, ze houden alles in de gaten wat je doet.
Bas: Ja, ja.
De omgeving rondom een community
Mitchel: En met name als jij als nieuwkomer daar komt, ze kunnen alsnog het leven, je het leven zuur maken.
Bas: Je bent geen local en denkt van hé, wat komt die vogel doen hier? Er gebeurt van alles.
Mitchel: Ja, precies, dus en ja, al die lokale mensen hebben natuurlijk ja, sommige mensen, weet je, de mensen hier boven ja, dat zijn gewoon mensen van 60-70, ja, die wonen hier al weet ik veel, tientallen jaren. Die hebben natuurlijk allemaal connecties met iedereen, met de gemeentes en weet ik veel wat allemaal en ja, je gaat hier dingen doen en ze kunnen gewoon zeggen hé. Ze kunnen je gewoon het leven zuur maken dus je wil daar gewoon direct naartoe gaan weet je wel met een goede appeltaart en gewoon dat soort dingen en ja, daarnaast wil je dan direct die buren weet je wel en die vriendelijkheid of die connectie die je met hun gebouwd hebt die wil je dan benutten door te zeggen van hé, jij woont hier al een tijd, wat zijn nou, weet je wel, wie heeft nou een keer goed werk voor jou verricht weet je wel, wie zou je aanraden voor XYZ, voor dit en dit. Dat is wel hoe wij aan de beste mensen zijn gekomen. Dus die, onze buurman die heeft een klein soort van ja, 30 vierkante meter huisje gebouwd met daaronder een groot reservoir voor water, voor zijn olijfbomen en al dat soort dingen. Ja, op en gegeven moment was daar dus iemand aan het werk en ik zag gewoon dat daar in ja, drie weken tijd een heel gebouw werd geplaatst weet je wel. Dus ik ga naar boven, ik ga kijken van ok, wie maakt dan dat gebouw? En dan kom je op een gegeven moment bij Pepe uit weet je wel, een gozer die al 40 jaar construction doet hierzo en die gewoon alles goed op tijd wil doen al dat soort dingen.
Bas: Ja.
Mitchel: Ja, dat is gewoon goud waard hierzo.
Bas: Ja.
Mitchel: Waarbij ja, ik weet niet hoe de situatie nu in Nederland is, maar voorheen in ieder geval toen ik in Nederland woonde, ja, als je gewoon iemand hebt die de gootsteen komt ontstoppen, ja, dan zeg je gewoon van hé, ja, kom vandaag nog.
Bas: Ja.
Mitchel: En we gaan het gewoon nu regelen zeg maar. Terwijl hier, ja, weet je wel.
Bas: Misschien komt hij volgende week.
Mitchel: Ja, precies, dan zit je toch met een weeklang, ja, met een gootsteen die volgeprakt zit. Ja, dat is gewoon ja, misschien meer in de zuidelijke landen zo en je wilt gewoon ja, gewoon telefoonnummers verzamelen van goede mensen om je heen. Ja, weet je wel, Gordon ook die heeft dan wat meer ja, wijsheid die is natuurlijk 76, die heeft zoiets van ja, laat gewoon de buren om je heen laat gewoon dingen doen weet je wel. Dus ook het land omploegen weet je wel, laat dat gewoon, ik zei ja, kunnen we niet zelf een tractortje kopen weet je, is dat niet misschien handiger? Dat we gewoon altijd dat zelf kunnen gaan doen op elk moment of whatever. Hij zei laat de buren maar komen weet je, laat de buren maar komen, laat ze maar, geef ze maar gewoon 100 euro of 150 euro, zijn ze super blij mee.
Bas: Juist.
Mitchel: Iedereen leert je kennen weet je wel en dan vervolgens komt die gast de grond omploegen weet je wel en die kent dan weer Pepe en die kent weer die, en op een gegeven moment dan kom je hier en dan heb je zoiets van oh ja, dat zijn die mensen van die community daar en ze zorgen voor werk hierzo in de weet je, en iedereen die ja, die plukt daar een beetje wat van mee zeg maar.
Bas: Ja, mooi.
Mitchel: En dat is misschien net iets beter als denken van nou ja, ik wil alles in-house hebben zeg maar, we doen alles alleen met de community samen. Dat zou misschien iets kunnen zijn waarvan ik zoiets heb van hé, dat zou misschien handig kunnen zijn. Dat werkt heel goed voor ons.
Bas: Goede tip. Ja, dat is ook met een business zo hoor, je kan alles in-house doen en alle mensen inhuren of je kan dingen uitbesteden.
Mitchel: Ja.
Bas: Een beetje een vergelijkbaar idee, alleen ja, nou, goed.
Mitchel: Ja, nou ja, het is niet heel veel anders het runnen van een community als het runnen van een business. Zo zien we eigenlijk--
Bas: Ja, het is ook een business at the end of the day.
Mitchel: Ja, eigenlijk wel ja.
