Slippertje 29: Van gevangenis tot een vrij leven op zee met Andries Bik

Yes het is eindelijk weer maandag en dat betekent dat het tijd is voor een nieuw Slippertje! Deze week is Andries Bik te gast in de Ondernemen Op Slippers podcast-show! Andries Bik heeft een toch wel bijzonder leven al achter de rug, met diepte- en hoogtepunten. Zo spendeerde hij bijvoorbeeld 6 maanden met zijn familie in een Nederlandse gevangenis.

Maar Andries Bik leeft inmiddels een vrij leven dankzij de keuze die hij maakt in zijn leven, hij brengt veel tijd door op zee en hier is hij uiteindelijk het gelukkigst!

Verder vertelt Andries Bik in alweer het 29ste Slippertje over:

• De bordelen van zijn vader en het werk wat hij daar deed
• Hoe hij zijn tijd in de gevangenis beleefde
• Grand Hotel de Bajes
• Tips die hij heeft voor iedereen die op zoek is naar een vrijer leven
• De surfunde undercover agenten
• Én de epische reis die hij gaat maken naar de USA

Laten we snel gaan luisteren naar de bizarre verhalen van Andries Bik, ik heb er weer enorm veel zin in! Let’s go!

Podcast transcriptie

Bas: Dames en heren, vandaag in de Ondernemen op Slippers podcast the one and only Andries Bikker.

Andries: Goedemiddag, goedemiddag.

Bas: Hij zit lachend voor me. Hij groeide op in de prostitutie business, dat geloof je niet, zijn vader had namelijk 12 bordelen en meestal werkte Andries een half jaar en ging daarna een half jaar reizen. Hij opende een winkel in de extreme board sports maar belandde 6 maanden in de gevangenis wegens een conflict met de belastingdienst. Toen hij vrij kwam heeft hij een boot gekocht en is hij de wereld rond gaan zeilen. Hij inspireert nu mensen om te beginnen met leven. Andries, welkom!

Andries: Dank je wel Bas! Kort maar krachtig, mooie intro, mooie intro.

Je gooit je shit opzij, en voelt je vogelvrij, je runt je business op je slippers en dat maakt je blij.

Bas: Kijk, Jacko Meijaard geeft ons een duimpje.

Andries: Kijk, goedendag Jacko.

Bas: We zijn ook live.

Andries: Briljant, de techniek van tegenwoordig.

Bas: Ja, is mooi.

Je droom is werkelijkheid, bent van de stress bevrijd, je kraakt de code van het leven met zekerheid.

Bas: Yes, mooi man Andries. Ja, sowieso tof om je te leren kennen.

Andries: Insgelijks.

Bas: Ja, we hebben ergens contact gehad en toen zei je ja, laten we even bellen en toen deed je meteen een WhatsApp videobel en je stond gewoon midden op een boot ergens in weet ik veel waar in de wereld.

Andries: Tenerife op dit moment, Tenerife.

Bas: Ja, Tenerife, “Kijk, hier zijn de dolfijnen Bas”. Dus nou ja, vandaar. We hebben contact gekregen en het leek me ontzettend gaaf om jou een keer te interviewen voor de Ondernemen op Slippers podcast want ik denk absoluut dat jouw verhaal Ondernemen op Slippers-waardig is.

Andries: Hetzelfde.

Wat zou Andries Bik doen?

Bas: Ik stel meestal aan het begin één vraag die redelijk intens is, maar ja, ik denk dat jij echt het antwoord al voor je hebt, wat zou je doen als je nog drie maanden te leven hebt?

Andries: Drie maanden te leven, dan blijf ik op mijn boot zitten en dan zeil ik rechtstreeks naar Bali en dan ga ik de rest van mijn dagen daar surfend doorbrengen, ja.

Bas: Oh wow, dan moet je wel binnen drie maanden op Bali komen.

Andries: Ja, dat moet kunnen. Ik denk als ik een maandje doorzeil dan redden we dat.

Bas: Supertof man, supertof. Maar ja, goed, de eerste vraag die in mij opkomt als je dus zoveel zeilt hè, want jij doet single-handed zeilen, laat dat duidelijk zijn.

Andries: Ja, grotendeels wel ja.

Bas: Een groot deel zit je alleen op een boot dus natuurlijk, je ontmoet onwijs veel mensen waarschijnlijk onderweg, maar is dat niet eenzaam?

Andries: Nee, juist niet. Heel veel mensen denken dat het eenzaam is, alleen het voordeel van een boot hebben is je hebt ook gelijk 1 miljoen vrienden erbij want iedereen wil wel een keertje meezeilen dus ik vind het heerlijk om alleen te kunnen zijn want ik gooi mijn anker uit en dan ben je rustig alleen, niemand komt bij je en op het moment dat ik denk hé, ik wil toch mensen om mij heen hebben dan laat ik weer weten jongens, ik lig daar en daar, als je zin hebt om een dagje te zeilen? Dan heb ik gewoon weer 10 leuke mensen aan boord. Dus het is nooit eenzaam, alleen als je daarvoor kiest.

Vader met bordelen

Bas: Ja, ja, ik snap het. Hé, maar dat was even mijn zijsprongvraag want laten we bij het begin beginnen weet je, je groeide letterlijk op in de prostitutiebusiness, jouw vader had 12 bordelen.

Andries: Ja.

Bas: Dit wordt nu al een verhaal om je vingers bij af te likken, maar leg ons even uit hoe jouw jeugd eruitzag en hoe dat dan eruitzag dat je vader die bordelen had.

Andries: Nou, mijn vader en moeder waren altijd heel open en transparant, waren hele goede sporters ook vroeger dus we zijn eigenlijk opgegroeid met turnen en dansen en mijn vader legde ons al op 5, 6-jarige leeftijd uit nou ja, papa die verkoopt kusjes, hè, die heeft dames in dienst en die verkopen kusjes aan mannen. Dus zo werd ik eigenlijk geïntroduceerd, ja, in de werkzaamheden van mijn vader. Ja, en naarmate je ouder wordt dan zie je ook echt wat daar gebeurt en eigenlijk schaamde ik mij daar vroeger eerst wel een beetje voor hè, want je werd vroeger echt wel een beetje gepest hè, je vader is pooier dit of dat. Maar ja, dan word je 18 en dan vind iedereen het in een keer cool wat je vader doet en ja, het leven loopt zo raar, maar ja, ik vind het gewoon, het is het oudste beroep wat er is, heel veel respect ook voor die dames, ja, mijn vader had gewoon een heel mooi legaal bedrijf. Het was legaal allemaal in Nederland en ja, ik kan alleen maar zeggen ik heb er heel veel mooie verhalen aan overgehouden.

Hoe is deze business ontstaan?

Bas: Bizar, maar als ik dan een stap terugzet, hoe is jouw vader in die business beland? Of was dat ook weer zijn opa of hoe moet ik het zien?

Andries: Nee, dat is eigenlijk mijn vader was een echte boekenlezer, die had maar één hobby en dat was boeken lezen. Die is op een gegeven moment een boekwinkel begonnen, die had nog een kamer vrij boven en daar kwam een dame en die heeft dat kamertje gehuurd. Alleen er kwamen zoveel mensen steeds door de boekhandel naar die kamer lopen dat mijn vader zei ja, wat doe je eigenlijk? Nou ja, ik zit in de prostitutiebranche en ik verhuur mijzelf aan mannen dus ik heb seks met mannen voor geld. Nou, mijn vader die verkocht al seksboekjes en daarna verkocht hij ook nummers van dames, dus er kwamen klanten in de winkel die eerst seksboekjes kochten, die kochten daarna nummers en toen zei hij ja, maar ik krijg zoveel mannen in de winkel voor seksboekjes of telefoonnummers, als jij nou op de trap gaat zitten kan ik ook zeggen je kan ook met deze dame naar boven? Nou ja, en zo geschiedde het, eerst één dame, nou, toen kwam er nog een andere dame bij, een vriendin van haar die huurde een ander kamertje en zo had hij eigenlijk het eerste bordeel met twee kamers. Ja, en dat werd een groter pand met 10 kamers en van één zaak elk jaar een zaak erbij tot 12 zaken.

Bas: Ja, wow, maar nummers, dat snap ik niet helemaal. Dus wat voor nummer bedoel je?

Andries: Nou, vroeger had je dus eigenlijk geen gewoon normale prostitutie zo 123 op de straat, maar je kon wel een telefoonnummer van een dame krijgen. Dus er zaten dames thuis en die hadden een telefoon en die kon je dan bellen en dan kon je een afspraakje maken, alleen die nummers die had bijna niemand.

Bas: Oh, zo.

Andries: Dus mijn vader verkocht telefoonnummers van dames die het werk deden.

Bas: Oh, wow. Dat is een mooie lead magnet is dat.

Andries: Ja, en dan voor een gulden kon je een 06-nummer bestond niet, maar gewoon een thuisnummer kopen en dan kon je de dame bellen, zo werkte dat, ja.

Business uitbreiden

Bas: Oh, wow, bijzonder zeg. En nou ja, zo begon het dan en is het daarna, ja, hoe moet ik dat zien? Wordt het dan een soort van franchise of zo? Ja, het heef waarschijnlijk, ja, geen idee, is het dan op een gegeven moment ga je stadje voor stadje inpikken?

Andries: Ja, mijn vader was wel een echte ondernemer dus die keek echt wel naar welke, hè, wat zijn centrale steden, dus Amsterdam, Groningen, Utrecht, Gouda, Rotterdam, Breda, ligt centraal, wat is goed te bereiken en daar zette hij dan bedrijfsleidsters neer die het pand moesten runnen alsof het hun eigen bedrijf was en hij had ook alleen maar dames in dienst. Dus er waren gewoon geen portiers, geen beveiligers, op een gegeven moment moest dat wel in Rotterdam en Gouda van de overheid, alleen mijn vader heeft altijd alleen maar dames in dienst gehad want dan had je ook geen problemen. Want als een dame bij de deur zegt tegen je sorry, hè, kom morgen lekker terug, je hebt iets te veel gedronken is er niks aan de hand, als een portier tegen jou zegt hé, je bent dronken, ga weg, krijg je haantjesgedrag. Dus we hadden eigenlijk ook nooit problemen en dat ja, dat deed hij altijd heel netjes.

Andries helpt zijn vader

Bas: Ja, wow, en wat voor dingen deed jij in die business dan in die tijd en hoe oud was je toen?

Andries: Nou, ik denk dat ik al zakgeld verdiende toen ik een jaar of 10, 11 was, toen lag ik al in de dakgoot de panden te schilderen. Ik liep altijd heel graag mee met loodgieters, elektriciens, ja, en voor ik het wist ja, haalde ik condooms uit wasmachines en verstopte toiletputjes en noem maar op en ja, was ik gewoon de vaste aannemer en klusjesman van de clubs. Dus dan ging ik altijd een half jaar voor mijn vader werken als klusjesman/aannemer en daarna ging ik lekker een half jaar reizen, Australië, Frankrijk, Bali en dan ging ik surfen, surfen, surfen.

Bas: Wow, en wanneer ging je voor het eerst dat ritme doen van een half jaar werken half jaar zeilen? Hoe oud was je toen?

Andries: 17. Ik was klaar met mijn mbo, ik had mode-sport gedaan, ik wilde altijd al een eigen winkel beginnen in exterme board sports, dus op mijn 17e was ik klaar. Toen ben ik een jaar in Frankrijk gaan werken als surfleraar, een jaar in Australië gaan werken in een surfwinkel, heb ik in Oostenrijk gewerkt in een snowboardwinkel en ik was 21 toen begon ik met 2 vrienden een extreme board shop in Hilversum.

Bas: Ja, tof man, tof. Je ging er even heel snel doorheen, maar je hebt dus ook nog mbo gedaan.

Andries: Ja.

