Welkom dames en heren bij alweer het 17e Slippertje in de Ondernemen Op Slippers podcast! Deze week spreek ik met Jan Meurs over zijn bestaan als ondernemer, investeerder en financier. Jan is letterlijk een ondernemer op slippers met zijn eigen slipper business! Om de perfecte slipper te ontwikkelen liep hij maanden op allerlei verschillende soorten slippers!
Jan begon zijn carrière echter bij de horecagelegenheid van zijn ouders, met een all you can eat concept gaven zij meer dan 5000 man te eten! Later nam hij de business over van zijn ouders, maar het gaf hem nooit het gevoel van vrijheid. Na een reis rond de wereld vond hij wat hij precies wilde gaan doen en de rest is geschiedenis!
In deze podcast vertelt Jan over:
- wat hij zou doen als hij nog maar 3 maanden te leven zou hebben
- de les die hij leerde bij McDonalds
- hoe hij zijn tijd in de horecawereld ervaarde
- de reis die hij maakte om te ontdekken wat hij wilde met zijn leven
- hoe hij de ideale slipper maakte
- de transitie van ondernemer naar investeerder
- de waarde van geld
Laten we snel gaan luisteren naar de verhalen van Jan Meurs, Let’s go!
Podcast transcriptie
Bas: Dames en heren, vandaag in de Ondernemen op Slippers podcast de one and only Jan Meurs. Jan is vader van twee prachtige kinderen en ik noem mijzelf natuurlijk ondernemer op slippers, maar Jan die maakt slippers en dat is natuurlijk een perfecte reden om hem eens even goed aan de tand te voelen hoe hij dat allemaal doet. Zijn merk heet Naked Toes. Op zijn 24e nam hij een horecazaak over met 200 man personeel, 600 zitplekken en hij gaf meer dan 5.000 man te eten. Reisde een half jaar rond de wereld om even na te denken wat hij precies wilde. Hij startte een investeringsclub en ging daarna de financiering in. We gaan eens even zijn hele levensverhaal aanhoren in deze mooie episode. Je mag meezingen hoor.
Je schuift je shit opzij en voelt je vogelvrij, je runt je business op je slippers en dat maakt je blij. Je droom is werkelijkheid, bent van de stress bevrijd, je kraakt de code van het leven met zekerheid.
Bas: Yes, Jan, welkom man, in de Ondernemen op Slippers podcast.
Jan: Ja, helemaal leuk, helemaal leuk.
Wat zou je doen als je nog maar 3 maanden te leven zou hebben?
Bas: Tof dat ik je mocht interviewen. Het is natuurlijk mooi, volgens mij kwamen we op LinkedIn kwamen we elkaar tegen of zo en gezegd van ja, ik maak slippers en dat is natuurlijk een perfecte angle om de Ondernemen op Slippers podcast in te komen. Dat is je goed gelukt in ieder geval. Maar mooi man. Ja, Jan Meurs, ik heb net een korte introductie gedaan. Ik stel meestal één vraag zeg maar om erachter te komen wat mensen nou echt drijft en dat is wat zou je doen als je nog 3 maanden te leven hebt?
Jan: Oeh.
Bas: Die is heftig hè?
Jan: Ja, die had ik niet voorbereid zeg maar. Ja wat ik zou doen, ja, ik denk dat ik niet heel veel anders doe dan dat ik momenteel doe. Ik heb momenteel heel veel tijd voor mijn familie, voor mijn vrienden, ik doe heel veel leuke dingen, ik ben heel veel bij mijn kindjes, dus ik geloof niet dat ik heel veel anders zou doen dan ik nou doe. Ik denk dat ik misschien met mijn hele familie en vrienden nog een weekje met de camper wegga en zorgen dat we met zijn allen in een soort tiny house village daar een weeklang feestvieren.
Bas: Ja, vet, dus gewoon nog even het leven vieren en bedankt voor het lachen.
Jan: Ja, zoiets ja, ja.
Bas: Ja, tof, maar toch, dat geeft ook al aan dat je redelijk tevreden bent over je huidige situatie, laat ik het zo zeggen, dat je gewoon, ja, blij bent zoals het is.
Jan: Ja, ik ben echt heel erg blij met hoe mijn leven er nou uitziet, ja.
De jeugd van Jan Meurs
Bas: Ja, tof. Hé en hoe begon dat? Want waar ben je opgegroeid? Ik weet niet zo heel veel van jou dus ik vind het mooi om dit gesprek natuurlijk live op te nemen. Waar begon het hele spektakel? Waar ben je opgegroeid en hoe zag dat er een beetje uit?
Jan: Nou, ik ben opgegroeid in Goirle, dat is een dorpje onder Tilburg. Ja, goed, in een echt ondernemersgezin. Daar ook wel echt de keerzijdes van het ondernemerschap leren kennen hè, aan de ene kant geweldig dat je bepaalde vrijheden hebt, dat je constant je eigen leven kunt bepalen, dat je uitdaging hebt. Aan de andere kant ook meegemaakt wat voor stress het soms met zich mee kan brengen en uiteindelijk in Tilburg naar de middelbare school gegaan. Daarna in Breda Small Business & Retail Management gestudeerd. In de tussentijd werkte ik in een kroeg, bij de McDonalds en in de supermarkt destijds van mijn ouders en ja, daar toch wel gezien dat ik, ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik wilde, ik wilde alleen niet voor een baas werken want ik wilde eigen keuzes kunnen maken en vooral vrijheid en zelfstandigheid kunnen hebben. Dus toen ben ik meteen na mijn studie heb ik het geluk gehad dat ik met mijn ouders in het horecabedrijf kon groeien.
Bas: Die hadden een horecazaak in?
Jan: Ja, in Tilburg ook.
Bas: Een bekende, grote?
Jan: Ja, Etenstijd, Etenstijd.
Bas: Ja, en dat zit? Voor mensen die Tilburg kennen…
Jan: Ja, het was in het Leijpark en we waren eigenlijk een van de eerste all inclusive formules, maar dan ook gebaseerd op Europees eten. Dus als je het heel grof moet vergelijken was het een wokrestaurant alleen dan helemaal Europees ingericht, maar ook een heel andere sfeer. Dus wij hadden een grote speelkelder voor kinderen, de buffetten daar lag ook bijvoorbeeld een krokodil of een kreeft of slakken of wij waren ook een van de eerste die insecten op de kaart hadden staan. Dus we probeerden echt iedere maand de gasten echt zwaar te verrassen.
Studietijd
Bas: Ja, en je hebt Small Business & Retail Management gestudeerd, dat heb je afgemaakt of?
Jan: Nou ja, ik had de afspraak met mijn moeder, ik wilde het eigenlijk niet afmaken en ik heb eigenlijk twee afspraken gemaakt waardoor ik inderdaad uiteindelijk mijn opleiding heb afgemaakt. Nou, de eerste was met mijn moeder, die zei als jij gewoon alles haalt dan krijg je gewoon iedere maand je zakgeld, dat was een hele belangrijke, en ik ben op een gegeven moment in het derde leerjaar heb ik een afspraak gemaakt met de rector, want ik vond dat ik te weinig leerde en ik dacht dat ik buiten het schoolgebeuren wat meer kon leren en toen heb ik de afspraak gemaakt dat ik niet meer naar de les hoefde te komen, maar dat ik wel mijn examens mocht maken en zo heb ik uiteindelijk toch mijn papiertje gehaald.
Bas: Ok, dus geen les, alleen maar examens.
Jan: Ja.
Bas: Dus dit moet je leren en kom maar een toets maken.
Jan: Ja, ja, en dat denk ik nog steeds, het is natuurlijk wel, zeker op het moment dat je niet voor jezelf gaat werken is het wel belangrijk om een papiertje te hebben, maar op het moment dat je zeker weet dat je voor het ondernemerschap gaat dan denk ik dat je zeker zoveel leert gewoon door het te doen.
Werken bij McDonalds
Bas: Ja, en toen je in je opleiding zat werkte je ook al veel in de horeca?
Jan: Ja, toen werkte ik ook in de horeca en toen ben ik het laatste jaar ben ik ook bij een horeca-uitzendbureau gaan werken om echt overal achter de schermen te kijken.
Bas: Ja.
Jan: En waar ik eigenlijk nog het meeste geleerd heb is bij de McDonalds.
Bas: Ja?
Jan: Ja, dat is echt bizar.
Bas: Omdat het gewoon zo freaking strak staat, processen en het is gewoon je kan het hamburgertje niet in het verkeerde vakje leggen en weet ik het wat allemaal.
Jan: Ja, hoe die het procesmatig geregeld hebben dat is echt geweldig, maar ook de manier waarop hun met hun teamleden omgaan, ja, dat is echt top.
Bas: Ja, maar ik bedoel we gaan daar later natuurlijk wat verder over, maar ik denk ook dat dat de manier is zeg maar, als je het zo strak inricht om uiteindelijk geld over te houden. Ik bedoel, als je dat niet hebt dan wordt het heel inefficiënt en heb je meer mensen nodig om het inefficiënt te laten draaien of zo.
Jan: Ja, zondermeer, maar het is dan juist wel heel erg knap om het procesmatig goed in te richten, maar toch te zorgen dat het een mensgerichte organisatie is.
Bas: Ja, dat is waar.
Jan: En dat is echt, dat vind ik echt super knap.
Bas: Ja, ja.
Jan: Want ondanks dat je fabriekswerk, productiewerk deed voelde je je geen, ja, geen schakeltje in het proces.
Bas: Nee, en wat deed je toen bij de McDonalds? Zat jij de Big Macs te maken?
Jan: Ja, ik was hamburgerbakker.
Bas: Ja?
Jan: Ik was hamburgerbakker, ja.
Bas: Maar dat is dan zo’n apparaat waar je die dingen oplegt en die gaan dan zo heel langzaam door zo’n grill of zo of hoe werkt dat?
Jan: Ja, ja, goed, de grill gaat naar beneden en ja, dan volgens een vaste procedure maakte je die hamburger en daar kon je ook niks aan fout doen want één keer drukken en dan zat er precies genoeg ketchup op en één keer drukken zat er precies genoeg mosterd op, je weet dat er één augurk op moet. Dus ja, dat proces is geweldig geregeld.
Bas: Maar als die hamburgers gemaakt zijn dan leg je ze toch in een bakje of zo? En dan liggen ze, of is dat niet?
Jan: Ja, toen nog wel, maar dat is niet meer.
Bas: Nee?
Jan: Ja, sinds kort is dat niet meer hè, ze hebben heel het proces veranderd, maar dat was destijds wel en dan mocht het hamburgertje mocht een kwartier in een bakje blijven liggen.