De community over 2 jaar
Bas: Ja. Wat zijn hier, ik kom over twee jaar weer terug Mitchel, wat tref ik hier dan aan?
Mitchel: Ja.
Bas: 20 families?
Mitchel: Nee, nee. We willen het graag beperken tot ja, ongeveer nog twee families erbij. Dus ongeveer vijf families en met onze familie erbij is zes. We hebben dan daar een schooltje met maximaal 15 kinderen waarvan ja, wij hebben drie kinderen dus 12 extra kinderen. Er is, er komt in juli komt er een stelletje, zijn allebei ja, leraren of ja, een leraar en een lerares dan zeg maar in vrij onderwijs. Die willen hier dus de school komen runnen zeg maar dus we hebben hier gewoon een schooltje waarbij andere families ook hun kinderen brengen bij ons op school.
Bas: Ja, super.
Mitchel: Dus dat hebben we dan.
Bas: Dat is ook een ding trouwens waar we het nog over kunnen hebben, over dat schoolspektakel zeg maar.
Mitchel: Ja, ja, als je dat wil. We hebben een klimmuur staan naast de school.
Bas: Ja, een zipline komt eraan.
Mitchel: Er komt een zipline aan van 60 meter. Dus daar kan je van af Bas.
Bas: Ja, een beetje hutten bouwen.
Mitchel: Ja, we hebben pool party’s. Nee, ik denk dat we gewoon dat het meer opgeruimd is want er ligt natuurlijk 10 jaar lang is dit hier is dit eigenlijk abandoned.
Bas: Ja, jungle geworden.
Mitchel: Ja, een soort van jungle geworden dus dat hebben we uitge—
Bas: Gekapt.
Mitchel: Ja, uitgekapt en netjes gemaakt. Ik denk dat we ja, ik denk dat het 100 vierkante meter gebouw is natuurlijk af. Weet je wel, daar zit dan inderdaad de sauna en de wellness en de cold plunge en ja, alles daarin. Ik denk dat we dus inderdaad ja, wij gaan zelf ons, we hebben dus eerst in de grot gewoond vijf maanden, toen hebben ze heel ons huis opgeknapt.
Bas: Precies.
Mitchel: En wij willen zelf gaan wonen in zo’n Domo gebouw zeg maar.
Bas: Ja, een Domo is een soort van ronde koepel zeg maar.
Mitchel: Ja, een soort van ronde koepel met ja, glaswerk erin en ja, we gaan dus een grote neerzetten van 8 meter doorsnee wat dan de keuken en de woonkamer gaat worden, waarbij de keuken dan ongeveer ja, zeg een metertje hoger ligt of zo waarbij je twee, drie trapjes naar beneden hebt of zo en dan ja, onderin heb je de lounge.
Bas: Vet.
Mitchel: Dus gaan we een grote, zo’n ja, hoe heet zo’n ding ook alweer joh, zo’n vetzak.
Bas: Fatboy?
Mitchel: Ja, nee, zo’n--
Bas: Vetzak.
Mitchel: Ja, serieus, dat is een merk van meubels. Vetzak, dat komt uit Afrika.
Bas: Oh, vet.
Mitchel: En dat zijn echt van die mega robuuste superzachte--
Bas: Een soort van buiten-binnenmeubel of zo.
Mitchel: Ja, dus die gaan we daar neer hangen en de Domo kun je dan ja, met een hoe heet zo’n ding, een schuifdeur kun je openmaken zeg maar waarbij je ja, met een mooie, hoe het zo’n ding ervoor, vlonder ervoor zeg maar en ja, spektakel.
Bas: Ja.
Natuur verder uitbreiden
Mitchel: En dan zitten daaraan zitten een soort van ja, satelliet domo’tjes zeg maar wat dan de slaapplekken worden en de douche en wc en gastenverblijf. Dus dat gaat dan gebouwd zijn wel binnen twee jaar. En ja, gewoon alle ja, de avocadobomen gaan gewoon 500 avocado’s per boom hebben.
Bas: En hoeveel bomen heb je?
Mitchel: Ik denk dat we iets van 12 avocadobomen hebben of zo.
Bas: 12 keer 500.
Mitchel: Ja, dus dat kunnen we nooit opeten.
Bas: Dat zijn 6.000 avocado’s.
Mitchel: Ja, kunnen we nooit op.
Bas: Dus ik moet er een paar kopen, die moet ik importeren dan voor mijn smoothies.
Mitchel: Ja, zeker weten, zeker weten. Nee, maar het zou zomaar kunnen zijn dat we inderdaad een overschot aan groente en fruit hebben dat we dat misschien gaan verkopen ergens op de markt of.
Bas: En dat weer gebruiken voor de community.
Mitchel: Ja, ja, nou ja, weet je, ik denk dat we sowieso, ja, als het goed is kunnen we einde van de zomer kunnen we sowieso echt met vijf families kunnen we eten van het land hierzo, dat we nooit meer naar de supermarkt hoeven te gaan als we dat niet zouden willen.