Schooltijd

Bas: En is dat het enige wat je aan studie hebt gedaan of heb je daarna nog meer gedaan of?

Andries: Ja, ik wist eigenlijk al vanaf mijn 10e dat ik een eigen winkel wilde beginnen.

Bas: Ja.

Andries: Dus ja, de makkelijkste route genomen, mavo, mbo en middenstand op zak en klaar is kees. Ik had eigenlijk nooit, ik vond school eigenlijk een beetje zinloos omdat het was niet mijn hobby en eigenlijk pas nadat ik klaar was met mijn mbo ben ik mijzelf gaan ontwikkelen, dus heb ik alleen maar diploma’s gehaald wat ik zelf leuk vond. Ik heb de ALO gedaan, ALO-studie, maar gewoon puur als zelfstudie en dan wel gewoon examens gedaan, maar eigenlijk alles, ja, je kan het zo gek niet verzinnen, ik ben gediplomeerd lasser met beklede elektroden, ik ben personal trainer, fitnessinstructeur, ik heb al mijn diploma’s voor zeilen omdat ik dat natuurlijk leuk vond. Hè, dus ik mag ook charteren en dergelijke. Ja, en eigenlijk elk jaar probeer ik toch een of twee studies te doen. Ik heb mijn laatste studie afgerond toen ik vast zat, heb ik strafrecht gedaan, module A en zo blijf ik mijzelf ontwikkelen, talen vind ik erg leuk dus ja, nu probeer ik weer met Spaans en Chinees verder te gaan. Ja, dat blijft gewoon mooi.

Bas: Cool, alle talen vind je leuk behalve betalen toch?

Andries: Alle talen zijn leuk behalve betalen ja, altijd nog een gesloten beurs, lekker in natura, hè, niet, ja, vanuit de prostitutie niet op die manier, maar ik vind het leuk als ik een boek van iemand krijg geef ik een boekje terug en zeil een keertje met mij mee en dan kom ik een keer een hapje bij je eten, dus ik hou van ruilhandel, dat vind ik nog steeds erg mooi.

Bas: Cool, een beetje barteren.

Andries: Ja, een beetje barteren.

Eigen winkel

Bas: Ja, tof man. Tof, dus je wilde een winkel openen, daarvoor heb je dus je mbo eigenlijk afgemaakt en daarna ging je die droom een beetje na van hé, ik ga een winkel openen en extreme board sports, wat deed je zelf toen al aan die extreme board sports en wat verkocht je allemaal in die winkel?

Andries: Eigenlijk surfte, snowboarde ik en wakeboarde ik al sinds mijn 14e. Ik heb een soort van semi-snowboardcarrière achter de rug, ik was vertegenwoordiger voor een mooi snowboardmerk dus ik reisde ook naar Canada, Amerika, reed wat wedstrijden, Nederlandse kampioenschappen en ja, dat vond ik allemaal hartstikke mooi, alleen als je dan uiteindelijk van je hobby je werk maakt dan wordt het toch wel weer iets minder dus ik ben die winkel begonnen en dan kom je er toch wel achter dat hè, middenstand, hard werken voor weinig geld. Wel erg mooi want ik organiseerde zelf ook veel reizen dus 7 keer per jaar op reis met 70 jongelui en dan lekker snowboarden, alleen ja, op een gegeven moment, ja, de middenstand is hè, opkomst van internet dus ze kwamen echt bij je in de winkel en dan besteedde je 2, 3 uur aandacht, mensen uitleggen, hè, welk board heb je nodig, welke schoenen heb je nodig, wat zijn nou de goede merken en dan kom je ze later op de piste tegen in het setje wat jij hebt aangeraden maar voor 10 euro goedkoper gekocht op internet. Ja, en toen dacht ik nou, weet je wat, ik wil ook weer lekker gaan reizen en genieten en niet alleen maar over sport praten maar het ook weer doen.

Bas: Ja, vet.

Andries: Dus na 6 jaar winkel verkocht en gesloten en ja, weer op reis.

Bas: Ja, vet man. Maar hoeveel jaar heb je die winkel gehad?

Andries: 6 jaar.

Bas: 6 jaar, zo, maar ik heb zelf ook een fysieke winkel gehad in het centrum van Utrecht. Het is inderdaad ja, een beetje hard werken, relatief weinig verdienen. Als je het online erbij doet zeg maar dan is het leuk als je daar een beetje de competitie aankan maar is dat ook jouw ervaring een beetje dat je van een winkel eigenlijk niet per se heel erg rijk wordt tenzij je 100 winkels hebt?

Andries: Ja.

Bas: Maar ja, in deze tijd wil je ook geen retailformule bezitten want die vallen met bosjes om.

Andries: Nee, absoluut niet, nee, ik denk dat ondernemerschap dat klinkt heel erg leuk, maar 9 van de 10 redden het gewoon niet en als je gewoon goed kijkt naar de fysieke winkels dan zie je iedereen begint een winkel, het eerste jaar hebben ze de financiële middelen, het tweede jaar spelen ze quitte, het derde jaar komen ze net erdoorheen en in het vierde jaar gaan eigenlijk 9 van de 10 mensen toch failliet en dan komt er weer een nieuwe ondernemer want je redt het bijna niet meer in Nederland met de belastingen, met de inkopen, met de marges die erop zitten. Ik bedoel ja, op de hardware nou ja, als er 1.4, 1.5 op zit mag je in je handen klappen, dat red je al niet eens meer. Snowboards was destijds 1.6, kleding, ja, je kan daar niet meer je belasting van betalen, je huur betalen, je personeel betalen en er dan zelf nog van kunnen leven dus ik denk dat ondernemerschap in de detailhandel eigenlijk geen toekomst meer heeft. Ja, er zijn nog steeds mensen die het proberen en daarom zijn er nog winkels, maar ik denk dat het heel snel gaat verdwijnen.

Bas: Ja, je kan anders beter de prostitutie ingaan.

Andries: Ja, ja, dat is nog steeds het oudste beroep.

Prostitutie business runnen

Bas: Maar laten we het dan over inkopen en verkopen hebben, als je het in de prostitutie over inkoop en verkoop hebt weet je, ik kan mij voorstellen dat dat een heel bijzonder proces is. Weet je daar überhaupt iets van of?

Andries: Ja, zekers. Ja, je koopt natuurlijk, nou ja, bij ons werden de condooms gratis verstrekt hè, je had, eigenlijk moet je het zo zien want een heleboel mensen die weten dus niet hoe een bordeel eruitziet, maar bij mijn vader was het zo je kwam binnenlopen en dan kwam je eigenlijk in een bruine kroeg binnen. Dus een hele ouderwetse bruine kroeg, grote houten bar, biertje tappen, whiskeytje-cola, maar in die bruine kroeg zaten ook allemaal dames. Nou, zag je een leuke dame kon je daar een babbeltje mee maken, klikte dat dan kon je bij de bar kon je een kamer huren. Dus wij faciliteerden echt alleen maar kamers en we hadden eigenlijk een ontmoetingsplek en dat werkte eigenlijk gewoon fantastisch. Je komt binnenlopen, je drinkt een drankje, je praat met een dame en als je met de dame de prijs overeenkomt dan kan je bij ons een kamer met een bubbelbad huren of een gewone kamer met alleen een douche, fles champagne mee naar boven en ja, gezelligheid.

Bas: Cool, maar dan heb je het over inkopen, het klinkt natuurlijk misschien een beetje oneerbiedig maar dat is niet zo bedoeld, maar die dames moet je ergens vandaan halen.

Andries: Ja, nee, dat klopt.

Bas: Ik ben benieuwd hoe dat eruitziet zeg maar.

Andries: Ja, bij mijn vader werkte het zo, we werkten niet met werktijden, we werkten niet met oproepkrachten of dergelijke, bij mijn vader kon je gewoon binnenkomen als dame maar alleen wanneer je zin had om te werken. Dus en dat is ook het conflict met de belastingdienst geweest, mijn vader wilde niemand in dienst nemen want mijn vader wilde nooit zeggenschap over een dame hebben.

Bas: Nee, zou ik ook niet willen.

Andries: Dus de club kon open gaan en er kon één dame zitten, maar de club kon ook open gaan en dan stonden er 20 dames. Kijk, als er één dame zat dan belde mijn vader natuurlijk gewoon een paar dames op van hé, er zit vandaag één dame, dus ja, als je geld wil verdienen dan moet je nu komen.

Bas: Dan moet je nu komen.

Andries: Want we hebben heel veel klanten maar geen dames. Dus mijn vader kreeg ook alleen maar mensen binnen eigenlijk die dan ook echt wilden werken. Er werd ook heel vaak kwamen er mannen binnen met dames en die mochten sowieso al niet bij mijn vader werken want mijn vader zou nooit een dame met een pooier daarbij willen hebben. Er werden ook weleens busjes voorgereden en dan stapte er een man uit en die zei ja, ik heb hier wat Kroatische of Poolse dames, Russische dames, kunnen die werken? Nee, dan werd gelijk de politie gebeld, hé, er staat hier een busje met dat en dat kenteken want ja, daar heeft mijn vader nooit, en daarom werkte het bij ons zo goed, de dames waren vrij om te gaan en staan waar ze wilden, dus kwamen ze om 10 uur binnen, hadden ze twee klanten dan hadden ze weer een paar mooie laarzen verdiend of kleding voor de kids en dan konden ze weer lekker naar huis. Dus bij ons alle vrijheid.

Bas: Nee, ok, maar het gaat meer om zeg maar je moet ergens beginnen met de dames en ik heb net natuurlijk het verhaal gehoord hiervoor hoe dat een beetje ontstaan is vanuit de boekhandel, maar daarna wil je een beetje gaan schalen en heb je meer dames nodig en komen die dan vrijwillig naar die winkel toe en die zeggen van hé, ik ben student en ik wil wat bijverdienen of?

Andries: Ja, mijn vader die adverteerde 7 dagen in de week in de Telegraaf, Club Jan Bik, dames gezocht, iedereen welkom, kom gewoon langs. En nou, die kwamen echt langs en sterker nog, ik heb wel vaak meegemaakt dat ik aan het klussen was en dat er nieuwe schoonmaakdames kwamen echt gewoon puur om te schoonmaken en die zagen dat allemaal aan en ik denk dat 1 op de 3, 4 schoonmaakdames het werk ook zelf wilde gaan proberen en ja, het klinkt, hoe moet je dat zeggen, voor veel mensen klinkt het absurd, alleen er zijn gewoon heel veel dames die ja, al van seks houden en waarom niet een zakcentje eraan bijverdienen dan?

Bas: Ik snap het.

Andries: Kijk, er zijn er echt wel een heleboel die het ook uit noodzaak doen hè, die willen hun kinderen Nike Air Max geven of een iPhone, noem maar op. Kijk, wij hadden geen zicht op de illegale en gedwongen prostitutie, wij waren legaal, we kregen 5, 6 keer in de week politie, gemeente, belastingdienst over de vloer die alles checkten, de GGD, hè, interviews met meiden, dus daar heb ik geen zicht op, maar de meiden die bij ons werkten, ja, de helft deed het gewoon echt gewoon om een zakcentje bij te verdienen en geen problemen met seks hebben.

Adverteren in de krant

Bas: Ja, ja, ok, dus je adverteert dan dus gewoon in de krant en dan komen mensen en dat zijn een soort van sollicitatie komen ze dan doen?

Andries: Ja, dus die komen gewoon binnen en dan is het joh, wie ben je? Hoe oud ben je? Waar kom je vandaan? Heb je het werk eerder gedaan?

Bas: Ja.

Andries: Nou ja, is goed, als je het wil proberen, zo werkt het hier, je kan een drankje pakken en als er een klant komt maak je zelf je prijsafspraak met die klant, ga je naar boven, nou ja, en als er geen klachten bij klanten komen bij de bar van nou ja, ik weet niet wie deze dames is, dan kan ze gewoon lekker komen wanneer ze wil.