Bas: Ja, ja, precies.
Jan: Alleen daar werd de kwaliteit natuurlijk niet beter van. Dus inmiddels maken ze ze volgens mij gewoon echt op–
Bas: Vers.
Jan: Ja, vers.
Werken in de horeca
Bas: Oh, vet. Tof man. Ok, maar dus small business uiteindelijk afgemaakt, en was je een beetje een wildebras in je opleiding? Dus veel horeca, dat is toch, ja, dat is werken en daarna nog even toch doortrekken tot een uur of 5 ’s ochtends of?
Jan: Ja, ik was wel een beetje een feestbeest, ja. Nog steeds wel een beetje, maar het wordt inmiddels iets anders, maar ik was wel een, ja.
Bas: Ja, met twee kids kun je iets minder makkelijk feesten of hoe moet ik het zien?
Jan: Ja, ja, nou ja, goed, en je wordt ook wel ouder en je katers worden iets groter ’s ochtends en ja, dat scheelt natuurlijk ook allemaal.
Bas: Ja, maar tof, maar toen was je dus klaar met die opleiding Small Business & Retail Management. Je hebt veel in de horeca gewerkt en natuurlijk met carnaval was het dan ook gekkenhuis in die horecazaak of dat niet?
Jan: Nee, bij ons niet, want wij deden eigenlijk…
Bas: Alleen maar eten.
Jan: Wij deden niks aan carnaval en we zaten net buiten het centrum, dus bij ons was het met carnaval eigenlijk een van de rustigste weekenden van het jaar zeg maar.
Bas: Ja, ja, maar toen was je dus na je opleiding kwam je op een gegeven moment tot de mogelijkheid of zo om de horecazaak over te nemen?
Jan: Ja, tijdens de opleiding bleek dus wel van nou ja, goed, ik weet niet wat ik precies wil, maar ik wil in ieder geval wel voor mijzelf werken, in ieder geval niet voor een baas en mijn vader, mijn ouders hebben altijd een supermarkt gehad, hebben ze verkocht in begin 2000, iets later, of iets eerder volgens mij nog en mijn vader heeft toen altijd de wens gehad om een horecaformule te beginnen gebaseerd op wat hij in Las Vegas had gezien, de all you can eat restaurants. En heel eerlijk, dat was voor mij gewoon een hele makkelijke opstap om in het ondernemerschap te groeien. Dus toen uiteindelijk zijn we in 2006 zijn we met zijn drieën zijn we Etenstijd begonnen, waarbij ik dus de kans kreeg om mij heel langzaam in te werken. In ieder geval, dat was de bedoeling, dat ik heel langzaam ieder jaar 5% van de aandelen kon kopen, maar op een gegeven moment in 2008 gingen mijn ouders scheiden. Ja, en toen waren wij met zijn drieën een managementteam, ja, dan kun je je voorstellen dat dat niet ten goede kwam van het bedrijf zeg maar en toen heb ik uiteindelijk in 2008 heb ik heel de aandelen overgenomen.
Ouders uit elkaar
Bas: En hoe oud was je toen? Toen je ouders gingen scheiden dus?
Jan: Ja, 24, ja.
Bas: En was dat heftig voor jou? Of was het, je was zelfstandig en je had zoiets van ja, als jullie niet meer met elkaar verder willen dan so be it?
Jan: Ja, het was vooral heel heftig. Ik bedoel, ik was 24 en ik had ineens 200 man personeel, 5.000 gasten in de week die je goed wilde verzorgen en daar heb ik me wel aan de ene kant in vergist, aan de andere kant was dat wel een topervaring als je zo jong bent.
Bas: Ja.
Jan: En ook op het moment, ik had op dat moment niks, ik had geen partner, ik had geen kinderen dus dan heb je ook niks te verliezen hè.
Overname van de zaak
Bas: En wat was, dat is natuurlijk mega stressvol dan zo’n fase dat je in een keer er zelf voor staat, je ouders gaan uit elkaar, je hebt dan de horecatent overgenomen. Ja, dat is natuurlijk ook een groot spektakel hoe dat dan over wordt genomen of zo, of kan je daar wat meer over vertellen?
Jan: Ja, dat was bizar, dat was bizar en dan zie je ook wel dat je op school, natuurlijk heb je een hoop dingen behandeld, maar op het moment dat het allemaal voor het eggie is, ja, dan is het toch wel weer anders.
Bas: Ja.
Jan: Dus dat was zeker de eerste jaren, of de eerste twee jaar, ja, dat was heel hectisch.
Bas: Jeetje, want jij, op dat moment dat je ouders uit elkaar gingen moest je ze een soort van uitkopen of zo, of hoe moet ik het zien?
Jan: Ja, ja, ik heb gewoon eigenlijk de financiering die reeds bestond die heb ik over mogen nemen van de bank en ja, goed, dat was een bepaalde termijn moest ik dat aflossen en ja, goed, dat heb ik versneld kunnen doen en toen ben ik pas echt gaan nadenken van wat wil ik nou in het leven?
Bas: Ja.
Jan: Want ondernemen is het mooiste wat er is, alleen in een horecazaak, de constante druk van een bepaalde omzet te moeten halen, lage marges, ja.
Bas: Want 200 man, jouw rol was dat hele spektakel aansturen. Waarschijnlijk was je 7 dagen per week aan het werk of hoe moet ik het zien?
Jan: In beginsel wel, op het einde had ik het redelijk goed gedelegeerd, ik had een hele goede restaurantmanager en ik had een heel goed meisje op het team werken, dus maar in beginsel 7 dagen in de week ja.
Verdienmodel
Bas: Ja, jeetje. En over die marges gesproken, wat zijn, ik bedoel, wat zijn een beetje horecamarges? Dat is procentenwerk?
Jan: Ja, dat verschilt natuurlijk heel erg per horecabedrijf. Ik bedoel op het moment dat je natte horeca hebt dan liggen de marges over het algemeen wel wat hoger, maar bij een all inclusive concept, ja, doe je het echt heel goed als je een procent of 7, 8 haalt.
Bas: Ja.
Jan: Dan doe je het echt heel goed zeg maar. Dus dat haalden wij niet in een jaar.
Bas: Nee, en dan ook nog, dan heb je ook nog natuurlijk je voorraad van je bier en je dranken en allemaal dat soort fratsen zeg maar, dus een deel van je winst zit natuurlijk ook dan in dat soort dingen of valt dat wel mee?
Jan: Nou, onze omloopsnelheid was zo hoog, dus dan valt dat relatief gezien wel mee.
Bas: Ja, het is natuurlijk een heel management ook met versproducten en dat soort dingen.
Jan: Ja, maar, en dat is het voordeel wel van een formule zoals bij Etenstijd, je krijgt 5.000 gasten in de week dus dan heb je wel altijd een fatsoenlijk gemiddelde.
Bas: Ja, ik snap het.
Jan: Het is veel moeilijker op het moment dat je 30 tafeltjes hebt en daarvoor moet je inkopen, want als er dan drie man zeetong bestelt dan zou je al in de problemen kunne komen en bij ons, omdat je zoveel gasten kreeg dan nivelleert het of dan wordt het wel een beetje een bepaald gemiddelde.
Bas: Ja, maar ook, ik bedoel, ik heb zelf ook best wel aardig wat in de horeca gewerkt, maar ik zag ook met name dat het als het megadruk is dat het in die keukens gewoon freaking stressvol is zeg maar als je 5.000 borden het weekje eruit moet stampen, ja, ik heb letterlijk gehad dat ik in de horeca werkte en dat een van die koks zeg maar die was, ja, ergens achter in de 40, maar die is gewoon letterlijk, ja, die is een soort van, ja, die voelde zich in een keer niet lekker en die is omgevallen zeg maar en het was gewoon over.
Jan: Oeh.
Bas: Maar dit is, of is het dan dat je een hele grote keuken hebt en iedereen heeft een stapje in het proces en het is allemaal wel te doen of?
Jan: Ja, bij ons, wij werkten met buffetten.
Bas: Oh ja.
Jan: Dus we hadden wel op verschillende punten hadden we life cooking, maar we werkten met buffetten en dat is wel organisatorisch is dat wel een stuk makkelijker dan a la carte.
Bas: Ja, en waar maak je dan meer marge, als je a la carte uitlevert of die buffetten? Of is het om het even?
Jan: Ik denk dat de absolute marges hoger zouden kunnen zijn bij a la carte.
Bas: Ja.
Jan: Alleen dan moet je ook veel meer handelingen verrichten enz. enz. en bij een all inclusive concept is het gewoon puur massa.
Bas: Ja.
Jan: Wij moesten gewoon massa draaien, wij moesten op een avond moesten wij minimaal 350 man draaien anders ging er geld bij.
Verkoop
Bas: Ja, ja. Ok, maar ja, ok, maar ja, toen had je die horecatent en die is er nu niet meer? Of die is verkocht of?
Jan: Ik heb hem uiteindelijk is die in 2013 verkocht.
Bas: Ja.
Jan: En toen hebben ze hem nog…
Bas: Dat is ruim voor de Corona.
Jan: Ruim voor de Corona, ja, ja.
Bas: Goed gedaan man.
Jan: Ja, ja. En toen hebben ze het nog 3,5 jaar doorgedraaid en uiteindelijk is het pand heeft een brand gekregen. Het pand was nog wel steeds van mijn moeder en uiteindelijk hebben we, ja, 3,5 jaar na de overname, dus nou inmiddels 3 jaar geleden ongeveer hebben we een brand gehad dus nou bestaat het horecabedrijf niet meer en zijn we bezig met een project op die locatie.
Bas: Oh, jeetje, en de verzekering heeft netjes uitbetaald of?
Jan: Netjes uit, ja, ja.
Bas: Ok, nou, soms krijg je ook wel en discussie.
Jan: Nee, ik moet zeggen de verstandhouding met de verzekering, echt top. Ik bedoel, je hoort inderdaad vaak andere verhalen, maar ze hebben bij ons echt op alle manieren meegedacht, dus dat is wel echt, ja, echt top.
Bas: Ja, mooi man. Ok, nou, toen die horecatent verkocht en wat ging je toen doen?
Jan: Ja, dus toen de horecatent verkocht, toen was ik nog geen 30.
Bas: En is dat dan goed cashen of valt dat wel tegen?
Jan: Ja, dat is natuurlijk een relatief begrip.
Bas: Ja.
Jan: Een relatief begrip.
Bas: Ja, dat is net als Dagobert Duck, hoeveel geld heb je?
Jan: Nou ja, ik heb ten eerste niet zo gek veel nodig.
Bas: Nee.