Bas: Nu in de zomer.
Mitchel: Ja, dus na de zomer. Gordon zei na de zomer kunnen we vijf families voeden weet je wel van alles.
Bas: En dat komt ook door het fermenteren van groente toch?
Mitchel: Ook nog eens ja.
Bas: Dat je het in de winter of whatever, eigenlijk kan je hier all year round verbouwen.
Mitchel: Ja.
Bas: Dat is wel echt een voordeel want ja, dat is in Nederland in de winter groeit er niet zoveel zeg maar.
Mitchel: Ja, zeker hier groeit gewoon heel het jaar door groeit alles.
Bas: Ja, dat is prettig.
Mitchel: Ja, dus ja, dat is eigenlijk, ja, en voor de rest, ja, ik denk dat we hier, weet ik veel, misschien inderdaad wat ja, wat ik weet niet, misschien wat ceremonies gaan doen of wat helingwerk of weet ik veel wat.
Bas: Ja, spiritualiteit erin gooien.
Mitchel: Ja, spiritualiteit een beetje erin gooien en gewoon ja, kijken wat we hier kunnen ja, kunnen maken voor de mensen, ook voor mensen van buitenaf zeg maar om weet ik veel, een keer in de twee weken iets moois te doen. Ik weet nog niet precies hoe of wat, welke vorm dat gaat krijgen. We zijn natuurlijk nu bezig in de startup. Als dat vervolgens klaar is dan kun je kijken van ok, wat gaan we dan doen? Ik ben er heilig van overtuigd dat je heel moeilijk kunt delen als je je eigen, ja, shit niet voor elkaar hebt zeg maar. Dus een hele hoop mensen ook die hebben zoiets van ja, ja, ik wil alleen maar weet je wel, voor andere mensen dit en dat, als ze met hun business bezig zijn van het gaat niet om het geld. Maar ondertussen zijn ze wel, zitten ze wel zelf iedere maand weet je wel aan het begin van de maand weer te klooien met hun geld zeg maar. Op die manier kun je nooit vanuit abundance kun je zeg maar andere mensen, ja, dingen geven. Dus ik ben er ook wel stellig van overtuigd dat we nu niet te veel, ja, allerlei evenementen moeten gaan organiseren voor andere mensen terwijl dit hier nog niet helemaal gewoon voor ons klaar is zeg maar.
Bas: Ja, snap ik, je wil de basis wil je gewoon goed hebben.
Mitchel: Precies, maar over twee jaar zal dat vast en zeker het geval zijn en de inkleding daarvan weet ik nog niet.
Bas: Misschien heb je elke zondag een markt hier zo op het land en dan een beetje--
Mitchel: Ik denk dat het prima bekend kan worden weet je wel van hé, elke zaterdag, ik bedoel de buurman hier, je hebt het waarschijnlijk ook wel gezien, die verkoopt aardappelen. Weet je, als mensen op een gegeven moment weten van hé, als ik deze straat in rijd zeg maar 5 minuten naar boven zeg maar bij, dan kun je daar allerlei groente en fruit vers biologisch kopen zeg maar, dat mensen speciaal aan komen rijden zeg maar om dat te kopen bij ons zeg maar.
Bas: Ja.
Mitchel: En dan kan dat vervolgens weer dat geld kan weer gebruikt worden in de communitykas. Weet je, dat is ook iets weet je wel, als je zelf, als jij zorgt voor de financiën zeg maar voor de community, wat wij doen, wat ik doe is ik stort elke maand 1.000 euro in de community kas zeg maar en daar kunnen we met de community kunnen we ja, dingen voor de community van kopen. Dus is er een nieuwe kettingzaag nodig, ja, dan gaat het van dat geld.
Bas: Precies, het is een soort van ja, net zoals een tennisvereniging wordt gerund zeg maar.
Mitchel: Ja.
Bas: Een soort van contributie voor de community.
Mitchel: Ja, maar bij een tennisvereniging dan ben jij lid en dan betaal jij zeg maar de contributie, maar in dit geval zeg maar is mijn bijdrage.
Bas: Is er maar één lid.
Mitchel: Ja, ja, en dat is papa hier.
Bas: Ja, precies, lekker.
Mitchel: Dus maar goed, en dat wordt ja, natuurlijk enorm gewaardeerd door de andere mensen uit de community. Maar dat is mijn taak binnen de community weet je wel, dus ja.
Het traditionele schoolsysteem
Bas: Ja, vet. Dan over de kids hè, je hebt natuurlijk ook drie kids die zijn nu ongeveer een jaartje ouder dan--
Mitchel: Dan al jouw kids.
Bas: Dan al mijn kids. Maar goed, ik bedoel, ja, elke ochtend als ik hier opsta zijn we aan het rummikubben en aan het schaken en allemaal dat soort fratsen weet je en ze praten echt gewoon drie talen door elkaar heen zeg maar, gewoon Nederlands, Spaans en Engels, gewoon ja, vloeiend. Ja, en ondanks dat hebben ze een soort van home schooling. Dus eigenlijk ja, ligt er totaal geen druk op wat ze wel of niet moeten leren.