Bas: En er komen soms ook misschien dames die dan de prostitutie in willen en uiteindelijk ja, keur je ook weleens dames af zeg maar als je ziet van hé, eigenlijk zit jij te veel in de shit of zo of ga je ze dan juist helpen?

Andries: Nee, als wij dus echt, kijk, je hebt dames en die zie je de hele dag bellen en dan weet je gewoon er klopt iets niet, je belt met een man of er belt een man heen en dan schakelen wij de GGD in joh, er zit hier een meisje daar moet je even mee komen praten. Want de GGD kwam bij ons af en toe praten, de politie kwam af en toe praten en dan kon je dus wel tips geven aan die mensen en die haalden ze er dan ook echt uit en weg. Dus er werd bij ons wel veel begeleid, ook door de politie, die was daar heel attent op en wij hadden eigenlijk een heel goed contact met de politie in Nederland want we hadden ook overal camera’s hangen dus ook als er criminelen gezocht werden en dan werden we gebeld of heb je camerabeelden of ja.

Bas: Wow, en ik heb even een idee nodig, of dat zou ik willen hebben, van de marges. Want je komt dan zo’n ding binnen, dan bestel je een drankje en dan heb je een mooie dame die zie je van hé, ik wil even van bil en dan zeg je nou, kamer nummer 3 en 70 euro.

Andries: Ja, ja.

Bas: Je hebt 20 minuten.

Andries: Ok, nee, het werkt zo, bij ons huurde je een kamer voor een half uur of een uur. Als je dan gewoon een kamer nam, gewoon een simpele kamer betaalde je 30 euro voor een half uurtje en 40 euro voor een uurtje en dat is dan een normale kamer. Nou, nam je hem met jacuzzi 75 voor een half uurtje, 150 voor een uurtje en de dame die maakte haar eigen prijs. Dus er zit een dame en die zegt vandaag joh, ik wil een uurtje met je naar de kamer, kost 100 euro, maar er kan ook een dame naast zitten en die zegt ik wil 300 euro.

Bas: Ok, maar de bedragen die je net noemde dat zijn de dingen die jullie verdienen.

Andries: Ja.

Bas: En de rest wat zij dan ervan maakt dat verdient zij.

Andries: Precies. Dus je rekende bij ons ook echt de kamer alleen af en op de kamer betaal je de dames en daar zit het probleem met de belastingdienst.

Bas: Oh, ja.

Andries: De belastingdienst zei we willen dat jullie de dames in dienst nemen en dat jullie belasting heffen over de dames, dus dan had mijn vader had dan het incassobureau moeten gaan spelen voor de belastingdienst terwijl het zelfstandige ondernemers zijn.

Bas: Ja, ja, bizar. Nee, dat wil je niet, dus ik snap het model nu.

Andries: Ja, dus het kan zo zijn–

Bas: Je hebt eigenlijk gewoon een hotel per half uur of uur ben je eigenlijk gewoon met als doel dat er dames wipjes maken.

Andries: Maar dus voor jouw orde, het kan dus zo zijn dat je zegt ik wil een half uurtje met een dame en dat een dame 50 euro voor een half uurtje rekent, nou, dan ben je voor 80 euro heb je een half uurtje en als je twee dames wil, nou, dan kan het zomaar zijn dat je voor 160 euro twee dames hebt, maar als je twee fotomodelletjes wil kan het ook zo maar 500 euro of 600 euro zijn.

Bas: Oh ja, ja.

Andries: Dus ja, je moet binnenkomen en een babbeltje maken.

Bizarre verhalen

Bas: Maar wat voor extreme dingen zie je dan wel binnenkomen? Komt er wel eens een rijke gozer binnen die zegt 1, 2, 3, 4, meekomen?

Andries: Ja, ik heb wel hele bizarre dingen gehad, ik had in Groningen was er een ja, een hele rijke rechter en die kwam weleens binnen.

Bas: Je mag geen namen noemen.

Andries: Ik mag geen namen noemen, en ja, die kwam binnen en die wilde gewoon elk uur een ander meisje en een nieuwe fles Bacardi hebben en dat ging dan soms 2, 3 dagen door.

Bas: Nee, wow.

Andries: En je hebt inderdaad ook mannen die komen binnen en ja, die praten met een paar meiden en die gaan dan met 3, 4 meiden naar boven en het is, een heel mooi verhaal is ook, ik ga dit soort verhalen in boek 2 schrijven want dat is alles wat ik heb meegemaakt, maar we hadden in Groningen een hele mooie bar en op een gegeven moment komt er vanaf de eerste verdieping komt er een jacuzzi naar beneden gestort, die komt zo door het plafond in de bar terecht met 4 dames erin, 4 flessen champagne en een klant.

Bas: Niet, niet.

Andries: Ja.

Bas: En zijn er mensen gewond?

Andries: Nee, niks gewond geraakt, maar.

Bas: Die jacuzzi zakte door het plafond, plof.

Andries: Die zakte gewoon door het plafond heen met vier dames erin en de champagne en ja, er gebeuren wel gekke dingen, maar ja, ze zijn allemaal eigenlijk alleen maar positief grotendeels.

Bas: Wow, wow, ik zie het helemaal voor me inderdaad.

Andries: Ja, ik heb gekke dingen meegemaakt.

Bas: Ja, ja, sick joh. Hé, maar uiteindelijk heb je 6 maanden in de gevangenis gezeten.

Andries: Ja.

Andries Bik en zijn familie in de gevangenis

Bas: Ja, dat is natuurlijk bijzonder, je bent er vrij open over ook dus dat vind ik sowieso heel gaaf. Ik ben heel erg benieuwd sowieso waarom je in die gevangenis terecht bent gekomen en daarna ben ik heel erg benieuwd wat je, ja, in die 6 maanden tijd heb je allemaal mooie dingen gedaan dus ik wil daar ook alles van weten dus brand los.

Andries: Brand los.

Bas: Waarom is Andries in de boeien geslagen?

Andries: In de boeien geslagen. Nou, wat ik net al zei, mijn vader had dus 12 bordelen. Ik geloof dat hij in 1975 al voor 1 miljoen werd aangeklaagd door de belastingdienst want die wilde de BTW van de dames hebben. Nou, die heeft dus echt 50 jaar gevochten met de belastingdienst, die waren hem op een gegeven moment zat. Toen hebben ze gewoon gezegd jullie zijn een criminele organisatie dat hele bedrijf en wij vermoeden dat jullie 30 miljoen euro te weinig aan belasting hebben betaald, dat jullie fraude plegen, witwassen. Nou, tegenwoordig gooien ze dat onder het kopje een criminele organisatie en een criminele organisatie is niks anders dan met 2 of meerdere personen gezamenlijk iets crimineels doen. Maar als je een criminele organisatie bent dan krijgt de belastingdienst of de politie dan heel veel mogelijkheden. Dus die zeggen ok, we pakken jullie op, we gooien jullie in de gevangenis en dat hebben wij nodig om onderzoek te plegen en we moeten jullie vastzetten zodat jullie geen bewijzen weg kunnen maken, geen getuigen kunnen beïnvloeden en zo werden mijn vader, ik, mijn moeder en twee vrienden werden we opgesloten. Nou, dat begint eerst met een weekje en dan vraagt de rechter nog twee weken aan en voordat je het weet zit je 6 maanden vast. Nou ja, mijn vader 70, mijn moeder 70, mijn moeder had nog nooit een parkeerboete gehad of wat dan ook. Nou, die wordt dan ook gelijk vastgezet en dan begint het spel. Nou ja, ik had nog nooit vastgezeten en ik had mij op het ergste voorbereid, ik kwam daar eigenlijk voor het eerste de gevangenis binnenlopen en ik schrok me dood want de celdeur ging open en ik zag een ijskast, ik zag een douche, ik zag een toilet, ik zag een magnetron, een koffiezetapparaat, een televisie en een radio en het was groter dan mijn camper. Ik zat vlak voor, dus eigenlijk na mijn winkel ben ik de wereld rond gaan reizen in een camper, eigenlijk nog steeds als klusbedrijf, kluscamper.nl was dat.

Bas: Oh, dit was voordat je in de gevangenis kwam.

Andries: In de gevangenis begon.

Bas: Ok, dat is ook mooi.

Andries: Dus ja, ik was eigenlijk gewend om in een camper te leven en dit was drie keer zo groot als mijn camper dus mijn mond viel open en eigenlijk ben ik steeds van de ene verbazing in de andere verbazing gevallen over hoe luxe het in de Nederlandse gevangenis is want ja, ik bedoel als je naar de tv kijkt, betonnen blokken, met zijn tienen op een cel, onder de douche zeepjes laten vallen, echt ik was doodsbang, ik denk wat gaat me hier gebeuren? Ja, niks daarvan is waar in Nederland.

Bas: Nee.

Andries: Je kan biefstuk bestellen, je kan elke dag bestellen wat je wil, tot tonijn, biefstuk, Playboys. Ik heb zelf nog nooit een jointje gerookt, drugs gebruikt of wat dan ook, nou ja, daar zit iedereen op zijn kamer de hele dag joints te roken, Playstation te spelen en ja, ik heb er niemand ontmoet die ook maar enigszins berouw heeft van zijn daden en ja, ik begrijp nu waarom er zoveel veelplegers in Nederland zijn.

Bas: Ja, dit is best wel sick dit verhaal. Maar ok, laat duidelijk zijn, je bent eigenlijk met de hele familie zijn jullie dan in de gevangenis beland.

Andries: Ja.

Bas: Hebben jullie met zijn allen 6 maanden vastgezeten?

Andries: We hebben met zijn allen 6 maanden vastgezeten.

Bas: Dus je vader, je moeder, jij en?

Andries: Mijn vader, mijn moeder, ik en een vriend van mij.

Bas: Een vriend van jou.

Andries: Ja, hebben we met zijn vieren, want wij werkten met zijn vieren in mijn vaders bedrijf dus ze hebben ons alle vier opgepakt.

Bas: Ja, sick, maar jullie hadden allemaal al een kamertje neem ik aan en af en toe als je naar buiten mocht of zo dan kon je eventjes met elkaar babbelen of hoe moet ik het zien?

Andries: Nee, nee, ze hadden mijn vader in Arnhem opgesloten, mij in Zwolle op de mannenafdeling, mijn moeder in Zwolle op de vrouwenafdeling en een andere vriend van mij in Apeldoorn. Dus ze hadden ons allemaal afgezonderd, ze hebben ons echt behandeld als de zwaarste criminelen, ik werd echt tussen de moordenaars gezet, ja, moordenaar van Pim Fortuyn die zat bij mij op de afdeling, noem maar op, links van mij die had er zes met een uzi doodgeschoten, rechts van mij die zat voor 60.000 liter aan GHB, voor me zat iemand die had een handgranaat bij iemand naar binnen gegooid en dat doen ze gewoon echt om te intimideren van ja, dan gaan ze wel praten.

Bas: Ja, nee, precies.

Andries: En dan bieden ze je dus ook joh, of we gaan je net zolang vasthouden totdat je praat of je gaat nu een deal met ons sluiten. Ja, ik zeg ik heb niks te vertellend dus nou ja, ze hebben me 6 maanden vastgehouden en mijn ouders ook.

Grand Hotel de Bajes

Bas: Ja, bizar man. Ok, dus nou, zit je 6 maanden in de gevangenis, heb je beste wel een luxe kamer dus, dus daarom heb je ook even de titel van jouw boek is–

Andries: Grand Hotel de Bajes.

Bas: Grand Hotel de Bajes, ja, dus dat is sowieso mooi, maar ja, dus je noemt het ook echt een grand hotel want dat was het voor jouw beleving ook.