Jan: Nou ja, ik wilde gewoon in ieder geval zorgen dat ik in ieder geval 10 jaar vooruit kon en dat kon ik ermee. En ik wilde ook kijken dat ik voldoende had, dat ik en 10 jaar vooruit kon en dat ik ook gewoon wat dingen kon proberen van waar, wat wil ik nou echt doen met mijn leven?
Bas: Ja.
Jan: In ieder geval in zakelijk oogpunt.
Bas: Ja.
Jan: Dus nou ja, goed, en dat bedrag dat was voldoende dus uiteindelijk heb je ook niet zoveel nodig hè.
Bas: Nee, absoluut.
Jan: Op het moment dat je op een bepaalde manier je leven inricht dan heb je ook niet zoveel nodig, dus mijn enigste doel was dat ik 10 jaar vooruit zou kunnen en dat ik wat dingetjes kon proberen om te kijken wat ik echt leuk zou vinden.
Een reis rond de wereld
Bas: Nee, is ook zo’n gezegde zeggen ze, het bezit van de zaak is het einde van het vermaak hè, dus ja, en dan heb je de zaak niet meer, dan begint het vermaak zou je zeggen, dus dan heb je de centjes op je rekening, je hebt wat leefgeld staan, dus dat is wel mooi en toen ben je, je bent toen op reis gegaan?
Jan: Ja, toen ben ik een half jaar gaan reizen, ik ben naar China geweest, rondreis Maleisië, ja, overigens dat jaar ik denk wel 9 keer op vakantie geweest.
Bas: Ja.
Jan: Maar het langste stuk was zeg maar een half jaar.
Bas: En waar ben je overal in China geweest?
Jan: Xian, Shanghai.
Bas: Ja, het terracottaleger.
Jan: Ja, klopt, ja. Beijing, dus eigenlijk die plekken en dan ja, Maleisië hebben we echt een rondreis gedaan.
Bas: Ja, en ook bij Perhentian geweest? Het Perhentian eiland?
Jan: Ja, Perhentian eiland zijn we ook geweest.
Bas: Is mooi hè?
Jan: Ja, super, ja, top, dat is gaaf om te doen.
Bas: Ja, mooi man.
Jan: Ja, dus toen inderdaad gaan reizen. Eigenlijk ook wel een beetje in de veronderstelling van nou ja, dan ga ik kijken wat ik echt wil. Alleen op het moment dat je echt in een vakantiemodus was als dat ik toen nog was, ja, dan doe je geweldig veel ideeën op, alleen als je dan ’s ochtends wakker wordt met een houten kop dan blijkt het idee wat je de avond van tevoren had toch misschien wel minder geschikt. Dus uiteindelijk na een half jaar, of in ieder geval na een jaar weer gaan kijken van wat wil ik? Wat wil ik nou echt gaan doen? En ja, dat wist ik ook nog niet goed. Toen ben ik samen met een groepje vrienden ben ik een investeringsclubje begonnen, startersinvesteringen, waarbij het idee was dat we in zouden stappen in de hele vroege fase om ondernemers een kans te geven met hun bedrijf, ook een aantal participaties gedaan, de meeste niet erg succesvol, wel heel veel van geleerd en zo ben ik ook een klein beetje in de financiële dienstverlening gerold en daaruit is het bedrijf waar ik nou partner van ben, Stapelfinancieringen is daaruit mede ontstaan.
Bas: Stapelfinancieringen. Ja, vet, maar leg me nou eens uit, dan heb je 10 jaar leefgeld op je fucking rekening staan en dan ga je maar 6 maanden reizen?
Jan: Ja, ja.
Bas: Ik bedoel, maak er dan gewoon een paar jaar van.
Jan: Ja, nou zou ik achteraf zou ik zeggen van nou achteraf zou ik zeggen van Jan, had dat inderdaad maar wat langer gedaan, maar op dat moment stond ik ook wel weer gewoon te trappelen om te gaan ondernemen.
Bas: Ja.
Jan: Want ondernemen is wel echt een van de mooiste dingen die er zijn.
Bas: Ja.
Jan: En ik ben niet zoals jij dat ik zo, dat ik virtueel alles in kan regelen omdat ik gewoon absoluut niet technisch ben, dus vandaar dat het voor mij wel goed is om een bepaalde thuisbasis te hebben.
Investeren
Bas: Ja, ik snap het. Ok, dus het begon te jeuken tijdens die reis dat je dacht van nou, ik ga terug en je ging er net even in vogelvlucht doorheen. Je bent toen een investeringsclub gestart en toen dacht je ik ga investeren in startups, een soort van angel investing of zo of hoe moet ik het zien?
Jan: Ja, een soort Angel investing, maar dan echt in de vroege fase.
Bas: Ja, dus ik ben Bas, ik heb een idee, ik zeg Jan, ik heb 20K nodig en krijg je de helft van mijn business en dan ga ik dit opzetten. Ja, geef me geld alsjeblieft.
Jan: Nou, precies zo Bas.
Bas: En toen zei je op de achterkant van een viltje ja, is goed, doe maar 51% en dan.
Jan: Ja, nou, precies zo ging het. Dus toen hebben we uiteindelijk bijvoorbeeld een app gebaseerd op Tinder, OTSO heette die app en die koppelde dan werkgevers aan werknemers.
Bas: Ja.
Jan: Daar hebben we bijvoorbeeld in geïnvesteerd met de groep. Dus dat is een van de participaties geweest.
Pieken en dalen
Bas: Ja, die zijn niet zo succesvol dus je kan het ook een van de fuckups noemen dan?
Jan: Nou ja, goed, ik weet niet wat de huidige status is want uiteindelijk zijn wij uitgestapt en ik volg hem nog wel alleen ik heb geen idee hoe het op dit moment gaat, dus ik weet niet of het bedrijf een totale fuckup was. Voor ons was het geen succesverhaal nee.
Bas: Ja, nee, ik heb vorige week heb ik Johan van Mil geïnterviewd van Peak Capital, die heeft 84 miljoen geïnvesteerd in 25 bedrijven. Dus zeg maar die pakken de bedrijven ook op op een heel ander niveau zeg maar dan angel investing. Ik heb zelf meegedaan aan een soort van angel investing tour course waarin we ook een ton gingen investeren in een startup met 20 man en dat is heel interessant en daar heb ik die Johan van Mil dus leren kennen. Die was op een gegeven moment was die aan het presenteren hoe het nou allemaal werkte zeg maar en steeds verder. Dus ik vind het ook een mega interessante wereld zeg maar, maar ik vraag me meer af van ja, dan ben je die investeringsclub gestart, hoe bepaal je nou waarin je investeert? Wat doe je voor onderzoek? Of was het echt een beetje gezond boerenverstand dat je zegt Pietje, je hebt blauwe ogen, je ziet er wel betrouwbaar uit jongen, hier, ik stort je wat geld op je rekening.
Jan: Ja, eigenlijk was het dat. Ik bedoel, wij hadden ook helemaal geen ervaring in het investeren in startups. Wel allemaal in het ondernemerschap waarvan iedereen ook wel succesvol was, maar dan is het uiteindelijk dat je gaat investeren op een idee en de vent. Alleen achteraf blijkt dat volgens mij gaat het maar om één ding echt en dat is de vent of de vrouw waarin je investeert.
Bas: Ja.
Jan: Die bepaalt uiteindelijk of het een succes wordt.
Bas: Ja, je investeert niet in de tent maar in de vent. Dus dat is dan zo.
Jan: Of vrouw hè, of vrouw.
Bas: Of vrouw, ja, inderdaad. Ja? Heb je ook in vrouwen geïnvesteerd? Ik wil niet discriminerend zijn, maar dat is…
Jan: Maar in dit geval was het inderdaad een vent.
Bas: Ja, ja, en hoeveel van dat soort investerinkjes heb je gedaan dan?
Jan: We hebben er in principe hebben we er twee gedaan en toen zijn we, ja, we waren met best wel een groot gezelschap, eigenlijk een te groot gezelschap, waardoor je merkte dat er te veel tegenstrijdige belangen waren. We hadden allemaal een andere visie.
Bas: Maar het gezelschap, je bedoelt de mensen die de investeringsclub hadden opgericht die hadden allemaal geld bij elkaar, een soort van potje zeg maar zoals je ook gaat stappen, doe je allemaal een paar duizend piek in het potje.
Jan: Ja, zoiets.
Bas: En daar ging je mee investeren.
Jan: Zoiets ja, ja, alleen daar merkte je dat er op een gegeven moment, het groepje was te groot, op een gegeven moment ben ik ook in een startup pizzeria gestapt waardoor ik zelf minder tijd kreeg om startersinvesteringen te dragen. Op dat moment begon ook Stapelfinancieringen te lopen. Dus je merkte gewoon dat iedereen weer een beetje zijn eigen ding ging doen, en wat prima was hè, wat prima was.
Bas: Ja.
Jan: En dus uiteindelijk is dat eigenlijk een klein beetje overgegaan in Stapelfinancieringen, waarbij we bij Stapelfinancieringen wel echt, ja, we het wel anders doen.
Bas: Dat is stapelen.
Jan: Stapelen, ja, maar waarbij je dus wel nog steeds met de kennis die, als we nou de kennis hadden gehad die we nou op hebben gedaan bij Stapelfinancieringen over de financiële wereld dan hadden we waarschijnlijk Startersinvesteringen ook wel beter kunnen doen.
Bas: Ja, ja. Ja, tof, dus een paar van die investeringen, maar niet, dat is niet een van die concepten van die investeringen gaan vliegen en.
Jan: Nee.
Bas: Dat is eigenlijk alleen maar geld verloren om het zo maar te zeggen.
Jan: Ja, ja. Maar goed, geld verloren, leergeld.
Bas: Nee, veel geleerd, veel geleerd.
Jan: Leergeld.
Bas: Ja, als je dat allemaal nog op je rekening had staan dan was je multimiljonair geweest, miljardair. Maar ok, vanuit die, dus toen die investeringen gingen wat minder goed en toen dacht je ja, ok, je zag een behoefte aan financieringen en toen ben je daarin gestapt, hoe zag dat proces er een beetje uit?
Jan: Je zag gewoon, op dat moment zag je gewoon dat er waren eigenlijk twee dingen. Aan de ene kant zag je de bank zag je een terugtrekkende beweging maken in bepaalde branches, maar ook steeds strenger worden, en je zag dat er steeds meer geldverstrekkers bij kwamen. Dus voor een ondernemer was dat landschap was helemaal niet meer te overzien.
Bas: Het wordt ook een internationaal speelveld hè, want er zijn ook toch internationale banken die leningen verstrekken of?