Mitchel: Nee.
Bas: Maar goed, ja, weet je, ik bedoel als ze al drie talen spreken dan hebben ze eigenlijk al ja, wat mij betreft een voorsprong in de rest van het leven dat ik denk van holy shit weet je, ik bedoel ja, op oudere leeftijd is het steeds moeilijker om talen te leren spreken zeg maar.
Mitchel: Ja, en je moet niet vergeten hè, we hebben zoveel verschillende mensen die hier komen, dus ze spreken ook--
Bas: Pools.
Mitchel: Een woordje Italiaans weet je wel, een klein woordje Pools. Want iedere keer komen ze met nieuwe ja, komen mensen met nieuwe ja, talen aan en ja, ze pikken dat gewoon op weet je wel, dus dan is het oh ja, ik kan tot 10 tellen in het Italiaans weet je wel.
Bas: Ja, precies, ja, ja.
Mitchel: Cinque, Dieci.
Bas: Ja, whatever.
Mitchel: Ja.
Bas: Ja, dat is echt supervet.
Opgroeiende kinderen in de community
Mitchel: En al die kinderen die hebben natuurlijk hun eigen ja, soort van ding wat ze leuk vinden hè. Dus je ziet het aan Oscar die wil supergraag met jou Rummikubben en schaken en die maakt het je soms nog een beetje moeilijk ook.
Bas: Ja, zeker.
Mitchel: Weet je wel.
Bas: Ik moest nadenken.
Mitchel: Ja, dat jochie is 6 weet je wel.
Bas: Ja, super.
Mitchel: En ja, dat is ja, we proberen gewoon die dingen proberen we te ondersteunen gewoon hé wat vind je leuk weet je wel, ok, ga dat maar maximaal doen. Uiteindelijk als je ouder wordt ook. In het begin voor het schoolsysteem moet je alles goed kunnen.
Bas: Ja.
Mitchel: Maar ja, wie kan nou alles goed weet je wel, en uiteindelijk ga je specialiseren in één iets.
Bas: Exact.
Mitchel: Wat je graag wil, en wij hebben zoiets ja, laat die kinderen maar gewoon iedere keer specialiseren op één iets wat ze heel erg leuk vinden op dat moment en de ene keer kan dat zijn natuurlijk iets fysieks. Bijvoorbeeld mijn oudste zoon Lucas, ja, die vindt het super mooi om te motorcrossen. Ja, dan kan je als ouder zoiets hebben van ja, wat heeft hij daar nou aan later in het leven? Ja, dat weet ik niet, ik weet het niet, maar hij vindt zijn weg wel weet je.
Bas: Koop hem een motor en hij gaat motorcrossen.
Mitchel: Ja.
Bas: En dat doet hij ook. Ik heb dat kleine motortje gezien, is echt vet.
Mitchel: Ja, hij vindt het gewoon prachtig om te doen en gaat ie Evel Knievel worden weet je wel en gaat hij stunts doen later, who knows weet je, je weet het niet. Je weet toch niet wat je kinderen uiteindelijk gaan doen. Het enige wat ik wel weet is dat het leven in de aankomende 10-15 jaar zo enorm gaat veranderen, maar echt zo enorm gaat veranderen in de vorm van dat ik denk dat heel erg veel dingen die nu op de lagere school en ook op de middelbare school geleerd worden dat die gewoon niet boeiend meer gaan zijn over 10-15 jaar.
Bas: 100%.
Mitchel: Het maakt gewoon niet meer uit of dat je dt kan schrijven ja of nee.
Bas: Het hele schoolsysteem is toch al achterhaald, dat weten we allemaal.
Mitchel: Precies.
Bas: Het loopt achter de feiten aan.
Mitchel: Ja. Het is alleen handig natuurlijk als ouders weet je wel dat je, en als je als ouder carrière maakt en al dat soort dingen, ja, wat kun je anders doen als je kinderen naar school brengen? Weet je, ik bedoel je moet allebei werken, je moet voor de centjes zorgen.
Bas: Ja, je kan een au pairtje over laten komen uit de Filipijnen of zo, maar ja.
Mitchel: Ja.
Bas: Maar goed, dit is wel een van de grootste objections vaak voor mensen in hun hoofd van ja, de kinderen moeten, en dat zet ik dan even heel groot tussen haakjes, naar school. Terwijl ja, er moet helemaal niks.
Mitchel: Nee, nee.
Bas: Ik bedoel ja.