Andries: Het is ongelooflijk wat je daar kan doen. Je kan alle studies die je wil volgen, dus je kan gewoon Inholland of noem maar wat voor open studies er ook zijn kan je bestellen. De overheid betaalt 90%, dus ja, normaal betaal je voor een rechtenstudie 2000 euro, nou, ik betaalde 200 euro en ik kreeg alle boeken binnen en dan kan je daar ook echt examen gaan doen. Dus je gaat dan ook echt in een examenkamertje met een examinator. Ik heb daar mijn hele ALO-studie gedaan, ik heb daar blind leren typen cursussen gedaan, ik heb daar een boek geschreven voor de gevangenen zodat ze weten wanneer ze moeten eten, wat ze moeten eten, hoe ze moeten trainen om fit te worden want ik zeg ja, een gevangene die zijn energie in sporten steekt is ook een rustige gevangene dus ik kreeg van de directeur extra vrije tijd om een boek te schrijven, extra schooluren, nou ja, het is bizar. Als er iemand vervelend was van de bewakers dan begon ik een rechtszaak want ja, ik moest ook in de praktijk moest ik alles toch ja, proberen. Dus ik had eigenlijk elke week wel een rechtszaak. Ik wilde bier zonder alcohol importeren en dan komen er echt mensen vanuit Den Haag met zijn tienen, en de directeur en de advocaten, ja, jou uitleggen waarom je geen alcoholvrij bier mag hebben met een soort commissie erbij. Een gevangene in Nederland kost gewoon 300, 400 euro.

Bas: Ja, bizar.

Andries: Echt ongelooflijk en ja, dat begrijp ik wel, je kan fitnessen, voetballen.

Bas: 300, 400 euro per dag?

Andries: Per dag, ja. Als ik uit ga rekenen wat ik de overheid nu heb gekost, ik denk dat we dan 40, 50 miljoen verder zijn.

Bas: Nee joh.

Undercover agenten

Andries: Ja, en dat is, ja, dit is een klein gedeelte, maar ze hebben ons 3 jaar geobserveerd, dus GPS-systemen onder de auto’s, camerasystemen.

Bas: Ja?

Andries: Undercoveragenten.

Bas: Dat is echt FIOD-werk dit.

Andries: Echt FIOD-werk. Ik ben geïnfiltreerd door twee surfers. Ik ging een week op vakantie in Tenerife en daar ontmoette ik twee leuke gasten maar die konden niet surfen en toen dacht ik nou, jongens, ga lekker met mij mee, ik leer jullie surfen. Ik heb ze een week lang surfles gegeven en vervolgens ja, lees je in de stukken van nou ja, dag 1, ontmoet Andries in de hotelkamer. Dus ik heb ook alle documentatie gehad van de undercoveragenten op surfplanken. Twee, kijk de code van zijn telefoon af, wat is de code van zijn laptop? Vraag hem naar zaken binnen het werk, of hij relaties in het buitenland heeft.

Bas: Nee.

Andries: En dat bleken echt gewoon die twee undercoveragenten op surfplanken, ja, daar heb ik een week lang heb ik daarmee gefeest, gedronken, gezopen, naar de discotheek, uit eten en die hebben mij de hele week van vodka en hapjes voorzien, ja, en dat bleken undercoveragenten te zijn.

Bas: En hoe ver gaat dat dan? Of hoe ver weet jij dat ze zijn gegaan zeg maar? Ik bedoel, uiteindelijk willen ze overal in en dat soort dingen, maar hoe ver gaat dat?

Andries: Ik heb 122 multomappen van 300 pagina’s waarin alles van A tot Z beschreven staat.

Bas: Die heb je nu inmiddels thuis of wat of hoe moet ik het zien?

Andries: Ja, ja.

Bas: Heb je niet allemaal gelezen denk ik?

Andries: Nou, ik heb het grotendeels wel gelezen en hoe ver ze gaan dat is ongelooflijk, dat is echt gewoon drie jaar telefoontaps, ja, dat hebben ze nodig om een zaak te bouwen want als jij drie jaar iemand afluistert kan je altijd wel dingetjes, ik zeg iets stoms, Andries geeft door dat de enveloppen op tafel lagen, vermoedelijk zijn dit enveloppen met geld.

Bas: Ja, precies.

Andries: Snap je? De post ligt op tafel en meer is het niet.

Bas: Ja, ok.

Andries: En zo schetsen ze een beeld, ze hebben overal camera’s opgehangen buiten de deur, in kliko’s. Nou, als je mij zonder lach op beeld kan krijgen dan ben je echt een knappe gozer want ik vind alles leuk in het leven, als je het dossier bekijkt dan zitten daar alleen maar foto’s in dat ik echt boos kijk, bewerkte foto’s met een opgeblazen kop. Als ik het dossier bekijk dan denk ik ook ja, maar dit is een crimineel, die gozer die moet gewoon 10 jaar de bak in weet je. Maar ook mijn moeder van 70 jaar op een bepaalde manier vastleggen, het is ongelooflijk. Maar jullie gaan het allemaal lezen, de documenten staan allemaal ook in mijn boek, gedeeltelijk, de rest ga ik dan naar buiten brengen want de rechtszaak is bijna klaar.

Bas: Wow.

Andries: Maar als de rechtszaak klaar is dan gaat er wel een potje open van ja, officieren van justitie die echt gewoon bewijsmateriaal vernietigen, telefoons in beslag nemen, foto’s wissen en gewoon aangeven dat hebben we niet gedaan, maar dat ik techneuten het dan na laat kijken en die kunnen gewoon ja, helder weer laten zien nee hoor, dit is allemaal gewist. Ja, en dan zijn toevallig de foto’s verdwenen van de undercoveragenten die bezopen zijn.

Bas: Sick, echt niet normaal joh.

Andries: Ja, maar ja, alles zwart op wit.

Bas: Ja, alles zwart op wit, vet. Maar je zei daarnet nog even tussen neus en lippen door van je had even een campertje omgebouwd, je bent gaan reizen met je camper en dan ben je overal wat klusjes gaan doen.

Andries: Ja.

Bas: Dat klinkt ook wel interessant.

Klussen met de camper

Andries: Ja, nee, ik dacht altijd ik wil surfen maar ik heb ook geld nodig, ik ben aannemer, ik ben echt officieel gewoon loodgieter, stukadoor, elektricien. Nou, gooi ik in mijn camper al mijn apparatuur. Ja, zijn er nog live vragen?

Bas: Ja, we gaan dadelijk wel kijken.

Andries: Maar dus mijn camper lag voor de helft gevuld met zaagmachines, lasapparatuur en dan kreeg ik weer een klus aangeboden en mijn laatste klus was een hele mooie klus in Frankrijk bovenin de bergen een villa bouwen en echt compleet afbouwen, stukadoren, daken erop, dak erop zetten, keukens inbouwen. Nou ja, en dan had ik na een half jaar had ik weer geld en dan ging ik weer surfen, windsurfen op de meren in Frankrijk, doorrijden naar de Alpen en dan weer snowboarden. Ja, en dat is echt wel een hele mooie tijd geweest in die camper, dat vond ik echt wel heel gaaf.

Bas: Vet.

Andries: Tot justitie die natuurlijk afpakte na dit gezeik, maar.

Bas: En hoe lang heb je het volgehouden in die camper dan?

Andries: Ja, daar heb ik toch wel vijf jaar in gereisd en mee gewerkt.

Bas: Wow, en waar ben je overal geweest? Of voornamelijk Europa?

Andries: Ja, in Nederland een aantal klussen want het probleem met bouwvakkers is hè, ze komen een keertje om hè, je betaalt reistijd, je betaalt eigenlijk, als mensen bij jou klussen betaal je dus niet alleen voor de klus maar ook de benzinekosten, de reistijd. Ze komen en ze gaan en je bent drie weken verder voordat er een keuken in zit. Ik kom met mijn camper aanrijden, ik parkeer hem voor je deur, ik slaap voor je deur, als jij om 7 uur na je werk gaat sta ik om 10 over 7 sta ik te stukadoren, als je terugkomt om 7 of 8 uur ga ik er weer uit. Dus waar de meeste bouwvakkers dus drie weken voor nodig hadden deed ik in een week tijd en ik had geen reiskosten en dergelijke. Dus in Nederland had ik een paar leuke klussen, Frankrijk, Oostenrijk, Spanje en ja, zo reis je dus een beetje rond en als de klus af is dan rij je weer naar de kust of naar een berg toe en dn ga je surfen en snowboarden.

Bas: En deed je ook stukadoren of deed je alles? Deed je elektra of?

Andries: Eigenlijk stukadoren deed ik veel.

Les van de Nederlands kampioen stukadoren

Bas: Heb je ook cursusjes stukadoren gedaan of niet eens?

Andries: Nou, ik heb meegedaan een Het Blok.

Bas: Oh ja, Het Blok, tof.

Andries: In Het Blok had ik een wedstrijd gewonnen en toen kreeg ik dus stuukles van de Nederlandse kampioen stuken.

Bas: Oh, is daar een kampioenschap voor?

Andries: Ja, daar is een Nederlands kampioenschap voor.

Bas: En wanneer win je die dan? Als de muur recht is of strak of glad?

Andries: Ik heb geen idee, waarschijnlijk zo strak mogelijk in zo min mogelijke tijd. En sindsdien vond ik het leuk, ben ik gaan oefenen en ik kan wel een aardig strak wandje zetten kan ik zeggen, ja.

Bas: Tof, tof man, maar doe je dat nog steeds?

Andries: Ja hoor. Ik reis dus met de boot nu rond en af en toe leg ik ergens aan en mensen zien mij dus op Facebook of Instagram en die zeggen hé Andries, je was altijd aan het klussen zag ik, ik moet een muurtje gestuukt hebben, ik moet een badkamer gebouwd hebben, nou, en dan ga ik even aan land en dan regelen we het.

Bas: Dan maak je wat afspraakjes of zo of whatever, dan kun je wat centjes verdienen of wat ruilen of?

Andries: Ik heb nog steeds gewoon een officieel bedrijf dus ik heb nog steeds een bouwbedrijf, social mediabedrijf, film, ja, van alles.

Bas: Vet man.

Andries: Ja, leuk.

Huisje, boompje, beestje?

Bas: Ja, is echt tof, echt smullen. Ja, je hebt er ook natuurlijk enig lef voor nodig om het allemaal op die manier aan te pakken en ik denk dat veel mensen daar, ja, misschien te schijterig voor zijn of zo en die doen misschien één keer een raar sprongetje in hun leven en dan ja.

Andries: Ja, dat vind ik wel inderdaad jammer om te zien want de meeste mensen die kiezen toch heel snel voor een huisje-boompje-beestje, die gaan altijd hè, ze hebben een paar vriendinnetjes en die komen op een gegeven moment een vrouw tegen en dan denken ze ik ga nooit meer beter krijgen dus hier ga ik mee settelen, kinderen krijgen, een huisje kopen. Ja, ik heb één ding geleerd, er komen altijd weer nieuwe vrouwen op je pad, je krijgt altijd weer nieuw werk en overal is een thuis te vinden.

Bas: Juist.

Andries: Heel mijn leven reis ik al en of ik nou naar Frankrijk ga op de bonnefooi, je kan surfleraar worden, je kan snowboardleraar worden, je kan in een bar werken, maar er komen altijd opportunities op je pad en je hoeft ooit bang te zijn dat er geen werk is. Kijk, ik vind alles leuk, dus of ik nou putjes moet scheppen of achter de vuilniswagen aan moet lopen, dat maakt niet uit want je komt altijd wel weer verder en mensen zijn zo bang om alleen te eindigen of zonder een goede baan, ja, dat ze stil blijven staan en dan blijf je ook stilstaan in je ontwikkeling en de wereld is gewoon te mooi en te groot om maar op één plek door te brengen.

Bas: Ja.