Jan: Ook, ja.
Bas: En hypotheken en allemaal dat soort.
Jan: Ja, ja, al moet ik wel zeggen dat wij puur echt georiënteerd zijn op de Nederlandse markt, alleen heel die markt die was aan het veranderen en ik, ik merkte bij mijzelf dat ik zo weinig verstand had van financieringen dat als ik de kennis, als ik van tevoren deze kennis had gehad dan weet ik helemaal niet of ik mijn Etenstijd verkocht had. Hè, want ik heb daar puur verkocht omdat ik geen hoofdpijn meer wilde en ik wilde van de stress af en van de druk, maar ik had het ook op een helemaal andere manier kunnen organiseren met de kennis die ik nu had.
Bas: Ja, je bedoelt je had er een manager in kunnen zetten en het kunnen behouden of zo, of een deel aan de manager kunnen verkopen, 20, 30% en dan de asset houden.
Jan: Ja, en ik had een deel kunnen laten financieren want er zat bij ons helemaal geen vreemd geld in, dus ik had een deel kunnen laten financieren waardoor je toch je eigen vrijheid had kunnen regelen en misschien was dan de druk er ook af geweest. Hè, voor mij was het wel heel belangrijk dat ik een bepaalde zekerheid had dat ik in ieder geval kon blijven ondernemen en dat ik niet voor het geld voor een baas moest gaan werken.
Bas: Ja, want hoe had je dan achteraf gedaan? Dan had je een deel geleend of zo?
Jan: Dan had ik waarschijnlijk een deel van mijn aandelen verkocht aan iemand die de boel ook runde waarvan ik wist dat hij het goed runde en dan had ik dat gewoon kunnen laten financieren door een bank met als gevolg dat ik dat geld in ieder geval uit de risicosfeer had en ik zeker wist dat ik iemand op de vloer had staan die de boel goed regelde.
Bas: Ja, exact, dus je zou iemand zoeken die capabel is om de tent te runnen en daarmee zou je samen een financiering regelen bij de bank, waardoor die jou kan uitkopen voor een deel, whatever percentage waardoor hij het runt en jij houdt de asset en ontvangt elk jaar nog dividend of whatever er is.
Jan: Dan had ik met de kennis van nu had ik dat inderdaad zo geregeld.
Bas: Ja, ja.
Jan: De vraag is natuurlijk wel of je het dan los kan laten hè.
Bas: Nee, dat klopt.
Jan: De vraag is natuurlijk wel of je het dan ook echt los kan laten.
Bas: Dat is een mentaal spel natuurlijk.
Jan: Ja, alleen ik denk dat het mentale spel van loslaten wel wat makkelijker wordt als je weet dat je niet meer er helemaal financieel afhankelijk van bent.
Bas: Ja, dus het is op het moment dat je dat doet kun je ook gaan stapelen, dan kun je nog meer horecatenten erbij pakken bij wijze van spreken en hetzelfde trucje doen, maar.
Jan: Ja, ja.
Bas: Maar er is altijd één zorgenkindje natuurlijk in het spel en daar gaat dan al je aandacht naartoe.
Jan: Ja, en dan is het dus de vraag hoe goed je daarmee om kan gaan dan. En kijk, dat kan ik niet inschatten want dat heb ik op die manier niet zo ingericht.
Bas: Nee.
Jan: Dus het kan best zijn dat als ik nou het verhaal wel, als ik het op die manier had gedaan dan kan het best zijn dat ik hier had gezeten en dan had ik gezegd van nee, dat doe ik nooit meer.
Bas: Ja.
Jan: Alleen dat is nou mijn visie. Maar ja, aan de andere kant, het is zo ook goed, dus prima.
Omgaan met stress
Bas: Ja, interessant om te zien, en vind je jezelf mentaal sterk of hoe moet ik dat zeggen, zeg maar hoe zorg je ervoor dat je mentaal rustig blijft hè, want ik bedoel, we proberen toch, iedereen heeft een mate van stress en hoe zorg jij ervoor dat jij mentaal het mannetje blijft? Laat ik het zo vragen.
Jan: Ja, ja, dat is een, ja, goed, dat is wel iets waar je veel mee bezig bent want ik geloof wel dat zelfvertrouwen en je stressniveau, ja, dat is ontzettend belangrijk voor hoe je in de wedstrijd zit en hoe je op dingen reageert en dus ook aantrekt. Maar ik merk dat ik heel goed gedij als ik niet te veel verplichtingen heb en dat ik veel op het moment kan sturen waar ik op dat moment zin in heb en waar ik behoefte aan heb. Dus op die manier probeer ik te zorgen dat je altijd blaakt van het vertrouwen, van de energie, en ik ben ervan overtuigd dat als je dat doet dan trek je dat ook, dan trek je bepaalde dingen gewoon op jezelf aan.
Bas: Ja, ok, en want is er nog een bepaald ritueel dat je ’s ochtends doet, ’s avonds, sport je veel? Mediteer je de hele dag of whatever, zijn daar nog bepaalde rituelen die je doet om je mentaal sterker te houden of niet?
Jan: Nou ja, ik probeer in ieder geval iedere dag een uur te sporten en dat gaat me over het algemeen redelijk goed af. Alleen dat kan zijn dat het ’s ochtends om 7 uur is, maar dat kan ook ’s avonds om 11 uur zijn. Dat is eigenlijk maar net hoe de dag loopt.
Bas: Ja.
Jan: En verder probeer ik dus ook gewoon echt geen haast te hebben. Dus ik doe niet meer dan 2 afspraken op een dag, ik zorg ervoor dat als ik de kindjes op moet halen dat ik ruim van tevoren weet dat ik ze ook daadwerkelijk op kan halen. Ik probeer gewoon die druk van constant echt op tijd te moeten zijn probeer ik eraf te halen.
Bas: Ja, dat is mooi.
Jan: Plus probeer ik tegen mijn vrienden en familie te zeggen jongens, ik ben altijd te laat, dan kan het alleen maar meevallen als ik een keer op tijd ben.
Bas: Ja, precies. Ik zeg altijd te vroeg is op tijd en op tijd is te laat zeg ik altijd. Maar ja, dat is interessant weet je, dat je jezelf onthaast hè, want ja, je ziet ook iedereen drijft zichzelf tot waanzin en probeert allemaal tot de minuut uit te rekenen wat die doet en hoe die het doet en dan is er file en dan zit je al te stressen in de auto zeg maar.
Jan: Juist, juist, en dat probeer ik gewoon te voorkomen.
Bas: Ja, en dat lukt of?
Jan: Ja, nee, dat lukt over het algemeen heel aardig.
Bas: Ja, mooi.
Jan: Heel aardig, ja. Maar goed, dat is ook de situatie waarin je zit dat je gewoon een bepaalde basis geregeld hebt.
Bas: Ja.
Jan: En ook een bepaalde basis, ik hoef ook niet zoveel.
Bas: Nee.
Jan: Hè, dus dat scheelt ook.
Definitie van geluk
Bas: Nee, je bent gewoon toch, ja, je had het net ook even over toen je, als je nog drie maanden te leven hebt dat je dan een tiny house camping, whatever zou doen. Je bent, laten we zeggen je bent snel tevreden met datgene wat je hebt of hoe je kan leven, of hoe moet ik het zien?
Jan: Nou ja, ik denk gewoon dat je niet zoveel nodig hebt. Als je kijkt, ja, ik ben hè, je had het daarstraks over vroeger, opgegroeid in Goirle en mijn ouders die hebben gewoon wel, ja, goed, die waren, die hadden echt wel een grote mate van welvaart. Hè, ik bedoel we hadden een zwembad thuis en ons pap had om de twee jaar een nieuwe auto en we hadden echt een flink huis. Wij gingen met heel de familie vlogen we business, of eigenlijk met een privévliegtuig naar Parijs, we gingen met zijn allen skiën in Canada.
Bas: Nee joh, je pa had een eigen vliegtuig?
Jan: Nee, nee.
Bas: Oh, die charterde een vliegtuig.
Jan: Ja.
Bas: Ja, dat is ook vet.
Jan: En wij gingen met heel de familie gingen we skiën in Canada, geweldig allemaal en een super belevenis, alleen uiteindelijk is dat niet waar het echte geluk om draait.
Bas: Nee.
Jan: Dus vandaar dat ik misschien ook wel omdat ik dat heb gezien hoe dat is dat ik die drang ook minder heb.
Bas: Want zag je dat je ouders ondanks dat ze alles misschien hadden financieel gezien en materialistisch gezien wat hun hartje begeert, dat ze dan nog steeds niet gelukkig waren? Of wat is jouw ervaring?
Jan: Ik denk dat mijn ouders hartstikke gelukkig waren, alleen ik denk niet dat het daarvan afhing.
Bas: Nee.
Jan: Dus en mijn vader heeft wel, en mijn moeder overigens ook, altijd keihard gewerkt hè, die werkte standaard 70, 80 uur in de week.
Bas: Ja, wow.
Jan: Super knap hè, super knap, alleen ja, ik heb die ambitie niet.
Bas: Nee.
Jan: Want als je 70, 80 uur in de week moet werken dan moet je dus wel echt heel veel gaan organiseren dat je niet hoeft te haasten.
Bas: Ja, zeker, klopt, ja. En dus voor jou zit geluk meer in vrijheid of hoe moet ik het zien?
Jan: Ja, vrijheid, puur vrijheid. Ik vind echt vrijheid, mijn vrijheid is echt vind ik het allerbelangrijkste in mijn leven. Ja, buiten je gezondheid natuurlijk, maar ik vind het heerlijk om ’s ochtends wakker te worden en dat ik gewoon denk van nou, ik heb gewoon een aantal uur vandaag over en ik kijk op dat moment waar ik zin in heb. Ja, dat vind ik briljant en de ene keer is dat een boekje lezen, de andere keer is dat mijn moeder opzoeken, de andere keer, hè, dat verschilt per dag.
Bas: Ja, mooi. Dus ik maak jou blijer als ik jou met een paar honderd euro op Bali zou droppen dan dat ik jou 5.000 euro geef en je moet 50 uur per week op de Zuidas achter een bureautje zitten.
Jan: Nee, dat gaat hem niet worden hoor, dat gaat hem niet worden, nee.
Bas: Nee.
Jan: Nee, dan zou ik inderdaad voor Bali kiezen.