Mitchel: En ik denk dat het ook stiekem in de aankomende jaren steeds, ik denk dat het steeds meer voorkomend gaat zijn dat ouders kiezen voor een vrije opleiding ofwel niet weet je, een soort van opleiding half in de natuur, maar niet te veel allemaal in die schoolbanken en als je niet weet at 3+3 is weet je wel dat je dan dom bent weet je. Of als je niet zes uur per dag op je stoel kan blijven zitten dat je dan direct ADHD hebt of zo. Ik denk dat steeds meer ouders daar wel ja, wel positief tegenover gaan staan zeg maar van ok, misschien is het toch beter om de kinderen een soort van vrije opleiding te geven of misschien zelfs wel thuis, ja, opvoeding te geven op de een of andere manier of misschien zelfs een soort van pods te maken met verschillende ouders zeg maar waarbij ja, als je vijf verschillende ouders hebt weet je wel met kinderen dat je een teacher gewoon over laat komen of met zijn allen inhuurt zeg maar om dan ja, alle kinderen van die vijf families scholing te geven.
Bas: Ja, ja.
Mitchel: En ja, je ziet het gewoon hier, er komen verschillende gezinnen ook, soms komen er ook gezinnen ja, en laatst ging er dan een Italiaans gezin weg die was gewoon via Workaway dan en die hadden een zoontje van 11 en in het weekend weet je wel komen er vier andere gezinnen bij en die hebben weer twee zoontjes en die, en op een gegeven moment dan zie je gewoon de kinderen met elkaar spelen in de leeftijd van 1,5 tot 12 jaar of iets dergelijks en dat gaat allemaal gewoon prima weet je wel. Dus ook dat idee van ja, mijn kinderen moeten omgaan met kinderen van dezelfde leeftijd, nee.
Bas: Nee, is bullshit.
Mitchel: Dat is echt onzin. Mijn zoontje Oscar die vindt het super leuk om met jongere kinderen te spelen, maar Lucas die wil heel graag, weet je wel, die is 7 en die wil heel graag met gasten spelen van 11 of 12 anders vindt hij het niet leuk weet je wel. En ja, en dat is, ja, er is ook een ander Italiaans gezin hier en die twee zoons zijn 14 en 11 volgens mij en die 14-jarige is zo’n lieve jongen weet je en die vindt het superleuk om met Gemma te spelen en Gemma is 4.
Bas: Ja.
Mitchel: Weet je wel, en ja, weet je, het is ja, het is gewoon, ja, die kinderen worden allemaal ja, die krijgen allemaal thuisscholing en die kijken op de een of andere manier toch, ja, een soort van anders, die worden niet zo geïndoctrineerd ook door ja, je moet de sterkste zijn uit de klas en dit en dat.
Bas: Beste punten halen.
Mitchel: Ja, ze kennen ook, die kinderen kennen ook weinig schaamte, zijn heel erg authentiek en ik denk dat kinderen steeds minder authentiek worden door ja, door school en door ja, dat ze erbij willen horen en dat soort dingen. Dus dat ze zich anders gaan gedragen omdat ze anders buiten de groep vallen al dat soort dingen.
Bas: Ja.
Mitchel: Dat heb je hier gewoon niet zeg maar.
Bas: Nee.
Mitchel: Dus aan de andere kant ik snap het weerwoord en ik snap dat ouders denken van ja, goh, it is a real world out there weet je, hoe ga je die kinderen voorbereiden op de echte wereld. Maar ik denk dat ook dat--
Bas: Gaan ze ontdekken.
Mitchel: Gaan ze ontdekken ja, dat gaan ze ook ontdekken en ik denk met name als ze die authenticiteit blijven uitstralen zeg maar dat dat juist heel erg veel aantrekkingskracht heeft van andere, ja, mensen of van andere kinderen zo wow, weet je wel, die heeft gewoon ja, lak aan ja, en dat vinden andere mensen fantastisch weet je wel om te zien. Net zoals dat wij het fantastisch vinden om te zien wat Guy Tan doet weet je wel.
Bas: Ja, zeker, ja.
Mitchel: Dus ik denk dat het allemaal wel goed komt.
Naar school gaan en studeren..
Bas: Ja, nee, ik was even hardop aan het nadenken van ik denk dat kinderen zoveel meer leren door dit soort met al die culturen bij elkaar en de talen en alles wat erbij komt kijken dan in de schoolbanken zeg maar. En natuurlijk, ik bedoel kijk ook naar onszelf, uiteindelijk hebben wij onszelf skills aangeleerd waarmee wij ons geld verdienen. Hadden we school nodig gehad? Waarschijnlijk niet. Het enige wat we nodig hadden gehad is drive om iets te willen en waar een wil is, is een weg, en daar gewoon voor te gaan.
Mitchel: Ja.
Bas: En ja, dat hele spektakel op school hadden we achterwege kunnen laten eigenlijk.