Andries: Dus ja, ik probeer nu mensen toch echt te motiveren en inspireren om niet te wachten, niet gelijk te settelen, maar ga ook eerst reizen en als je wel gesetteld bent, wacht niet tot je pensioen om dingen te gaan doen die je mooi vindt want het probleem met je pensioen zeg ik altijd: zie het maar eens te halen. Ik kom zoveel mensen tegen die werken vijf jaar aan een boot want straks ga ik als ik met pensioen ben, 65 ben dan ga ik reizen. Ze worden ziek, hun vrouw wordt ziek, de kinderen worden ziek, ze krijgen zelf een hartaanval, spit of iets in hun rug en kunnen niet meer. Ik denk dat van de mensen die ik tegenkom, de 10 mensen die ik tegenkom die zeggen ja, zo meteen met pensioen ga ik reizen. Ik denk dat echt maar 5, 6, of ik denk dat maar 3, 4 mensen dat redden. De rest daar gebeurt iets mee en het rare is ook, je komt nooit iemand tegen die nu op een zeilboot zit of de wereld rondreist of met zijn vrouw in een camper zit en die zegt van ja, ik ga weer werken. Nee, iedereen die ik tegenkom die zegt ja, maar dit had ik 10 jaar eerder moeten doen en iedereen kan het ook 10 jaar eerder doen. Waarom moet je die nieuwe BMW hebben als je ook die BMW kan laten zitten, een Peugeot 205’je koopt en 2, 3 jaar eerder weg kan om te gaan reizen.

Bas: Ja.

Andries: Iedereen kan reizen en iedereen kan geld verdienen overal en ja, wacht niet tot het te laat is weet je wel, dat probeer ik mensen te laten zien.

Bas: Ja, ik vind het mega-inspirerend, kijk, je hoeft het mij niet uit te leggen denk ik maar ik denk dat het gewoon inspirerend is voor mensen die nu aan het luisteren zijn die denken gewoon van fuck weet je, ja, ik ben inderdaad die dromer van als dan weet je, als dan en continu al je dromen vooruit aan het schuiven bent en om terug te komen tot het begin weet je, dat mensen eigenlijk, dus dat je lef nodig hebt maar dat je vaak ziet dat mensen in angst zitten en nou ja, ik heb dan geleerd van Albert Sonneveld, een soort van mental coach voor me, die zegt van ja, de transitie maken van angst naar vertrouwen zeg maar dat dat een van de, ja, misschien wel belangrijkste dingen is die je zo snel mogelijk het liefst zou willen maken omdat als je vanaf angst naar vertrouwen gaat dan ben je niet bang als je je baan opzegt dat je nooit meer werk krijgt want dan ben je niet bang als je naar de andere kant van de wereld vliegt van hoe ga ik me daar redden en dan ben je niet bang als je whatever doet zeg maar om een camper te klussen met een paar flexen erin en je gaat gewoon aan het werken door de hele wereld.

Andries: En ik denk dat dat echt al begint na je school. Het is precies wat jij zegt, weet je, dat vertrouwen moet je krijgen en dat vertrouwen krijg je als je zelf dingen onderneemt. Dus je hebt heel veel mensen die worden of door hun ouders klein gehouden, thuis gehouden, pas op, de grote wereld is eng, maar als jij echt klaar bent met je school en je gaat zelf al reizen en je ziet zelf joh, elk hostel waar ik kom hangen briefjes, werk is gezocht voor hier daar of dat. Hé, overal is wel een plek om te slapen, overal ontmoet je nieuwe mensen, weer nieuwe kansen en opportunities. Als je dat al zo jong mogelijk meekrijgt dan ben je later als ondernemer ook niet meer bang om die stap te nemen en ik denk dat dat echt gewoon voor iedereen belangrijk is, bouw dat vertrouwen op als je al jong bent.

Bas: Ja, ik denk dat het begint bij geboorte want het heeft heel veel te maken met hoe je ouders je denk ik op hebben gevoed, wat voor vertrouwen je al hebt vanaf baby tot waar je nu bent misschien weet je, of in ieder geval totdat je het huis uit gaat, laat ik het zo zeggen en ook ja, ik bedoel als je ouders ondernemend zijn of ja, ik bedoel, het ziet ernaar uit dat je redelijk vrij bent opgevoed zeg maar en dat geeft je toch een hele andere mindset al direct dan dat je bij een rechter en een arts was opgegroeid en ja, je moet maar hard studeren en zorgen dat je in die operatiekamer staat elke dag weet je.

Andries: Ja, dat klopt ook wel inderdaad, maar als je die opvoeding niet hebt gehad, kijk, mijn vader was heel liberaal, heel wild gewoon, ook je leert dingen door te doen. Ik kijk tegenwoordig naar mensen, ho, nee, pas op, niet nu al fietsen, we laten hem nog twee jaar met zijwieltjes fietsen en als de zijwielen eraf gaan dan gaat er een helm op, dan gaat er bescherming omheen en als ik een fietsje pakte en mijn moeder zei van oh, dat gaan we begeleiden zei mijn vader: nee joh, laat hem lekker drie keer vallen, hij staat wel weer op, hij moet ook een hard hoofd krijgen en tegenwoordig worden mensen zo beschermd en ik denk dat vooral door vallen en opstaan je dingen leert en ja, tegenwoordig worden mensen zo beschermd joh. Ik denk dat dat, ja.

Bas: Ja, maar ik bedoel, het heeft niet per se te maken met hoe je op bent gevoed, iedereen kan zich op elk moment in zijn leven gewoon vrij breken zo te noemen hè, je hebt toch Breakfree, dat is dan volgens mij weer een ander programma, maar dat gaat meer om mensen die naar het buitenland gaan en niet meer terugkomen geloof ik, of die daar ergens dood gaan of zo.

Andries: Ja, geen idee, ik kijk weinig tv de laatste tijd.

Bas: Maar je kan je letterlijk elk moment vrij breken. Je hebt er gewoon alleen een beetje lef voor nodig en je hoeft gewoon niet te denken wat je nu denkt ja, ik heb een huis en een hypotheek en allemaal dat soort dingen, maar je hebt het allemaal niet nodig weet je. Ik zeg altijd materialisme is sowieso niks weet je, wat jij hebt gedaan ook, koop gewoon een bus, een camper, ja, ik bedoel je kan je leven zo eenvoudig of zo complex maken als je zelf wil en dat snappen veel mensen vaak niet want ja, alle problemen die op je pad komen die veroorzaak je uiteindelijk zelf door het maar complex te maken. Maar ja, als je het eenvoudig maakt, tiny house, camper, boot, whatever, ja, een boot is dan misschien wat duurder, daar gaan we het zo meteen ook eens even over hebben, maar dat is wel gaaf om te zien dat jij daar gewoon het levende voorbeeld van bent dat je gewoon die keuzes kan maken en een epic leven kan hebben en gewoon zoveel mensen in de wereld tegen kan komen.

Andries: Ja, maar het is wat jij zegt, je kan elk moment je leven omgooien en meestal zijn daar radicale dingen voor nodig, hè, je vrouw gaat bij je weg, dan gaan mensen het pas ontdekken, maar elke ochtend kan je inderdaad gewoon wakker worden en het leven compleet omgooien. Jij bent de baas over je eigen leven en ja, ik merk dat met mensen dat vaak omdenken is het probleem. Mensen zien heel vaak het negatieve in iets. Ze worden wakker, ze stoten hun teen, ja, klote weet je wel. Ik ben verkeerd opgestaan, ik ben chagrijnig en die gaan de rest van de dag chagrijnig door het leven. Ja, luister, als jij 100 euro op zak hebt zitten en je verliest 1 euro uit je zak ga je toch ook die 99 euro niet weggooien. Weet je, laat niet die paar kleine dingetjes aan het begin van een dag je hele dag verpesten of in je leven. Weet je, na regen komt zonneschijn en dingen zijn niet klaar voordat het positief wordt. Ik heb zoveel mensen die, het antwoord ligt voor hun neus maar die zien het zelf niet. Ik heb een ja, een maatje van mij die heeft een klote-collega, ja, niemand kan met mijn collega opschieten, het is een hufter en iedereen vindt mij zo aardig, niemand moet hem. Ik zeg ja, maar het had ook andersom kunnen zijn. Hoe is die collega? Doet hij zijn werk goed? Ja, ja, die doet werk waar ik geen zin in heb. Ok, dus je hebt een collega die doet het werk hartstikke goed, die haalt de rotzooi uit handen die jij anders zou moeten doen en doordat je zo’n klootzak naast je hebt vindt iedereen jou juist aardig. Het had ook andersom kunnen zijn, als je een nog toffere gozer had gehad naast je, ja, was jij dat lulletje geweest. Dus waarom daar moeite om doen? Soms heb je dus echt dingen nodig, ja, waar je mee vooruitkomt en mensen zien dat niet.

Screw it, just do it

Bas: Ja, vet. En welke tip zou je hebben aan iemand die nu zit te luisteren en die denkt van fuck, ik zou mijn leven graag anders willen inrichten en toch iets meer lol willen maken en er echt gewoon een epic bestaan van maken voordat ik tussen 6 planken lig? Of is het gewoon screw it, just do it? Is dat het antwoord?

Andries: Ja, maar het is echt, het is true, just do it. Want er komt altijd een oplossing hè, mensen hebben altijd, ze maken een plan B. Ik zeg altijd waarom energie in plan B stoppen want je kan ook al je energie in plan A stoppen want mensen, als je iets overkomt dan je kan niet met alles rekening gaan houden. Ik zeilde vanuit Nederland naar Ibiza, wat je net zegt, ja, het lijkt me heel duur een boot, ik kocht voor 3.000 euro een bootje en daar heb ik Ibiza mee bereikt. Het was een bootje uit 1969 en ja, dan vaar je op zee en dan breekt in een keer je hele…

Bas: Mast los.

Andries: Mast los. Ja, daar kan je wel over na gaan zitten denken en de hele boot herbouwen, maar je kan ook denken als het gebeurt, ja, dan zie ik het wel weer en je vindt altijd een oplossing. Mijn mast, ja, eigenlijk de grootschoot, dat is dus een stuk hout in je boot, brak eruit. Ja, wat doe je dan? Nou ja, dan pak je drie andere touwtjes, dan haak je dat aan de grootschoot vast en dan kan je ook weer doorzeilen. Dus je kan wel over alles na gaan denken en het gaan plannen, maar je kan het ook gewoon doen en ik merk gewoon als je dingen doet dan red je het wel. De oplossing komt altijd wel. Het klinkt zo simpel, maar het is ook zo simpel.

Bas: Ja, het is een kwestie van je angst overboord gooien, letterlijk.

Andries: Ja, en ja, wat voor tips heb je voor mensen, ja, stuur me een keer een berichtje als je een keertje zegt dit of dit wil ik gaan doen, ja, stuur me een berichtje en misschien kan ik je erin adviseren.

Bas: Ja, top, dus je kan altijd zoeken naar Andries Bik op welk kanaal ook, als je het Googelt vind je het.

Andries: Sowieso.

Zeilen

Bas: Maar vet verhaal, maar ok, dus je gaat zeilen en dan hoe groot was die eerste boot dan voor 3.000 euro?

Andries: Die was net 9 meter.

Bas: 9 meter, en daar kun je mee op volle zee en golven van weet ik hoeveel meter pakken?

Andries: Nou, blijkbaar wel. Ik bedoel, ik werd in alle zeilbladen voor gek verklaard want ik vertrok in december, dus met 0 graden, hagel, sneeuw in een te klein bootje zonder dat ik ooit op zee had gezeild met een vriend die ook nog nooit had gezeild.

Bas: Oh, jullie waren met zijn tweeën toen.

Andries: We waren toen met zijn tweeën.

Bas: Ja.