Bas: ja, ja, mooi man. Ik geloof daar ook heel erg in hè, en ik zie dat ook natuurlijk in mijn omgeving dat heel veel mensen ook sowieso met kinderen die ook nog eens, ja, fulltime of misschien fulltime en parttime werken, het is best wel een hassle hè en je moet echt zoveel regelen en je houdt zo weinig tijd over en ik zeg altijd, mijn uitspraak is tijd is leven, dus doe dan alsjeblieft wat nuttigs met die tijd. Zoals een podcast opnemen of zo, zodat andere mensen er nog wat aan hebben, maar ja, ik bedoel, het is, ja, ik vind het altijd heel raar hoe mensen daarmee omgaan.
Jan: Ja, ik vind het ook bizar. Als je kijkt dat ja, goed, hè, ik bedoel er zijn best wel wat mensen die 70. 80 uur in de week werken, werk doen wat ze niet leuk vinden om dingen te kunnen kopen die ze niet nodig hebben. Ah, fucking bizar.
Bas: Ja, en daarom probeer ik te relativeren naar de dood altijd, dan denk ik gewoon van ja, wat als ik je nou drie maanden geef en je gaat dood. Ga je dan werken? Als iemand ja zegt zeg maar, ja, die kan je beter meteen een kogel door de kop schieten. Ik bedoel, het is, waarom zou je dat doen?
Jan: Het is eigenlijk wel een bizarre vraag, want je vroeg dat mij, maar ik zou gewoon ook echt, ja, ik zou ook, ja, ik zou gewoon niet zoveel veranderen omdat ik, ja, ik vind mijn leven op dit moment gewoon echt heel erg fijn.
Bas: Ja, ja.
Jan: Omdat je ook gewoon wel echt veel vrijheid hebt.
Bucketlist
Bas: Ja, je hebt ook zo’n film, de Bucket List zeg maar, dan staat er ik ga bungeejumpen, motorrijden, krokodillen vangen, weet ik het wat allemaal.
Jan: Ja, ook ik heb een bucket list, er zijn echt een aantal dingen die ik nog wil doen, alleen het afwerken van die bucket list is niet..
Bas: Prioriteit.
Jan: Nee, nou ja, gewoon geen doel op zich.
Bas: Nee.
Jan: Ik bedoel, het doel op zich is om iedere dag een tof leven te hebben en als daar een bucket list dan deel van uitmaakt omdat je dat een keer kan doen, is prima, maar op het moment dat je alleen maar leeft van bucket list naar bucket list, ja, dat is ook niet best hè.
Bas: Nee, dan wordt het ook zo’n numbers game.
Jan: Ja, inderdaad. Dus je moet gewoon volgens mij iedere dag leven alsof het leven een groot feest is.
Bas: Ja.
Jan: Iedere dag je eigen bucket list.
Bas: En toch zie ik ook dat het kunnen genieten daarvan is ook een kunst op zich hè. Dus je kan ook als je dus knoepertje hard werkt en je gaat dan een paar weken op vakantie dan zit je hoofd zeg maar nog steeds bij je zaak en dan ben je nog steeds aan het malen van hoe kan ik het nou beter maken en dat soort dingen. Dus dan is ook die mate van vrijheid is dan ook eigenlijk beperkt omdat je in je hoofd niet helemaal vrij bent.
Jan: Ja, nou ja, ik merkte toen ik Etenstijd nog had, ik was altijd op het moment dat ik op vakantie ging was ik de eerste drie dagen was ik gewoon ziek. Hè, omdat je helemaal moest ontstressen, alles los moest laten. Ja, goed, en dan aan het eind van de week begon je weer boeken te lezen over hoe je dingen beter kon doen. Wat ook super inspirerend is hè, super, ik bedoel, het ondernemerschap is nog steeds een van de leukste dingen die er is, maar wel op het moment dat je het zelf in kan delen, zonder dat je per se druk erachter hebt van je moet.
Een week in het leven van Jan Meurs
Bas: Ja, ja. Zonde man. Ok, dus we gaan een vrij leven leiden en nu dus hoe ziet jouw week eruit?
Jan: Dat verschilt per week.
Bas: Ja.
Jan: Dat verschilt wat voor weer het is, dat ten eerste.
Bas: Ja, precies.
Jan: Nou ja, goed, ik heb eigenlijk als je, ik heb Stapelfinancieringen waarbij ik gemiddeld twee dagen in de week actief ben, maar die uren zijn heel variabel. Ik ben ongeveer 1,5 dag in de week ben ik bezig met Naked Toes, waarbij ik dus de productie nou aan het opzetten ben op sociale werkplaatsen en waarbij ik samen met mijn compagnon me mag bemoeien met de marketing, met de uitlatingen.
Bas: Ja.
Jan: En vooral dat we manieren verzinnen om mensen vrijer te laten leven, want dat is het allerbelangrijkste doel. Kijk, de slippers zijn meer een middel om te zorgen dat we allemaal wat vrijer en wat minder stressvol leven.
Bas: Ja.
Jan: Dus dat is echt het ultieme doel en ik denk wel dat dat met die slippers ook kan omdat mensen al wel echt een vakantiegevoel krijgen van slippers.
Bas: Ja.
Jan: Dus 1,5 dag slippers, 2 dagen Stapel, maar dat verschilt dus echt per dag wanneer dat is en daar zijn ook, dat is eigenlijk niet omlijnd. Dus ik heb gisteravond heb ik zeg ik maar heel de avond pakketjes in lopen pakken voor Naked Toes en het kan best zijn dat ik vandaag denk van nou, ik heb vandaag helemaal geen zin meer als ik hier klaar ben en dan ga ik lekker naar mijn kindjes toe.
De ultieme slipper
Bas: Ja, vet. Ik vind het een mooie combinatie zeg maar dat je 2 dagen bezig bent met financieringen van bedrijven, daar gaan we het dadelijk nog wat meer over hebben, maar ook die slippers business vind ik ook best wel vet want dan denk ik ook van ja, die is, hoe is die ontstaan?
Jan: Nou ja, hij is eigenlijk ontstaan toen ik Etenstijd had, dus het restaurant en ik liep overdag liep ik, ik had altijd een pak aan want wij waren, ja, we waren wel een massaformule en om te zorgen dat we niet overkwamen als vreetschuur had ik zoiets van nou, ik zorg in ieder geval dat ik er netjes bijloop, maar overdag liep ik altijd op slippers. Want dan had ik voor mijzelf nog een beetje het gevoel van ja, ik ben wel die rebelse jongen, ik werk wel 100 uur in de week en ik heb wel een hoop stress, maar ik ben wel de rebelse jongen. En zo is eigenlijk het idee ontstaan van nou, ik wil ooit nog een slippermerk beginnen om mensen te motiveren om die echte vrijheid te voelen.
Bas: Ja.
Jan: En toen ben ik me op een gegeven moment gaan verdiepen in die markt en toen zag ik dat als je kijkt naar de merkslippers, teenslippers, die wordt eigenlijk bepaald door een viertal spelers, waarbij de grootste zijn Havaianas en Reef.
Bas: Ja, die kennen we natuurlijk.
Jan: Ja, en Havaianas is een rubberen slipper en een Reef is dan meteen al een veel stevigere slipper met zware zolen, dikke banden, dus die hebben dan weer veel minder dat vrije gevoel. Dus ik denk van ja, er moet toch een slipper te maken zijn die er precies tussenin zit? Dus die niet van rubber is, dus die van andere materialen zijn, die wat zachter zijn, maar die wel gewoon het vakantiegevoel geven zoals een slipper hoort te doen en niet zoals Reef die best wel zwaar om je voeten zitten. En uiteindelijk ben ik toen met een schoenmaker van 72 uit Moergestel, dus Moergestel is een dorp vlakbij Tilburg waar ook Van Bommel vandaan komt.
Bas: Ja, die had net zijn zaakje verkocht of die was nog steeds schoenen aan het maken?
Jan: Nou, die werkte, die deed af en toe zijn zoon helpen in het bedrijfje die nog steeds schoenen maakte.
Bas: Oh, wow.
Jan: Ja, goed, zo ben ik in contact met hem gekomen en ja, die vond het allemaal leuk en daar zijn we echt 1,5 jaar mee bezig geweest om de slipper te ontwerpen.
Bas: Wow, maar hoe ziet dat proces eruit? Ik zou zeggen ja, je hebt een zooltje, een paar van die bandjes eraan en je bent klaar.
Jan: Ik had er fucking 3 maanden voor gepland. Ik denk ja.
Bas: Ja, maar als je maar 3 dagen per week werkt dan snap ik het wel.
Jan: Nou ja, goed, we zijn begonnen met te kijken van wat is er op de markt aan materialen?
Bas: Ja.
Jan: En daar zijn we best wel lang mee bezig geweest. We hebben echt, pff ik denk dat ik wel 40 paar slippers in elkaar heb gezet om alle materialen te testen.
Bas: Ja, en waar haalde je die materialen vandaan dan? Die kocht je gewoon in in het buitenland of in Nederland of?
Jan: Ja, Spanje, Portugal, Italië.
Bas: Noem eens wat materialen? Gewoon kurk, dingen, weet ik wat?
Jan: Ja, je hebt heel veel verschillende foam bijvoorbeeld. Je hebt heel veel verschillende rubbersoorten en je hebt heel veel verschillende soorten leren of semi-leren. Dus ja, die hebben we eigenlijk allemaal getest. Ik heb een partij blaren gelopen daar word je echt helemaal akelig van.
Bas: Oh ja, dat geloof ik wel ja. Dan ga je dat testen en dan schuurt het net ergens.
Jan: Ja joh, dat is drama. En zo hebben we dus, uiteindelijk zijn we zo heel die slipper op gaan bouwen. Dus we hebben eerst gekeken van nou, wat willen we aan uitstraling en wat willen we aan comfort en toen hebben we gekeken van welke materialen kunnen we daarbij gebruiken en hoe reageren de verschillende materialen op regen, op sneeuw, op 50 graden. Dus zo hebben we dat getest.
Bas: Die sneeuw die test je dan in de zomer in Snow World of zo of?
Jan: Ja, zoiets, zoiets.
Bas: Ja, lachen man. Ja, sowieso, ik bedoel, ik heb ook twee jaar rond de wereld gereisd, ik heb bijna twee jaar lang op slippers gelopen, alleen in Japan daar ben ik gaan snowboarden dus dan was het wat minder handig, maar het voelt gewoon heel anders. Je voelt jezelf een stuk vrijer ook en dat is ook datgene wat jij wil uitstralen geloof ik hè? Die vrijheid en dat je gewoon denkt van ja, ok, whatever wat, je moet gewoon op slippers lopen.