Mitchel: Ja, zeker. Er is ook wel aangetoond in studie en zo volgens mij was er een keer een studie met kunst, leerlingen zeg maar van de kunstacademie of iets dergelijks waarbij door de helft van de groep werd gezegd van hé, goh, je moet kunst gaan maken en daar krijg je uiteindelijk een cijfer voor en de andere helft die mocht gewoon blijven tekenen zeg maar gewoon en die wisten niet dat het voor een cijfer was, maar kregen gewoon een opdracht van hé, ik zou dit en dit tekenen, maar die wisten niet dat het voor een cijfer was en de groep zeg maar die dus voor een cijfer tekende die tekende meer in principe in eerste instantie als die andere groep, maar toen het vervolgens klaar was toen ging die groep ging significant veel minder tekenen zeg maar. Dus de groep die dus voor een cijfer heeft getekend als die andere groep, die bleef gewoon door tekenen gewoon op hetzelfde niveau zeg maar omdat het vanuit intrinsiek kwam zeg maar. Vanuit de intrinsieke waarde wilden ze graag blijven tekenen. Die andere groep die kreeg er een beloning voor en toen de beloning weg was ok, weet je wel, valt het in elkaar. En dus ja, ik denk dat wat dat betreft, ja, hoeveel weet je nog in het verleden van weet ik veel, van je natuurkunde of zo weet je wel. Je moet dan even presteren, je moet even een cijfer halen, het gaat gewoon weg omdat je het niet boeiend vindt.
Bas: Nee.
Mitchel: En ik denk inderdaad gewoon dat die kinderen uiteindelijk wel ja, erachter komen wat ze wel graag willen doen en als laatste nog, ja, weet ik veel, een jaar of drie geleden hadden wij een gezin over vanuit Denemarken, toen hadden we nog niet heel dit landgoed maar ja, die deden ook aan home schooling en die hadden wat oudere kinderen dus Natalia en ik zeiden van ja, kom maar bij ons wonen voor een maandje dan kunnen we kijken hoe jullie kinderen het doen en ze zijn al een stuk ouder zeg maar.
Bas: Ja.
Mitchel: En het verhaal was dat dat jongetje of die jongen, Storm, die was 14 destijds toen hij bij ons was, die kon niet lezen tot zijn 11e en al heel veel ouders zouden zich heel erg druk maken.
Bas: Ja, oh, kan niet lezen.
Mitchel: Kan niet lezen, analfabeet, dat wordt helemaal niks.
Bas: Ja, ja.
Mitchel: En op een gegeven moment die jongen wil Harry Potter lezen en dus zijn ouders zeggen op een gegeven moment gewoon van ja, jongen, als je Harry Potter wil lezen dan moet je gewoon leren lezen, wij gaan het niet voorlezen maat, weet je wel. Dus je kunt als ouder ook zeggen van ja, nou ja, dan doe je het luisterboek.
Bas: Ja, precies.
Mitchel: Maar hun hebben er dan vervolgens voor gekozen va ja, ok, er is maar één manier en dat is dat je leert lezen. En die jongen die leert vervolgens ja, lezen in weet ik veel, 5, 6 weken tijd of zo.
Bas: Ja.
Mitchel: En toen hij bij ons was, dus dit was op 11-jarige leeftijd, toen hij bij ons was, was hij 14 jaar. Die gozer was niet van die hoe heet zo’n ding, zo’n Amazon Kindle.
Bas: E-reader, ja.
Mitchel: Hij was niet van die e-reader weg te slaan gewoon.
Bas: Ja.
Mitchel: Dus alles wat hij niet had gelezen denk ik in de eerste 11 jaar dat ging hij inhalen zeg maar.
Bas: Ja, vet.
Mitchel: En dus als kinderen de intrinsieke idee krijgen van ik wil iets doen dan leren ze het binnen no-time. Dat is ook hoe wij natuurlijk hebben geleerd om onze business te starten. Op een gegeven moment heb je zoiets ja, ik wil een business starten, ik wil e-commerce doen, dan ga je het gewoon uitvogelen.
Bas: Ja.
Mitchel: En dan vogel je het uit omdat je het graag wil.
Bas: Ja, veel YouTube filmpjes kijken.
Mitchel: Ja, precies. Terwijl als alleen maar de motivatie is van oh ja, ik heb gezien dat andere mensen geld verdienen met XYZ, misschien moet ik dat ook maar gaan doen zeg maar, maar ze willen het niet echt maar ze willen alleen maar de outcome, ze willen alleen maar het cijfer hebben zeg maar dan zie je vaak zeg maar ja, vanuit ons oogpunt gezien als degene die dan ja, die mensen coacht van ja, dat wordt hem dan gewoon niet echt zeg maar.
Bas: Ja.
Mitchel: Ja, en zo denk ik ook over het schoolsysteem. Die kinderen moeten het echt graag willen en dan, weet je, ook bij mij, er zit hier een vlieg hè.
Bas: Ja, ja, maakt niet uit.
Mitchel: Ook toen ik mensen nog hielp met gezond worden zeg maar via het Paleo dieet, ja, dan zag je altijd dat de mensen die dan van de dokter te horen kregen van ja, als je zo door gaat dan zit je over een maand aan de insulinespuiten, ja, die mensen die gaan gewoon weet je wel.
Bas: Precies.