Andries: En ja, iedereen zei je bent gek, je moet die boot moet je controleren, je moet zeilles nemen, maar ja, je leert het jezelf wel aan hoor. Ik bedoel, als jij de wijde zee opvaart en de golven slaan over je heen, moet je eens kijken hoe snel je leert zeilen. Uiteindelijk hebben we gewoon, zijn we Ibiza binnengevaren na een paar maanden. Ja, of je gaat in Nederland dus al je zeilcursussen doen, alleen maar les en ej spaart 10 jaar voor een boot, ja.

Bas: Ja, of je draait het om.

Andries: Ja, of je draait het om, je koopt een boot, je gaat zeilen en je zorgt dat je de kust in zicht houdt, nou ja, we hadden surfpakken bij ons en we dachten gewoon ja, gaat het mis, ja, dan trekken we een pak aan en peddelen we naar de kant toe. Dat hadden we nooit gered hoor, maar dat wisten we toen nog niet. Maar ja, we kunnen nu allebei redelijk zeilen en nu woon ik alweer 5 jaar op een boot en ik ga er nooit meer van af komen.

Bas: Ja, vet. Ja, wij gaan ook een keertje zeilen, ik voel het aankomen, dat gaat sowieso gebeuren.

Andries: Ja, leuk.

Welke landen afgevinkt?

Bas: Lijkt me heel vet. Ja, tof man, echt. En nu, want heb je nu nog steeds dat bootje of heb je een andere boot inmiddels en waar ligt die? Hoe ver ben je? Welke landen heb je allemaal rondgezeild al of?

Andries: Nou, ik begon dus in een bootje van 9 meter voor 3.000 euro uit 1969 en met die boot ben ik dus van Nederland, België, Frankrijk, Spanje, toen een stukje terug, toen ben ik via Canal du Midi naar Ibiza gevaren. Ik heb dat allemaal gevlogd en geblogd en dat werd steeds leuker en ik kreeg wat sponsors, mensen die het toch een leuk verhaal vonden en ja, ik deed eigenlijk alles zonder geld. Dus ik maakte alles zelf, alles wat stuk ging. Ik kluste af en toe wat bij hè in een haven en toen kreeg ik een sponsor uit Italië die bouwde windgeneratoren en zonnepanelen en die zeiden joh, wij hebben hier nog een boot liggen van aluminium maar daar varen we eigenlijk nooit mee. Kom dat bootje halen, ga jij dat bootje opknappen en dan ga jij daarmee de wereld rondzeilen. Nou ja, naar Italië gevlogen, boot opgehaald en daar zeil ik nu op en dat is een boot van 10 meter, heel basic ook, zit geen mooi stuurwiel op zoals mensen dat zeggen maar nog een helmstopje op, zit een motor in, zitten wat houten platen in en dan ga ik in december vaar ik daarmee naar Amerika vanaf de Canarische Eilanden.

Bas: Vet.

Andries: Dus dat is het nieuwe avontuur.

Bas: En dan ga je alleen ook?

Andries: Nee, ik neem een maat van me mee, heel gaaf, wordt ook een mooi avontuur, dat is een jongen die is doof, maar die heeft wel veel zeilervaring en tot nu toe gaan we met zijn tweeën. Ik heb nog twee leuke dames die meegaan, maar ik zoek nog een leuke dame erbij want ik ga ook weer vloggen en mooi, ja, een mooie documentaire maken. Er gaan nog twee vrienden van mij die gaan dezelfde route doen maar dan per roeiboot.

Bas: Roeiboot?

Andries: Ja, die gaan roeien. Dus er is een, ja, een roeiwedstrijd, dat zijn wel speciale roeiboten, daar gaan vier Nederlandse dames, de Four Duchesses en die gaan dus van La Gomera roeien naar Amerika en daar gaan ze een dag of 40, 50 over doen denk ik, dus die zitten gewoon bijna twee maanden zitten ze op een boot en Mark Slats gaat met Kai het nieuwe wereldrecord neerzetten, die gaat ook over roeien. Mark Slats is een vriend van me en die is ongelooflijk. Het wereldrecord roeien stond op iets van 50 dagen en hij roeide het gewoon in 30 dagen van de Canarische Eilanden naar Amerika in zijn uppie, 17 uur per dag roeien. En die ga ik dus ook een beetje volgen.

Bas: Damn, maar roeien, maar die roeibootjes zijn ook redelijk groot dan met speciale systemen en weet ik het allemaal want ja, als je in een storm terechtkomt dan ja, dan moet je het wel overleven zeg maar.

Andries: Als je in een storm terechtkomt dan sluiten ze zichzelf op in een cabine, dan krijgen ze een soort schietstoel aan weet je wel, echt helemaal ingesnoerd, ja, en dan ga je een paar uur of soms drie dagen lang rollen met je bootje over de golven totdat het weer rustig wordt en dan ga je door.

Bas: Oh, man, ik word al misselijk bij de gedachte.

Andries: Ja, mensen vinden het al heftig wat ik doe, maar in een roeiboot de oceaan over.

Bas: Sick.

Andries: Gewoon voor al die tijd eten mee, watermaker mee, waterpompen, ja, dat is ook bizar hoor.

Wil jij meevaren?

Bas: Wel een heel gaaf verhaal, maar je wilde net een oproep doen dat je nog iemand zocht die mee wil varen of?

Andries: Ja, nou ja, als er nog leuke dames zijn die mee willen varen, ja, meld je aan, ik zoek er nog eentje.

Bas: Tof.

Andries: Ja, ik wil gewoon een paar leuke jongens, een paar leuke dames aan boord en dan gaan we een vet avontuur aan.

Bas: Ja, dus ben je helemaal klaar met het naar kantoor gaan en heb je geen zin meer, wil je het avontuur aan.

Andries: Precies, wil je nog op Aruba of Bonaire, wil je daar je leven op gaan bouwen, je kan met mij meevaren.

Bas: Je krijgt een enkele reis naar Amerika.

Andries: Ja, ja, ik ga het wel allemaal vastleggen, dus of je nou 30 dagen kotsend overboord ligt of een boek schrijft, ik leg het wel vast, dus dat je daarvan op de hoogte bent.

Bas: Ja, mooi, mooi, vet verhaal man. Ja, dat is echt bizar. En nu, je bent ook spreker, je bent auteur, allemaal dat soort dingen. Wat doe je ook daarmee een beetje? Dus af en toe word je weleens gevraagd voor gigs of zo en dan zeg jij dat kost dit en dan kom ik even met je, dan kom ik mijn verhaal delen of?

Andries: Ja, dan kom ik mijn verhaal delen, ik heb natuurlijk dat boek geschreven over hoe bizar de Nederlandse gevangenissen zijn.

Bas: Ja, dat is trouwens vertaald in het Spaans trouwens hè?

Andries: Ja, ja, dit is leuk, volgende week is het volledig te downloaden in het Spaans. Ja, je hebt gewoon bijna 600 miljoen Spaanstalige mensen op de wereld en het is gewoon een uniek verhaal en tegenwoordig met Vis a Vis, Casa de Papel, hè, al die Spanjaarden zijn helemaal gek van criminaliteit en gevangenissen dus ja, dit leek me wel een gat in de markt en het wordt ook vertaald naar het Engels. Ik ben nog wel op zoek naar, en het Frans wordt vertaald, ik ben alleen nog op zoek naar een Duitse vertaler dus misschien dat iemand zich aanmeldt.

Bas: Oh, dan kan ik je wel, ik ken iemand die net zijn boek uit het Nederlands naar het Duits heeft vertaald.

Andries: Oh, wat cool, wat cool.

Bas: Ja.

Andries: Dus ja, ik geef af en toe, dan doe ik eigenlijk gewoon boekbesprekingen en ik vind het wel leuk om ja, sessies te doen, ik stond afgelopen jaar op de Hiswa, toen het Coronavirus uitbrak was ik daar.

Bas: Dat is een beurs toch?

Andries: Ja, dat is de grootste zeilbotenbeurs, een grote watersportbeurs van Europa en daar mocht ik mijn verhaal vertellen over hè, niet denken maar doen, lekker gewoon een boot kopen, naar de overkant zeilen en dat is wel mooi want dan ben ik aan het spreken en dan heb ik er ook een mooie video bij en dan laat ik dus ook beelden zien dat ik op open zee dolfijnen tegenkom en dat ik een touw pak, dat ik het water in spring en dat ik dus achter de boot hang en dan films maak van de dolfijnen. Ja, en dan zeg ik ook tegen de mensen ja, jullie zitten hier nu hè, jullie gaan volgend jaar gaan jullie zeilen, jullie zijn 70, dit ga je al niet meer kunnen doen. Als je nog langer wacht ga je nog minder kunnen doen en voor de jongeren, ga nu, nu ben je nog gezond, nu kan je nog met dolfijnen springen, in het water springen, doe het gewoon nu weet je wel.

Bas: Vet.

Andries: Je gaat steeds minder kunnen en dan zie je dus inderdaad ook wel die gepensioneerden al kijken van ja, dat is wel waar, dit ga ik niet meer kunnen doen. En als ik die mensen voer 5 jaar spreek dan zeggen ze ook allemaal kut, ik had dat huis eerder moeten verkopen, ik had die dure auto niet hoeven kopen, ik had niet al die dure spullen nodig gehad dan was ik 10 jaar eerder weggegaan.

Bas: Ja.

Andries: Maar ja, mensen willen altijd meer geld en altijd meer doen. Je hebt niet meer nodig. Ik leef letterlijk van 700 euro per maand en daar betaal ik mijn verzekering van, mijn bootverzekering, mijn zorgverzekering, mijn telefoonkosten, eten, water drinken, meer heb ik niet nodig. Ja, en dat verdien ik nu met mijn boek en met mijn social media en dan kan ik dus alleen maar leuke dingen doen, filmpjes maken, mensen inspireren en elke dag proberen mensen te laten lachen, ja, dat doe ik op mijn social media.

Bas: Maar goed, als je twee avondjes gaat stappen in Ibiza dan ben je hetzelfde kwijt hè.

Andries: Ja, nee, dat is inderdaad bizar, in Ibiza betaal je gewoon 25 euro voor een…

Bas: Een bacootje.

Andries: Ja, voor een bacootje of een Red Bull, 10 euro voor een drankje, maar dat hoeft niet, als je naar de lokale barretjes gaat betaal je een euro voor een Caña, dan heb je gewoon een biertje. Je hebt daar restaurants.

Bas: Ja, Sangria, whatever, ja.

Andries: Nou, daar betaal je 5, 6 euro ook in Ibiza om uit eten te gaan. Ik leef nu op de Canarische Eilanden, als ik ’s ochtends geen zin heb om mijn eigen broodje te smeren verwen ik mijzelf met een ontbijtje en dan krijg ik voor 3,95 krijg ik een cappuccino, kopje thee, jus d’orange, twee toasts, eieren, worst, alles erop en eraan en ja, het leven is niet duur als je de plekjes weet en op een boot leven is al helemaal niet duur.

Bas: Een vriend van mij die woont op Gran Canaria. Mocht je daar zitten en een coole gast willen, hij woont daar met zijn drie kids ook midden op Gran Canaria, heeft hij net een huis gekocht, best wel groot landgoed of zo dus als je daar bent laat het me weten, dan breng ik je in contact. Hij noemt zich de hippie miljonair dus hij is ook een beetje de internetboy en ik denk dat jullie wel een goede klik hebben.

Andries: Oh, wat gaaf, ik ga hem gelijk toevoegen vanmiddag op Instagram, ja, leuk.

Bas: Ja, is goed, is goed, top. Mooi man. Ja, een inspirerend verhaal. We gaan eens even kijken, ik zie dat er wat vragen binnengekomen zijn. Je kan live vragen stellen, we zijn nu ook live dus op YouTube, LinkedIn, whatever waar we overal streamen, dus mocht je dat ook interessant vinden dan check dat uit, maar ik ga even naar die vragen kijken.