Jan: Ja, nou, dat is dus precies wat we uit willen stralen. En wat we dus ook hebben gemaakt, we hebben ook een slipper gemaakt die qua materiaal, die er ook net wat gekleder uitziet waardoor die ook gewoon prima in de stad kan worden gedragen en vandaar dat we hem ook de urban flipflop hebben genoemd want ik vind dat mensen ook gewoon, slippers moeten een geheel zijn van je dagelijkse leven.
Bas: Ja.
Jan: Hè, het moet niet zo zijn ik ga op vakantie en ik ga nou even een paar slippers kopen, nee, je moet gewoon zorgen dat je leven één grote vakantie is altijd.
Bas: Ja, dan heb je aan mij een goede natuurlijk, ik loop ook meestal op slippers of ik heb ook, ik ga zelfs ook heel vaak ook met mijn sloffen naar buiten, van die wollen dingen aan de binnenkant, een soort val Ugg-achtig ding zeg maar.
Jan: Ja, nou die heb ik dus in de winter aan. Dat zijn mijn enigste twee paar schoenen die ik heb, dat zijn slippers en pantoffels eigenlijk.
Bas: Ja, dus dat is wel lekker, voelt ook wel, voelt wel lekker ja. Maar ok, ja, ik vind het wel tof die slipper business. Oh ja, maar je vertelde net ook nog hoe je het produceert, misschien kun je daar ook wat meer over vertellen, dat vind ik ook wel een mooi verhaal.
Jan: Ja, nou ja, in eerste instantie, het is eigenlijk dus een beetje als hobbymatig begonnen, het is eigenlijk als grap begonnen dat ik zei van ik ga mijn eigen slippermerk beginnen, ik wil mensen helpen ontstressen, dus uiteindelijk had ik bij mijn woonhuis had ik een ruimte waar ik die slippers kon maken, alleen ik merk gewoon dat de productie, ja, dat vergt gewoon meer en we krijgen eigenlijk best wel veel aanvragen, maar we kunnen momenteel niet leveren. Dus toen ben ik gaan kijken van nou ja, hoe ga ik de productie organiseren? Ik ben naar het buitenland geweest om te kijken of ik het daar kon organiseren maar dat vind ik niet bij de brand passen. Buiten dat is dat ook niet hetgeen wat wij uit willen stralen en toen ben ik gaan kijken van hoe kan ik het in Nederland laten maken en toen hebben we op verschillende plekken gekeken. Nou, inmiddels maken ze het bij een sociale werkplaats in Tilburg, daar maken ze ze en we zijn nou bezig om meerdere sociale werkplaatsen in te gaan richten zodat als we echt volumes gaan draaien dat we dat ook aan kunnen.
Bas: Ja, want heb je veel machines nodig om die slippers te maken of hoe moet ik dat zien?
Jan: Ja, je hebt een stansmachine nodig en een schuurmachine.
Bas: En that’s it?
Jan: That’s it.
Bas: Ok.
Jan: Want ik heb het proces, dat hebben we met die schoenmaker ook zo uitgedacht dat we het in principe gewoon hier op locatie vrij makkelijk kunnen maken.
Bas: Tof, en ik bedoel, neem me businesswise even door dat proces of de calculatie als je gaat werken met een sociale werkplaats hè, worden je slippers daar niet mee heel duur of valt dat wel mee?
Jan: We hebben redelijk goede afspraken kunnen maken, waardoor het nog mogelijk is.
Bas: Ja, want je had het erover dat als je 50 paar wilt produceren dat je huidige werkplaats er ongeveer een week mee bezig is?
Jan: Ja, ja, dus dan–
Bas: Dus dan zou je denken ok, als je dan 100 paar in een week verkoopt dan kan het al niet dus dan snap ik dat je snel tegen die productiecapaciteit aanloopt, maar wil je iets delen over die economics wat dan je kostprijs ongeveer nog is nadat je dus een weeklang maar 50 paar hebt geproduceerd?
Jan: Ja, kijk, wat uiteindelijk het allerbelangrijkste is, kijk, de marges, op het moment dat je geen massa doet dan maken die marges ook niet zoveel uit want dan kun je toch niks verdienen.
Bas: Nee.
Jan: En op het moment dat je massa gaat draaien dan kun je op allerlei manieren zorgen dat die marges goed komen.
Bas: Ja.
Jan: Daar ben ik van overtuigd want we kunnen het proces ook nog veel verder automatiseren op het moment dat we meerdere hoeveelheden gaan doen enz. enz.
Bas: Ja, ja.
Jan: Wij hebben gewoon gekeken naar de markt, voor welk bedrag zouden mensen onze slippers willen kopen en dan hebben wij een betere prijs-kwaliteitverhouding. Nou, toen zijn we uitgekomen 29,95 en als je nou naar de marges kijkt zijn die niet goed genoeg, maar ik ben ervan overtuigd dat als je echt volumes gaat doen dat je je marges ook gaat halen. Ik bedoel, we hebben dat ook bij het restaurant gezien, het is heel moeilijk om je marges te berekenen op het moment dat je geen volumes draait.
Bas: Nee.
Jan: Want pas op het moment dat je volumes gaat draaien dan kun je het proces heel goed inrichten en dan weet je eigenlijk pas wat je daadwerkelijke marges zijn.
Bas: Ja, ja, en wat kost een paartje Naked Toes?
Jan: 29,95.
Bas: Dat is wel een gemiddelde prijs. Niet dat, ja, misschien zeg je door het verhaal kun je het misschien ook een beetje groter maken.
Jan: Ja, maar ik wil wel dat het voor iedereen toegankelijk blijft.
Bas: Ik snap het.
Jan: Want anders, het is een lifestyle product en het is absoluut geen statusproduct.
Bas: Ja.
Jan: En op het moment dat je echt met de prijs dan naar boven gaat dan vind ik dat je ook betaald voor de naam en voor de status en dat wil ik dus niet.
Bas: Nee.
Jan: Ik wil dat je betaald voor het zitcomfort en voor de beleving en niet voor de status.
Bas: Ja, en dus je zegt eigenlijk jouw USP van het merk is puur de materialen die je gebruikt die een beetje een kruising zijn tussen de twee grote merken.
Jan: Dat is eigenlijk, ja, en vooral de beleving van het merk.
Bas: En denk je dat ze duurzamer zijn? Gaan ze langer mee? Zijn ze steviger of heb je daar een idee van?
Jan: Dat ligt eraan, als je ze vergelijkt met een Havaianas is het bandje is een stuk steviger.
Bas: Ja.
Jan: Als je het vergelijkt met een Reef dan gaan ze minder lang mee, alleen dan is het zitcomfort ook helemaal anders.
Bas: Ja.
Jan: Dus ik bedoel, Reef heeft een hele dikke band, een hele zware zool. Ja, dat zijn gewoon niet de slippers die wij willen maken.
Bas: Nee, ik heb zelf van die Birkenstockachtige slippers die een goed voetenbed hebben zeg maar. Zijn ook best wel lichte slippers, maar ik heb redelijk apenvoeten hebben we net ontdekt.
Jan: Ja, ja. Nou ja, Birkenstock die zitten natuurlijk geweldig. Dat is niet, qua uitstraling niet mijn ding, maar ze zitten geweldig.
Bas: Nee, klopt, ja, het is dan net weer iets oubolliger of zo ziet het eruit.
Jan: Jij kan het hebben, jij kan het hebben.
Bas: Ja, precies, dat komt helemaal goed. Lachen man. Maar goed, dus die slipperbusiness vind ik wel heel tof dat je het doet. Maar het is ook nu meer, want je verdient je geld eigenlijk nu met name met die Stapelfinancieringen.
Jan: Ja.
Bas: Dat is eigenlijk nu je laat ik zeggen main source van inkomsten.
Jan: Ja.
Stapelfinancieringen
Bas: En hoe ziet dat eruit? Wat doe je daar?
Jan: Ja, goed, nou ja, ik dus niet zoveel want ik werk die twee dagen maar. We zijn met drie compagnons, inmiddels hebben we 7 man in Tilburg zitten, een kantoortje in Eindhoven, kantoortje Rotterdam en wat wij doen is wij helpen ondernemers met het verkrijgen van financiering.
Bas: Ja.
Jan: En dat kan dan zijn als ze willen groeien met hun bedrijf, dat kan zijn als ze willen starten met een bedrijf, dat kan zijn als ze vastgoed willen aankopen.
Bas: Oh ja.
Jan: Dus op die manier kijken wij wat de beste opties zijn voor die ondernemer om te zorgen dat ze toch die financiering krijgen.
Bas: Ja, tof.
Jan: En eigenlijk ook vanuit het oogpunt dat we het voor ondernemers makkelijker wilden maken om de wereld te begrijpen van financieringen, maar ook om mensen kansen te geven. Hè, dat is het grote verschil met, dat is in beginsel waarom we Stapelfinancieringen zijn begonnen. Het is natuurlijk een beetje ontstaan vanuit startersinvesteringen, ook met als doel om mensen gewoon te willen helpen om te kunnen groeien met hun bedrijf. Dus en op het moment dat dat je doel is dan ga je ook anders die gesprekken in en ik denk dat dat onze klanten ook heel fijn ervaren, want bij ons is het geen hele formele gesprekken met ellenlange vragenlijsten, nee, het allerbelangrijkste is die twinkeling in die ogen van die ondernemer waarbij je weet hij gaat het wel of niet doen. Natuurlijk moeten dan de financials moeten kloppen, het plan moet kloppen, de situatie moet kloppen, maar die twinkeling in de ogen van de ondernemer dat is het allerbelangrijkste.
Bas: En je zei net ook al die markt is minder transparant geworden, dus er zijn veel meer aanbieders gekomen van financieringen.
Jan: Nou, ik weet niet of die minder transparant is geworden, alleen die markt is veel groter geworden.
Bas: Ja, groter, dus er zijn meer aanbieders gekomen.
Jan: Ja, toen wij startten bij Stapelfinancieringen hadden we ongeveer 30 geldverstrekkers en nou hebben we buiten de informals hebben we er 130.
Bas: Ja, dus het is een bos en er staan eerst 30 bomen en daarna staan er 100 bomen, dus daar kun je wel sneller in verdwijnen.
Jan: Ja, ja, op die manier is het wel inderdaad minder transparant geworden en er zijn gewoon veel meer mogelijkheden.
Bas: Ja, en lukt jou altijd een financiering of heb je ook weleens cases dat je denkt van nou, dat je zelf erin gelooft, maar dat jij met al die verstrekkers heb je alles eraan gedaan en krijg je de financiering niet geregeld.
Jan: Wij kunnen op voorhand kunnen wij 95% zeker zeggen of we iets wel of niet kunnen financieren, alleen we kunnen niet, de voorwaarden kunnen we niet exact van tevoren schetsen.