Mitchel: Terwijl de mensen die dan zoiets hebben va ja, ik vind dat ik 5 kilootjes te veel heb, het wordt zomer, die mensen die halen het vaak niet zeg maar.
Bas: Ja.
Mitchel: Dus het is, het gaat--
Bas: Intrinsieke motivatie is het allerbelangrijkst.
Mitchel: Is alles. Ja, en dus dat is wat school niet echt promoot zeg maar.
Bas: Nee.
Mitchel: Het is meer gewoon van we doen vandaag aardrijkskunde, we doen nu doen we abc, we doen nu dit, we doen nu dat. Ja, ik heb er geen zin in. Maakt niet uit Piet, je moet het gewoon doen.
Bas: Ja.
Mitchel: Ja, maar ik heb er echt geen zin in. Oh, je hebt ADHD.
Bas: Ja, ja.
Mitchel: Dus ja, terwijl als je bij jezelf gaat kijken en nadenkt weet je wel, je hoeft je kinderen niet anders te behandelen als dat je je vrienden behandelt of--
Bas: Of jezelf.
Mitchel: Of jezelf inderdaad. Van ja, weet je wel, die kinderen zijn echt zoveel slimmer als dat jij weet je wel, oh, ja, oh Lucasje, oh. Nee, weet je wel, behandel ze gewoon als een volwassene.
Bas: Vanmiddag een voorbeeld weet je zaten we aan tafel en we hadden een of ander Spaans videootje gekeken en toen wisten we niet wat perdidas betekent of zo?
Mitchel: Ja.
Bas: Ja, dan gaan wij aan jouw kinderen vragen van ja, wat betekent dat nou eigenlijk?
Mitchel: Ja, precies.
Bas: En dan gaan jouw kinderen aan jou uitleggen ja, dat is I am lost.
Mitchel: Ja, I am lost, ja, inderdaad. Ok. Nou, top.
Bas: Ja, dat is toch vet.
Mitchel: Dan word je gewoon even de les gelezen door een 6, 7-jarige. Hij zit nou precies op je neus.
Bas: Ja, mooi.
Mitchel: Ik denk dat het een goed einde is om--
Inspiratie & Motivatie
Bas: Ja man, super, mooi. Wil je nog een oproep doen voor mensen, dingen, community, whatever? Heb je nog laatste, mooie laatste woorden voor dit spektakel?
Mitchel: Nou, ik hoop gewoon dat ja, dat mensen inderdaad op de een of andere manier motivatie, inspiratie krijgen uit zo’n podcast als deze. Ja, en verder ik hoop persoonlijk dat er gewoon meer mensen opstaan en zichzelf inzetten om een community op te starten. Het kan in Nederland zijn, kan in Portugal zijn, kan in Gran Canaria zijn, kan overal ter wereld zijn en wat ik uiteindelijk hoop is dat die communities met elkaar in contact komen zeg maar via whatever, social media of weet ik veel wat en dat we gewoon makkelijk naar elkaars communities, dat er gewoon ruimte is om naar elkaars communities te gaan.
Bas: Dus je moet een marketplace maken voor communities.
Mitchel: Eigenlijk wel ja. Om van elkaar te leren, om weet je, om gewoon ervaringen uit te wisselen en ja, echt leven is gewoon contact is communicatie is delen met elkaar en dus ja, als mensen geïnspireerd raken. Weet je, natuurlijk zijn er dagen dat je denkt man waar ben ik aan begonnen? Maar dat is met alles zo. Dat is ook zo als je kinderen krijgt. Soms heb je ook weleens van jeetje, als ik dit van tevoren geweten had op een dag heb je zoiets van nou ja, liever niet. Is met een business zo. Weet je wel, oh, man, als ik dit van tevoren geweten had dat het zo moeilijk was dan was ik er niet aan begonnen. Is ook met een community zo weet je wel. Sommige dagen heb je zoiets van wow weet je wel, dat gaat echt, het is wel, het gaat echt een beetje boven mijn pet, is dit wel echt de juiste beslissing geweest? Maar als je gaat kijken naar 365 dagen dan zijn dat er misschien 10 per jaar of zo en die andere 355 dan heb je gewoon zoiets van wow weet je wel, ik krijg zoveel terug weet je wel en uiteindelijk gaat het wat mij betreft gaat het over energie in versus energie out. Met mensen, met de community, whatever als je uiteindelijk, weet je wel, je hebt energie in, je hebt energie out, als dat ongeveer hetzelfde blijft weet je wel, nou ja, dan heb je een soort van neutraal iets. Uiteindelijk wil je altijd dingen vinden waarbij er dus uiteindelijk meer energie uitkomt weet je wel voor jezelf als dat je erin stopt en dat is bij de community is dat over langere periode gezien is dat absoluut zo.
Bas: Ja.
Mitchel: Weet je, en bij relaties of als de community meer energie zou kosten als dat ik eruit krijg zeg maar, ja, dan moet je op een gegeven moment achter je oren gaan krabben.