Andries: Ja, ik wou zeggen, ik kan het net niet lezen vanaf hier.

Bas: Ok, ik hou jou in beeld en dan kan ik een beetje lezen.

Andries: Oh ja, dan stel jij de vragen.

Bas: Ja, ik kan hem dan aantikken zeg maar. Oh, hier, hier is iemand, 9 maanden in de Koepel Breda gezeten en wat je zegt is waar. Even by the way, ik ben er niet trots op maar ik ging met meer spullen de deur uit dan dat ik naar binnen ging. Heel bizar.

Andries: Ja, echt heel bizar, wat je daar meemaakt.

Bas: Er zijn mensen die ook gewoon vastzitten die met meer naar buiten komen.

Andries: Ja.

Bas: En hier ook, inderdaad ook, ze zegt ook dank je Andries, je leeft nu.

Andries: Ah, wat leuk. Soraya, echt leuk.

Bas: Even kijken wat ze nog meer zegt. Ik denk al als jij angst, Corona, als jij weet wat je weet komen we door de tijd heen. Ik heb mijzelf opgevoed vanaf 14 jaar en heb nu, oude overtuigingen, ja, mooi. Ja, mindset.

Andries: Het is ook wel zo, de hele wereld, want wat ik daar wel heb geleerd is ja, vrijheid is wel iets heel moois en dat beseffen wij ons Nederlanders nu pas een beetje.

Bas: Ja, echt hè.

Andries: Ik bedoel nu we de deur niet zomaar meer uit kunnen, de oudjes niet meer zomaar eruit, ja, misschien is het nu al te laat voor de meeste mensen om te gaan reizen. Hè, we kunnen niet meer overal het vliegtuig naartoe pakken, je kan niet alle landen zomaar binnen dus het enige wat ik kan zeggen tegen mensen, zodra de grenzen allemaal weer open gaan, neem die reis hè, neem even die vakantie, pak dat nu aan. Voor je het weet kom je nergens meer, dus echt mensen, neem die stap als het zo meteen weer kan.

Bas: Ja, vet, vet. Ja, en je ziet het ook nu want jij beweegt je ook nog, ik bedoel wij zijn net ook een maand lang met de caravan en een daktent door Europa een beetje gereisd met de kinderen dus het kan allemaal wel weet je, alleen als een grens dicht gaat is het natuurlijk anders. Maar ja, ik bedoel, ik weet niet of je de ambitie hebt om je überhaupt ooit ergens te settelen en een vrouw en kinderen te maken en dat soort dingen of dat je gewoon de free man on earth blijft en gewoon lekker blijft freewheelen totdat je erbij neervalt.

Andries: De mensen die ik tegenkom, die zeilers, ik kom zeilers van 84 tegen en die zijn op de terugweg naar Nederland aan het zeilen die zeggen gewoon ja, hoe lang zeil je al? Nou ja, de afgelopen 50 jaar zeilen die. Geen vrouw? Nee, nee, ik vind het leven te mooi, te veel om te ontdekken en verandering van ja, spijs doet eten en die willen altijd weer door en dat ga je gewoon niet redden met een gezin, het hele leven door en ja, ik ben sowieso al niet iemand die bij één vrouw blijft en alles wordt op een gegeven moment wordt het gewoon hè, een Ferrari voor miljonairs is ook maar een auto en voor mij is dat, ja, ik wil altijd maar doorgaan en nieuwe dingen ontdekken en nieuwe personen ontdekken en dat doe ik het beste alleen.

Bas: Ja, tof man. Ja, ik vind wel het is meer inspirerend en ja, die vraag stelde ik ook meer omdat ik ook denk van ja, weet je, het is ook dat ik zelf ook meer nadacht van ok, weet je, ik heb dan zelf met mijn huidige vrouw dan voordat wij kinderen kregen de wereldreis gemaakt, twee jaar lang gereisd en nog steeds reizen we met de kinderen, maar ja, het leven met en zonder kinderen is eigenlijk natuurlijk ook gewoon sowieso anders.

Andries: Ja.

Bas: Maar ja, je vindt ook families die reizen en die gewoon complete bussen ombouwen tot campers en de wereld rondgaan.

Andries: Ja, ik moet zeggen ik vind kinderen vind ik ook wel hartstikke mooi, maar het mooiste is al min vrienden die hebben een zooi kinderen, ik kom daar binnen.

Bas: Ja, en dan ben je er al klaar mee.

Andries: Ik zet daar de bende op stelten en een paar uur later trek ik de deur weer achter me dicht en doei jongens, dat vind ik fantastisch. Maar dat wou ik nou net zeggen, zo’n kerel van 84, dan zeg ik oh, je gaat naar Nederland en dan doe je weer een huis je en dan? Nee, helemaal niet, ik moet terug want ik word een beetje vergeetachtig en ik laat af en toe weleens het gas aanstaan dus het wordt gevaarlijk, maar ik vaar met mijn boot terug en dan ga ik lekker mijn boot in Amsterdam neerleggen, betaal ik 600 euro per jaar in hartje Amsterdam, ik leef op mijn boot en de rest van mijn pensioen, ja, ik heb elke dag genoeg geld om uit eten te gaan en ja, die komen niet meer van een boot af. Iedereen die ik spreek die gaat reizen, die heeft zijn dromen gevolgd, die zegt echt gewoon had ik eerder moeten doen, ik ga niet meer terug naar mijn oude leven.

Bas: Ja, screw it, just do it.

Andries: Ja, dat vind ik een hele mooie van jou, screw it, just do it.

Bas: Ja, dat wordt de ondertitel van je nieuwe boek toch?

Andries: Subtitel, ja, thanks Bas.

Toekomstplannen

Bas: Ja, heel vet. Hé, wat ga je de komende tijd doen en wat houdt je bezig? Waar ga je naartoe of whatever?

Andries: Ja, ik plan eigenlijk nooit verder dan morgen. Ja, nou toevallig wel omdat ik dan 12 december naar Amerika vaar. Ik wil eerst de overkant zien te halen en als ik dat haal dan kom ik aan in Antigua, dat is een of ander groot pirateneiland en vanaf daar ga ik het gewoon zien. Ik wil nog even naar Bonaire daar heb ik twee vrienden van me zitten en die gaan me lekker leren kiten. Ik kan al een beetje kiten, maar wat beter leren kiten. Ik ga surfen, ja, en ik zie het daar wel weer. Ik wil nog een boek schrijven. Nou ja, misschien word ik straks nog wel veroordeeld, hè, de aanklacht tegen mij was 30 miljoen en 15 jaar celstraf, ja, dat staat nu op 100.000 euro.

Bas: En je hebt maar 45 miljoen op je bankrekening staan.

Andries: En ik heb nog 45 miljoen op de bank.

Bas: Dus je denkt van ja, dat gaan we toch even aanvechten.

Andries: Ja, gaan we aanvechten. Het staat nu op 100.000 euro boete en 150 uur taakstraf. Mocht ik die 150 uur taakstraf krijgen dan ga ik die om laten zetten in 75 dagen cel. Dan ga ik nog even 75 dagen de bak in.

Bas: Jij zit liever 75 dagen in de cel dan hoeveel betalen? 100.000.

Andries: Nee, 150 uur taakstraf. Dus of 150 uur plantsoenendienst, maar ja, ik wil ook mijn tweede boek nog schrijven en daarbinnen heb ik alle tijd, je hebt geen afleiding, geen drank, niet stappen, je kan heel de dag lekker fitnessen dus dan ben je gefocust en de Staat betaalt, dus ja, dat laat ik toch echt omzetten.

Bas: Wat een gast ben jij ook hè.

Andries: Dus ja, als dat gaat dan ga ik nog even vastzitten, maar eigenlijk wil ik gewoon lekker naar Bonaire toe, kiten. Ga ik misschien in de bar werken en nog wat boeken schrijven en vooral heel veel leuke films maken, vlogs maken en mensen laten genieten van het leven.

Bas: Ja, maar het leven is ook een groot avontuur man en jij bent daar echt, nou ja, wat mij betreft wel het levende bewijs van dat je gewoon je stoute schoenen aan moet trekken en gewoon het beste ervan moet maken weet je, ik bedoel, ja, een paar weken geleden was ik op de begrafenis van de moeder van een goede vriend van me weet je, ja, die was ook gewoon naar bed gegaan en in een keer, werd niet meer wakker weet je. Ja, uiteindelijk is dat hoe het eindigt zeg maar, hoe je het ook wendt of keert. We kunnen allemaal nadenken van ja, ik heb het eeuwige leven, dat bestaat toch nog niet.

Andries: En ik hoor dat soort verhalen steeds vaker weet je wel. De wereld is gewoon een groot boek en ja, wie niet reist die leest maar één pagina zeg ik altijd. Ja, doe het gewoon nu, nu kan het en ik heb van de week had ik weer een kerel aan de telefoon, boot gebouwd, boot klaar, wil op reis gaan, ja, ik zeg wanneer ga je? Ja, net te horen gekregen dat mijn vrouw kanker heeft dus we gaan niet meer.

Bas: Zo, wat zei je.

Andries: Weet je wel, ja, zo gaat het leven en ik hoor het steeds meer dus leef nu mensen, geniet, gezondheid is het allerbelangrijkste goed en deel je tijd goed in want ik zeg altijd tijd is niet te koop, je kan het maar één keer besteden dus doe het aan mooie dingen, doe het waar je gelukkig van wordt. Blijf ook zeker niet hangen in een baan of een relatie waar je niet gelukkig bent want er ligt echt zoveel meer moois in het vooruitzicht.

Bas: Nou, Steve Jobs is daar natuurlijk een ander voorbeeld van hè, ik vind Steve Jobs echt een mega-inspirerend persoon, heeft ook veel als inspirator betekend voor mij zeg maar, maar ja, zelfde verhaal hè, was ook echt een bizarre boot aan het bouwen waar hij dan ooit mee wilde varen met zijn vrienden maar hij is niet af gekomen voordat hij dood ging en dan heb je een boot die, misschien kun je die nog op de kop tikken.

Andries: Ja, jawel hè. Nee, maar inderdaad, dat gebeurt er vaak dus ja.

Meer over Andries Bik

Bas: Ja, heel tof man. Ja, is tof. Waar kunnen mensen meer over jou lezen, vinden, vloggen, doen? Ja, allemaal dat soort dingen.

Andries: Heel makkelijk, Andries Bik, gewoon Googelen, dan kom je alles tegen. Andriesbik.com vind je al mijn social media en als je gewoon Andries Bik op Instagram, Facebook, YouTube, LinkedIn intikt dan kom je ook direct bij mij terecht en andriesbik.com kan je ook gelijk mijn boek bestellen, luisterboek, e-book en ja.

Bas: Ja, t-shirts.

Andries: Ja, t-shirts inderdaad.

Bas: Het hele spektakel.

Andries: Het hele spektakel.

Bas: Condooms, wat je wil.

Andries: Ja, en ik denk als mensen iets meer over mij willen weten, ja, koop gewoon mijn boek, lees een stukje en het is een heel makkelijk te lezen boek en vooral omdenken en ja, elke situatie is wat moois uit te creëren. Ik moet je ook zeggen mijn gevangenisperiode, ik had hem niet willen missen. Het is voor mij een eyeopener, de mooiste periode uit mijn leven, de meest productieve periode uit mijn leven, ik heb nog nooit zoveel voor elkaar gekregen in zo’n korte tijd en dan weet je ook als je geen baan hebt van 9 tot 7 en je kan alles doen wat je in je hoofd heb zitten dan ga je zoveel jezelf ontwikkelen en bereiken.