Bas: Nee, dus de rente kan verschillen.
Jan: Rente, aflossing, dat soort dingen.
De waarde van geld
Bas: Wat is een beetje de prijs, de rente-elasticiteit wat je nu ziet? Wat is de laagste rente die je ongeveer op een deal krijgt en de hoogste?
Jan: Ja, dat varieert.
Bas: Ja, tussen de?
Jan: Tussen de 1.7 en 20.
Bas: Oh, wow, 20 ja? Wordt dat, gebeurt dat ook?
Jan: Ja, nou ja, goed, je hebt een aantal algoritmes die gewoon heel kort echt–
Bas: 20, dan hebben ze na 5 jaar hebben ze–
Jan: Ja, ja, maar goed, dat zijn dan–
Bas: Dan wil ik je ook wel geld lenen.
Jan: Dat zijn dan vaak hele tijdelijke oplossingen en dan moet ik wel zeggen dat op het moment dat ze dat soort rentes moeten betalen, ja, dan komen ze, dan bieden wij ze al vaak niet aan want dan weet je gewoon dat de case misschien niet goed genoeg is.
Bas: Ja, nee, ik hoorde net toevallig op de radio dat er zo’n KLM dan wordt gered door de overheid met weet ik hoeveel miljard en dat ze dus meer dan 6% rente moesten betalen en dat daarmee al meteen de discussie was ja, dan hebben ze er ook niet heel veel vertrouwen in dat het terug moet komen, want ja, 6%, dat vind ik best wel aanzienlijk op zo’n bedrag want dan betaal je al die miljarden die betaal je, ja, deel het even door 12 met een bepaalde factor ook nog, of ja, dus als je dan kijkt hoe snel je al die miljarden dan weer terugkrijgt alleen al in rente, hè, met 6%.
Jan: Ja, maar aan de andere kant zit er natuurlijk een groot risico aan.
Bas: Er zit een super groot risico aan, ja.
Jan: Ik bedoel, als je heel eerlijk het bekijkt dan is 6% rendement op je geld dat is momenteel heel erg goed, maar op het moment dat je dan het risico loopt om alles kwijt te raken dan is 6% nog steeds niet zoveel hè.
Bas: Ja, ja.
Jan: Alleen het blijft natuurlijk een beetje een kip-ei verhaal. De vraag is of het niet al, of de kans dat je het terugkrijgt niet groter is op het moment dat je 2% vraagt.
Bas: Nee, nee, ik snap het. Maar kijk, ik bedoel als je nadenkt van wat geld überhaupt echt is hè, is het natuurlijk iets wat wordt uitgegeven door de overheid eigenlijk en dat het hele volk eigenlijk, ik noem dat dan het leger, die doet dan alles om dat geld te bemachtigen. Ik bedoel, ik heb weleens een keer zo’n video gekeken over de geschiedenis van geld, dat is echt mega interessant weet je, want ja, dat begon natuurlijk met ruilhandel en daarna dachten ze ja, het is misschien handig als we een muntje hebben of zo en dan komt er een goudstaafje, toen dachten ze van hé, maar als we dat goudstaafje nou in de kluis leggen en we geven een briefje uit wat dezelfde waarde heeft, en zo begon het. Nou ja, in ieder geval als je nadenkt over de geschiedenis van geld en we doen er alles voor, en dan had ik laatst had ik zo’n hele discussie, een debat gezien in de Tweede Kamer en dat ging erover of we konden verwachten dat we alle staatssteun die nu tijdens Corona is uitgegeven of te verwachten was dat bedrijven dat ooit gingen terugbetalen en dan was de discussie de ene ze nou, weet je, dat Rutte zei volgens mij van ja, we kunnen niet verwachten dat al die bedrijven dat terug gaan betalen. Met andere woorden, alsjeblieft, hier heb je geld, doe er wat leuks mee. En volgens mij was het Jesse Klaver die zei in een keer van ja, dat kunnen we niet doen want zo’n Booking.com die gaan we nu redden met weet ik hoeveel miljoen, miljard, whatever wat en die maken gewoon 7 miljard winst in zo’n periode, ik weet de exacte cijfers niet, maar in ieder geval dan krijg je zo’n discussie en dan denk ik ook van ja, wat is het geld nou feitelijk, maar ja, ik denk alleen maar, ze hebben natuurlijk alleen maar het uitgegeven om bedrijven te redden, maar ik ben gewoon heel erg benieuwd hoe je zelf, wat de waarde van geld voor jou is. En je zit in de financieringen dus ja, maar ja, het is je business, maar goed, wat is de waarde voor jezelf?
Jan: Voor mij is de waarde van geld dat je met een bepaalde waarde gewoon vrijheid koopt en dat verschilt voor iedereen. Hoeveel geld heb jij nodig om die vrijheid te hebben? Ja, dat is de grote vraag. Kijk, er zijn mensen die met een half modaal salaris kunnen leven, er zij mensen die met 10 keer modaal niet kunnen leven. Ja, ik bedoel, wat heb je nodig? En voor mij is de waarde van geld is wanneer komt er maandelijks genoeg binnen om te zorgen…
Bas: Dat je kan doen wat je wilt.
Jan: Dat je volledige vrijheid hebt.
Bas: Juist, ja.
Jan: En dat is voor mij de waarde van geld.
Bas: Ja.
Jan: En ja, de discussie of we wel of niet bedrijven moeten helpen, ik denk dat er echt staatssteun nodig is voor een hele hoop bedrijven die het echt heel erg moeilijk hebben gehad in de Coronacrisis. Ik bedoel, ik heb natuurlijk nog veel bevriende ondernemers in de horeca, ja, dat is kommer en kwel.
Bas: Dat is huilen.
Jan: Ja, dat is echt huilen. Ik ben ook bang dat daar het ergste nog gaat komen, maar.
Bas: Natuurlijk.
Jan: Maar goed, dat zullen we afwachten, en dat daar staatssteun voor komt dat lijkt me niet meer dan logisch. Ja, de discussie van de KLM en Booking, ja, dan zou je dat echt inhoudelijk moeten zien natuurlijk.
Bas: Nou, goed, we doen het ook deels om als land onze grote bedrijven te beschermen want ja, kijk, de Chinezen die notabene, ja, daar kun je natuurlijk ook eeuwig over discussiëren, maar die hebben dit virus een soort van de wereld in geslingerd, laten we het daarop houden, die zien natuurlijk dat alle bedrijven het nu wereldwijd moeilijk hebben en die proberen dus letterlijk nu met hun geld al die bedrijven op te kopen. Dus er was ook al een of andere grote scheepswerf in Nederland die wilden ze ook opkopen en dat is uiteindelijk tegengehouden door de Staat, gezegd van nou, hier, de Staat heeft uiteindelijk gezegd van nou, hier heb je het geld, dan lijft het Nederlands trots weet je en dan gaat het niet allemaal naar Chinese handen. Dat doen die Chinezen natuurlijk super slim door gewoon al die bedrijven op te kopen. Maar ik vind het wel een interessant spel. Maar welk, voor die Stapelfinanciering, heb je een bepaalde branche, niche categorie waar je goed in bent of zeg je maakt niet uit wat je business is, als je geld nodig hebt voor wat dan ook, kom naar ons toe en we kijken naar jouw plan en dan…
Jan: Nou, in principe maakt het niet uit. Hè, ik bedoel, het is niet dat wij alleen maar bepaalde branches doen. Je ziet wel dat bepaalde branches meer doen dan andere branches en dat komt gewoon omdat er bijvoorbeeld in een bepaalde branche dat de bank wat terughoudender is bijvoorbeeld in de horeca.
Beste branch
Bas: En welke branche is makkelijk en welke is moeilijker? Of ja, makkelijk, qua financiering zeg maar.
Jan: Ja, het makkelijkste is alles waar een zekerheid onder zit.
Bas: Ja, voorraad.
Jan: Bijvoorbeeld, nou, voorraad niet, nee. Vastgoed bijvoorbeeld. Hè, ik bedoel dat is redelijk gestandaardiseerd, er zit een taxatierapport achter, je weet een bepaalde waarde, dat is redelijk vast.
Bas: Ja, het is “vast goed”.
Jan: Ja haha, en maar de branches die wat moeilijker zijn, ja, dat is bijvoorbeeld de horeca. Ik bedoel, maar ja, dat is ook gewoon ook wel logisch want defaults in de horeca zijn gewoon een stuk hoger dan in andere branches.
Bas: Ja, het is natuurlijk een risicospelletje, al die financiers kijken van hoeveel risico ga ik nou nemen op het uitlenen van dit geld?
Jan: Ja, en er zijn best wel veel horecaondernemers die natuurlijk beginnen vanuit de charme van de horeca omdat het leuk is om aan de bar te zitten, ja, een horeca exploitatie draaien is toch wel wat anders dan dat.
Bas: Ja, ja. Interessant, en is die markt transparanter geworden qua verdienmodel? Ik vraag me dan af van ok, er is een hele tijd geleden is er nieuwe wetgeving gekomen ook met volgens mij ook op het verstrekken van hypotheek en dat soort dingen, wie dan het geld verdiend en hoe, en hoe zit dat dan, was dat alleen voor particulieren en gold dat niet voor bedrijven of hoe moet ik het zien?
Jan: Wij zijn, op dit moment zijn wij nog niet AVM-plichtig. Waarschijnlijk zullen we wel, er zijn wel bepaalde regels die ze aan het maken zijn. Er is nu ook een stichting opgezet om te zorgen dat er aan bepaalde regels wordt gehouden. Overigens zitten wij ook als voorloper in die stichting en wij bereiden ons wel voor dat wij onze documentatie en dergelijke is wel allemaal al zoals dat, zoals waarschijnlijk in de toekomst dat van ons gaat verwacht worden.
Bas: Ja, ja.
Jan: Want er gaat wel bepaalde regelgeving komen en dat is ook alleen maar goed.
Verdienmodel
Bas: Ja, want jouw verdienmodel, waar verdien je het geld mee?
Jan: Wij werken op basis van no cure no pay en wij pakken een percentage van de financiering die wij afsluiten en wij zijn daar ook hartstikke transparant, staat ook gewoon op onze website.
Bas: Ja, iemand leent een miljoentje, half miljoentje voor jou gewoon.
Jan: Zoiets, zoiets haha.
Bas: Het zal een klein percentage zijn afhankelijk van de grootte van de financiering.
Jan: Ja, dat is een klein percentage afhankelijk van de grootte van de financiering.
Bas: Ik snap het.