Bas: Ja.
Mitchel: Maar dat is nu in de afgelopen twee jaar, ja, nooit heeft dat zich lang voorgedaan laat ik het zo zeggen. Dus ja, op een gegeven moment als je drie maanden ergens geen energie uithaalt maar het kost alleen maar energie dan heb je zoiets van ja, maar dat is nog nooit voorgekomen zeg maar. Het is af en toe hier en daar een dag dat je denkt van hé, het lukt gewoon niet weet je wel. Als ja, drie weken achter elkaar als je probeert het water te fixen weet je wel en het lukt dan niet weet je dan heb je zoiets van ja, jeetje.
Bas: Frustrerend.
Mitchel: Het is gewoon frustrerend. Ik heb ook twee linkerhanden en het lijkt er wel op of niemand me kan helpen of zo weet je wel, omdat je niet de juiste mensen kan vinden of zo en met name dan in de startup fase weet je wel waarbij er één familie woont, ja, die af en toe nog zegt van ja, ik vind dat er te weinig mensen zijn en ik word niet geholpen dan heb je zoiets van ja, jongen, we proberen iets te starten weet je wel.
Bas: Ja, ja.
Mitchel: Ja, dat kan wel frustrerend zijn, maar nu zijn we op zo’n punt al waarbij jij ook hier bent aangekomen dat je ziet dat het gewoon werkt weet je wel.
Bas: Zeker.
Mitchel: En eigenlijk draait alles gewoon door en ja, wij gaan gewoon lekker zo meteen snorkelen.
Bas: Precies.
Mitchel: Gister zijn we wezen karten en.
Bas: Ja, heerlijk. Je hebt me wel ingemaakt, daar baal ik nog steeds van.
Mitchel: Ja, weet je, als je over een paar maandjes terugkomt dan herkansing.
Bas: Ga ik even op de simulator oefenen ja.
Mitchel: Ja, super. Maar dat is ja, dat is eigenlijk alles. Ik heb voor de rest niet echt finale woorden of zo of weet ik veel wat. Ik vind het altijd mooi om mijn verhaal te doen bij jou Bas.
Bas: Ja man. Nee, absoluut.
Mitchel: Ik ben blij voor onze vriendschap.
Bas: Precies.
Mitchel: En dat we gewoon mooie dingen met elkaar kunnen delen en ja, ik kijk ook uit naar jouw avontuur in Portugal en kijk ook uit hoe ik daar onderdeel van uit kan maken.
Bas: Zeker.
Mitchel: Steentje bij kan dragen en ja, that’s it eigenlijk wel.
Bas: Mooi man, geheel wederzijds man, ik ben heel blij met onze vriendschap ook. Het is niet voor niets dat ik je de derde keer in deze podcast gooi.
Mitchel: Ah.
Bas: Dit keer niet een zwijmelend business verhaal dat over miljoenen gaat, maar gewoon over het echte leven, communities en dicht bij jezelf leven.
Mitchel: Juist. De eerste keer was ik had net volgens mij mijn business verkocht.
Bas: Oh ja.
Mitchel: Domeinnaam verkocht, domeinnaam gekocht, mille. Tweede keer was over NFT’s of course.
Bas: Ja.
Mitchel: En nu de derde keer over iets heel anders.
Bas: Ja, heel mooi. Misschien is dit wel de beste.
Mitchel: Dit is de beste denk ik.
Bas: Dat denk ik wel.
Mitchel: Ik denk het wel. Dus laat ons weten wat je ervan vindt.
Bas: Ja.
Mitchel: Als je dit luistert op iTunes of als je dit luistert op Spotify, geef het dan een dikke like of een review.
Meer over Mitchel van Duuren
Bas: Ja, en je hebt Instagram of zo, whatever? Linken op LinkedIn, stuur een berichtje whatever.
Mitchel: Ja, precies, ik heb geen LinkedIn trouwens. Ik heb wel Instagram. Je kunt mij volgen op mitchelvduuren. Daar zie je ook wel af en toe wat beelden van de community.
Bas: Kijk.
Mitchel: Je ziet ook wat NFT’s voorbij komen dus als je dat niet wil dan moet je niet kijken op Instagram. En ja, als je dit op YouTube kijkt, ja, ik zou het super leuk vinden als je hier inspiratie uithaalt dat je gewoon een reactie achterlaat onder de YouTube video zelf en dat je het ook gewoon een dikke like geeft.
Bas: Ja, of als mensen een keer vier weken stenen willen verplaatsen of zo dan kunnen ze je ook vinden toch?
Mitchel: Dan kunnen ze me vinden.
Bas: Top man.
Mitchel: Kost en inwoning.
Bas: Nice, thanks Mitch.
Mitchel: That’s it.
Bas: Zeker man.
Mitchel: Dank je wel voor deze Podcast en tot de vierde.
Bas: Zeker weten.
Mitchel: Dag-dag.
Bas: Ciao-ciao.