Jan: En ook daar hebben wij gezegd we willen gewoon heel eenduidig onze prijzen staan gewoon op internet, er komen ook geen extra uren bij, op het moment dat het geen succes is dan wordt er ook niet betaald. Ik had er als ondernemer altijd een hekel aan, dan had je een adviseur en die betaalde je…
Bas: Ja, 100 euro per uur, 200 euro per uur.
Jan: Nou, goed, dan had jij een goedkope.
Bas: Ja, precies, ja, Filipijnen hè.
Jan: Maar dan betaalde je die 200 euro per uur en dan had die zoveel uur gewerkt die al amper controleerbaar waren en dan wist je ook niet wat je ervoor kreeg. Dus wij hebben in beginsel toen wij Stapelfinancieringen hebben we gezegd we willen het helemaal anders doen, we willen alleen maar tevreden klanten dus wat we gaan doen, we gaan het model omgooien, we werken gewoon op basis van no cure no pay, wij moeten aan de voorkant ons huiswerk maar goed genoeg doen om te zeggen of we iets wel of niet kunnen financieren. Het is wel zo dat wij ongeveer de helft van de aanvragen die wij binnenkrijgen die wijzen wij af omdat we denken dat we of het niet kunnen financieren, maar ook omdat we denken dat de ondernemer te veel risico neemt waardoor die er zelf ongelukkig van zou kunnen worden. Dat is ook een regel die wij hanteren. Op het moment dat we dat denken ook al kunnen we er geld aan verdienen doen we het niet. Wij zijn wel echt die kritische vriend en we hebben gezegd van nou ja, we willen gewoon, we willen pas betaald krijgen op het moment dat we daadwerkelijk succes hebben want dan heb je altijd tevreden klanten.
Bas: Ja, ok, dus je hebt eigenlijk een soort van proces waar mensen al doorheen gaan voordat je ze aanneemt en dan valt de helft al af en van die andere helft heb je 95% slagingspercentage.
Jan: Juist, juist, het is niet zo dat 95% van de aanvragen dat we die daadwerkelijk kunnen funden.
Bas: Nee, ik snap het.
Jan: Nee, het is iets meer dan de helft van de aanvragen die bij ons binnenkomen waar we ook daadwerkelijk mee aan de gang gaan en dan weten we 95% zeker dat we daar funding voor op kunnen halen.
Bas: Ja, en jij hebt een soort van ja, laat ik zeggen een soort van proces gemaakt hoe je alle stukken opmaakt voor alle verschillende partijen en daar heb je een heel systeem voor gemaakt.
Jan: Ja, juist, en wij hebben heel veel ervaring in het combineren van verschillende partijen en daar zijn wij echt heel goed in.
Bas: Maar combineren? Dat je zegt pak 3 ton hier en 7 ton daar of hoe moet ik het zien?
Jan: Ja, bijvoorbeeld, of in ieder geval mijn compagnon is daar heel goed in.
Bas: Ja, ik snap het, ja.
Jan: Nee, dus inderdaad, maar wij hebben zo goed contact en zo goed inzicht in alle geldverstrekkers dat we weten op welke manieren we die kunnen combineren zodat iedereen comfortabel is en daardoor een financieringsbehoefte kunnen creëren die goed is voor de ondernemer en die ook nog rond komt ook.
Bas: Ja, want hoe zit het dan met onderpand als je met meerdere partijen werkt? Dus stel je hebt vastgoed, maar je hebt maar één gebouw en dan wil je twee financieringen afsluiten, of wil de ene die mag dan wel recht hebben op het onderpand en de ander niet of zo?
Jan: Ja, je kunt geen twee keer het eerste hypotheekrecht weggeven.
Bas: Nee, en die tweede hypotheek heeft dan waarschijnlijk een hogere rente die dan zonder dat onderpand is.
Jan: Ja, ja, maar het kan ook bijvoorbeeld zijn dat die gewoon financiert op de cashflow.
Bas: Ja.
Jan: Of het kan zijn dat die toch wel gedeeltelijk financiert op de voorraad of op de, het aantal machines wat er staan. Dus ja, dat verschilt ook per case. Dus wij ontleden in de case echt helemaal van wat voor onzekerheden zijn er, wat is de terugbetalingscapaciteit en dan gaan we kijken hoe kunnen we die voor de klant het beste onderbrengen bij bepaalde geldverstrekkers?
Bas: Ja, interessant. Het is natuurlijk een hot topic weet je, denk ik ook het financieren überhaupt van goede startups en al dat soort dingen. Weet je, ik denk dat dat, ja, dat het heel nuttig is zeg maar.
Jan: Al moet ik wel zeggen dat wij qua startups, we doen wel een aantal startups, maar onze core business is voornamelijk gewoon bedrijven die al up and running zijn.
Bas: Ja, scale ups dan meer, bedrijven die al weten wat ze doen en die weet ik hoeveel niveaus naar boven willen gaan.
Jan: Ja, en gewoon heel veel vastgoed, heel veel commercieel vastgoed wat daar…
Vastgoed
Bas: En zijn het met name dan kantoorpanden of appartementen of beide?
Jan: Beide.
Bas: Dus stel ik open een vastgoed bv en ik wil appartementen gaan kopen, wat ik sowieso al doe, ik heb een paar appartementen in Utrecht, maar ik wil er eigenlijk meer.
Jan: Maar ook als je box 3 financieringen wil doen, die kunnen wij ook, daar hebben wij ook een aanstelling van bij verschillende partijen.
Bas: Ja, als particulier?
Jan: Ja.
Bas: Ok.
Jan: Ja, goed, als ondernemer dan wel, dus verhuurd vastgoed.
Bas: Ja, ok, dus ja, goed, het is natuurlijk interessanter om het vastgoed privé te bezitten in plaats van zakelijk denk ik.
Jan: Zeker, zeker.
Bas: Belastingtechnisch.
Jan: Ja, maar wij doen geen hypotheken, dus we doen geen hypotheken, maar wel op het moment dat je verhuurd vastgoed hebt, ja, hebben wij ook een aanstelling bij verschillende partijen en ook daar komen er momenteel maandelijks weer partijen bij.
Bas: Ja, interessant, tof.
Jan: Dus dat is super leuk, ja.
Bas: Nee, tof. Heb je nog, een ander topic hoor, maar heb je nog bepaalde dromen of zo of iets waar je denkt van nou, ik wil dit in mijn leven minimaal gedaan hebben? Of ja.
Jan: Ik wil dat mijn kindjes opgroeien als blije kinderen en dat ze straks gelukkige volwassenen zijn en verder is wel, is mijn ambitie dat ik zoveel mogelijk mensen kan inspireren met mijn verhaal en met mijn merk om te zorgen dat ze genieten van het leven en ik ben er echt van overtuigd dat als we allemaal wat minder stressvol leven, wat vrijer leven, wat speelser leven en niet overal over te lopen zaniken dat de wereld een stuk leuker is.
Bas: Ja, mooi.
Jan: Dus dat is eigenlijk, dat is hetgeen waar ik me dagelijks mee bezig wil houden.
Bas: Ja, tof. Dus je missie is eigenlijk om gewoon iedereen blijer, vrijer te laten leven.
Jan: Ja, in ieder geval inzien dat het ook anders kan.
Bas: Ja, echt hè?
Jan: Ja, kijk, en dat is denk ik ook wel wat er moet gaan gebeuren in de samenleving. Ik denk dat het anders wel, als je ziet het aantal burn-outs en hoeveel problemen dat veroorzaakt, dus ik denk dat er ook wel een bepaalde knop om moet gaan. Overigens denk ik dat misschien Corona daar wel een goede bijdrage aan heeft gehad.
Bas: Absoluut, ja, absoluut.
Jan: Hè, waarbij we toch eventjes allemaal onthaasten, toch zien dat het anders kan en toch ook wat meer om huis in plaats van constant te moeten vluchten naar van alles en nog wat.
Bas: Ja, ja, mooi man. Ja, ik vind het een mooie boodschap. Ik ben het helemaal met je eens. Ik bedoel, ja, ik denk ook dat een vrijer leven en ja, toch nadenken wat je hebt en het ook anders durven doen dan de rest eigenlijk ook, ik denk dat dat ook gewoon iets is wat veel te, ja, veel te weinig mensen echt durven die het eigenlijk alleen maar volgens het boekje doen en dan op hun sterfbed liggen en denken van shit, had ik maar? Ja, dus gewoon gas erop en doe het your way zou ik zeggen. Dus dat is ook al een beetje de boodschap die jij naar buiten draagt en we hebben een mooie stap gezet Jan door deze podcast op te nemen door in ieder geval andere mensen te inspireren met jouw verhaal, dus dat is in ieder geval al een mooie stap toch in de goede richting om de mensen te inspireren.
Jan: Ja, helemaal leuk, super, tof.
Bas: Ja, lachen man. Super bedankt man. Waar kunnen mensen meer over jou lezen, vinden, doen als ze, ja, whatever, als ze financieringen willen of andere dingen?
Jan: Ja, nou, als ze financieringen willen www.stapelfinancieringen.nl. Op het moment dat ze echt vrij willen leven www.nakedtoes.eu en goed, daar kunnen ze me altijd vinden. Daar staat ook gewoon min 06-nummer op dus als mensen geïnspireerd zijn en gewoon denken van hé, ik wil een keer met je babbelen, altijd bellen, leuk, super. Ik heb tijd zat. Ik doe alleen maar twee afspraken per dag, dus als ze te veel bellen dan gaat het wel even duren.
Bas: Precies, ja, waar ga je dadelijk naartoe dan?
Jan: Ik heb vanmiddag nog één afspraak om half 3.
Bas: Mooi, mooi. Super man, dank je wel Jan in ieder geval voor ja, voor je inspirerende verhaal en ja, hopelijk veel plezier met alles en hopelijk creëren we veel vrije mensen op deze wereld.
Jan: Nou, helemaal goed, daar gaan we voor, daar gaan we voor.
Bas: Ja, top.
Jan: Jij ook bedankt, super.
Bas: Yes, dank je wel man.
Bedankt voor het luisteren naar de Ondernemen op Slippers podcast. Check voor meer informatie ondernemenopslippers.nl. Tot de volgende keer!
Bas: Ja, dat was toch een verhaal om van te smullen van Jan Meurs die gewoon slippers produceert in Nederland in een sociale werkplaats. Dat is toch genieten om op die manier vrije mensen, ja, te creëren en hij zit ook nog eens in de financieringen. Ik vond het een supergave podcast, ik hoop jij ook en nou ja, in ieder geval tot het volgende slippertje, want zo heten mijn podcast afleveringen en dat was natuurlijk een driedubbele betekenis in dit mooie slippertje. Ik zeg: tot later!