Mindset

Bas: Ja. Dat was toch wat ik jou wilde vragen, jij hebt 6 maanden in de gevangenis gezeten, je hebt veel gezeild ook in je eentje, al dat soort dingen. Mindset is super belangrijk om jezelf positief te houden, om jezelf fit te houden, al dat soort dingen, hoe doe jij dat? Daar ben ik nog even benieuwd naar want ja, ik bedoel…

Andries: Ja, op een boot gaat dat automatisch want mensen die bootje varen die zeggen altijd ah, jeetje, die buitenlucht en wat lekker! Oh, ik ben zo moe, ik slaap als een rijs, maar op een boot wonen of zitten is sowieso al fysiek omdat je constant je core aan het trainen bent, je bent jezelf constant in beweging aan het houden dus eigenlijk alle zeilers op een boot die hoeven niks aan hun conditie te doen want die zijn de hele dag hunzelf aan het trainen.

Bas: Ja.

Andries: Je wordt verliefd op jezelf. Het klinkt heel stom, maar je zit gewoon heel vaak alleen en ik heb zoveel tijd om over problemen na te denken dat ze allemaal opgelost worden. Ik krijg, ik doe zelf ook back to basic cursussen, dus mensen die zelf een probleem hebben of verder willen met het leven die kunnen een weekje bij mij aan boord komen. Iedereen die bij mij aan boord is geweest, we gaan ’s nachts zeilen, ik ga mijn kajuit in, ik zeg ik ga slapen dus jij moet even ’s nachts de boot de aankomende drie uur zeilen, ik kom boven en die tref ik huilend als kleine kinderen aan, iedereen. Hebben geen telefoonontvangst, niemand om mee te praten en die lossen in één avond onder de sterren op een kabbelend zeetje met dolfijnen ernaast al hun problemen op. Die krijgen eindelijk de rust, kut, mijn ex-vrouw had toch gelijk, ik ben eigenlijk wel een hufter geweest. Nou snap ik eindelijk dat mijn partner de zaak verlaten heeft want ik heb dit, dit en dit fout gedaan dus dat, dat en dat ga ik nu in de toekomst beter doen en die mensen die echt gewoon geen prikkels meer krijgen van hun telefoon, van hun laptop, van de tv, van negatieve impulsen van buiten en nieuws op hun af die lossen dat zo makkelijk op. Dus ik denk dat ik gewoon meer tijd heb en minder negatieve prikkels heb om alles op te lossen. Ik denk dat dat de kracht is van het reizen en het even alleen zijn.

Bas: Wow, wow man, echt mooi gezegd en ook heel gaaf dat je zo mensen helpt en ja, ik had, je hebt nu zo’n ding op Netflix dat is dan weer afleiding, maar goed, dat heet dan The Social Dilemma. Ik vond het zelf interessant, ik kijk alleen maar documentaires of dingen die mij lessen leren.

Andries: Ik zie hem voorbij komen, maar hij prikkelt me wel dus.

Bas: Ja, hij prikkelt je wel, het is eigenlijk best wel een, ja, hoe we eigenlijk als mensen gewoon te afgeleid zijn en precies wat jij zegt weet je, we zitten gewoon totaal, ja, en de zelfmoordratio’s onder de jongeren die zijn samen met de opkomst van social media ook meegegroeid zeg maar dus al dat soort dingen is bizar te noemen en dus daarom hoor ik wat je zegt als mensen dus, mensen hebben geen idee meer hoe ze alleen hun tijd moeten spenderen. Ze zijn nooit meer stil, ja, gaan niet naar binnen, maar zitten gewoon continu in een soort van, ja, letterlijk in een ratrace want ze hebben het idee dat het molentje moet blijven draaien en ze krijgen honderden notificaties per dag en WhatsApp en Facebook en social en iedereen moet weten waar je mee bezig bent en ja, ik moet likes krijgen en dan krijg ik een negatieve comment en dan gaat dat helemaal in je zitten en al dat soort dingen. Dus als je al die noise gewoon niet hebt dan ga je dus ook veel meer jezelf zijn en veel meer van binnen leven en dat is precies wat jij zegt denk ik en dat je dan ook gaat inzien wat je fouten waren in die stilte en ja, ik bedoel, je hebt er ook meditatieretraites voor en wat dan ook, maar ja, jij knalt ze gewoon op een boot en je zegt gewoon ja, doe het maar en dit is je therapie.

Andries: Ja, en ze lossen het zelf op weet je, het zit altijd in jezelf en ja, wat je zegt die social media, ik vind het briljant want ik kan de hele wereld bereiken met positieve dingen, alleen het is ook een valkuil want iedereen post alleen maar de lekkere hapjes, de mooie auto’s, z’n nieuwe horloge, z’n nieuwe telefoon en al die kids die groeien maar op dat iedereen een nieuwe iPhone, de allernieuwste laptop moet hebben. Ik bedoel, ik zie het aan ja, de dochters van mijn vriendin. Gewoon ja, die willen de nieuwste iPhone hebben, ja, dat ding is 1.400 euro, ga maar sparen van 3 euro per week. Weet je, ja, maar mijn vriendinnetje heeft hem ook en die heeft hem ook en die krijgt hem ook. De lat wordt zo hoog gelet voor de ouders om die kinderen gelukkig te houden omdat ze maar denken dat het normaal is dat je de wereld rondreist en de nieuwste kleding en spullen hebt.

Bas: Ja, bizar hè.

Andries: Dat maakt ook wel ongelukkig hoor, dat beeld dat geschetst wordt door social media.

Bas: Het is ook allemaal schapengedrag natuurlijk hè, ze zien dit allemaal, het is precies wat je zegt, want zij heeft het wel en ook dus moet ik het ook en zo krijg je eigenlijk het ene schaap volgt de andere en zo heb je in een keer een hele kudde en als jij dan het zwarte schaap bent, ben je in een keer de rare man die tegenover mij zit die een beetje de wereld rondreist.

Andries: Ja.

Bas: Maar het is wel zo.

Andries: Over dat reizen, jij zegt wat inspireert je zo en wat motiveert je zo? Ik zeg altijd young ones immature forever. Ik bedoel, door de ogen van een kind is alles mooi en alles leuk hè, maar je bent maar één keer jong, maar als je wil kan je de rest van je leven nog die onvolwassenheid en spelen, hè, je wordt niet oud. Ik zeg altijd ouder worden is echt een keuze. Mensen vinden mij vaak kinderachtig, ja, maar ik ben wel een gelukkig kind.

Bas: En mannen blijven kinderen toch?

Andries: En mannen blijven kinderen. Maar kijk Disney films, dat inspireert mij altijd. Ik kan echt op mijn boot zitten en Mulan kijken hè, of de Lion King of noem maar op, maar ik denk dat Disney films zo inspirerend zijn, die zijn altijd zo simpel, simpele mensen, simpele wezens en zielsgelukkig en avontuur en daar word ik altijd heel gelukkig van, dan ben ik echt als ik een nieuwe Disney film heb gezien ben ik gewoon weer een maand gelukkig, heerlijk.

Bas: Wow, wow, tof.

Andries: Disney films kan ik jullie allemaal aanraden, echt waar en dan de mooiste, welke heb ik nou net gezien? Zat ik huilend op mijn bootje, ik had dolfijnen naast me, ik ben, dat is over een klein Hawaïaans meisje en die wil met een boot gaan zeilen.

Bas: Mogley?

Andries: Nee, ja, die is ook briljant. Ja, Mowie weet ik toevallig heet die gozer erin, maar iets wat de meeste mensen nooit zullen zien op de Canarische Eilanden heb je dus fosfor in het water en als de dolfijnen daar naast je boot zwemmen dan zie je die dolfijnen niet, dan zie je alleen maar dat dat fosfor licht geeft, dus je ziet echt zoals in die film je lichtgevende dolfijnen hebt, ja, dat is het meest bizarre wat je in je leven kan meemaken. Dan heb je gewoon vuurdolfijnen naast je in het water zwemmen en alleen dat is al een reden om ’s avonds te gaan zeilen jongens.

Bas: Ja, vet.

Andries: Ik keek die film en ik zat er ook gewoon jankend op mijn bootje, ik zat in een Disney film, Disney kan echt, ja, Disney is mijn motivatie.

Bas: Goede therapie dus Disney films.

Andries: Ja, ja.

Bas: Into the wild heb ik natuurlijk ook een hele tijd geleden gezien, ook een bekende film die je denk ik ook wel hebt gezien, en op een gegeven moment gaat hij natuurlijk dood, maar hij schrijft in dat boekje voordat hij doodgaat schrijft hij volgens mij iets in de zin van no happiness without sharing.

Andries: Ja.

Social media likes

Bas: En voor jou is de sharing dat je dan de video’s maakt en de vlogs en de dingen en dat deel je de wereld in en krijg je coole reacties op want dat is dan toch misschien ergens iets een soort van wat je nodig hebt misschien om het vuur in jezelf aan te houden of niet, stel dat dat onderdeel eruit zou zijn, dat je het niet mocht delen en dat je daar dus alleen huilend op je bootje zit omdat je het allemaal zo mooi hebt, maakt het dat een stuk minder of niet?

Andries: Nee, ik geniet daar echt van want natuurlijk, likes en alles is hartstikke mooie, maar het mooie zijn echt de comments: Andries, echt, ik begin de dag met een lach. Andries, ik dacht dat ik een rotdag had, maar nou ik jou zo in die storm op die boot heb zien zitten, ik heb niks te klagen.

Bas: Ja.

Andries: En de interactie die je hebt met mensen, ze zeggen altijd ja, mensen denken vaak social media is niet persoonlijk, maar ik heb op mijn Facebook 5.000 mensen en ik denk dat ik er met 3.000 persoonlijk contact minstens gewoon heb, dat ik weet wie wat voor werk doet, waar wat doet, mensen reageren erop, het is interactie en ook al ben je aan de andere kant van de wereld, ik vind dat iets zo moois, daar word ik gelukkig van.

Bas: Cool.

Andries: Die interactie met mensen over de hele wereld.

Bas: Ja, tof, tof.

Andries: Dus ja, als ik dat niet zou kunnen doen en ik zou die interactie minder hebben, ja, dan zou het inderdaad misschien minder leuk zijn, maar ja, dan neem ik mensen aan boord en dan heb ik gewoon mensen direct aan boord met wie ik het deel dus er is altijd een oplossing.

Vakantieliefdes

Bas: Ja, cool, en worden er ook weleens dames verliefd op jou zo tijdens het reizen? Of heb je dat probleem nog niet gehad? Dat je dan na drie weken zegt van hé, toedeledokie.

Andries: Nee, ik ben daar wel heel makkelijk in, ook op Tinder als ik reisde was het gewoon altijd nou ja, ik ben een reiziger, ik ben hier maar voor een paar dagen dus ja, als je zin hebt in een drankje en ja, je hebt je stoute schoenen aan dan mag je me altijd even bellen, maar ik ben volgende week ook weer weg. Dus ik ben altijd heel duidelijk geweest van ik blijf niet hangen, ik word niet verliefd. Ja, ik heb nou toevallig een hele mooie vrouw waar ik heel verliefd op ben en die ik de afgelopen 5 jaar, ja, eigenlijk om de twee, drie maanden probeer te zien.

Bas: Oh ja.

Andries: Dus dan vliegt ze naar mij toe of ik naar haar en ja, dat is wel heel moeilijk moet ik zeggen want we hebben dan ook echt een open relatie hè. Zij mag doen en laten wat ze wil en ik en ja, je blijft toch altijd wel een beetje jaloers worden. Ja, nu vaar ik naar Amerika toe dus moet ik daar ook afscheid van nemen en dat doet wel pijn, maar dat is wel iets waarvan ik ook weet het doet nu pijn, maar ik heb zo’n mooie periode gehad, ik heb zoveel van haar geleerd, zulke mooie momenten, zulke mooie herinneringen, maar ik weet ook dat er weer nieuwe dingen op mijn pad komen. Dus ja, soms is houden van ook loslaten.

Bas: Nee, zeker.

Andries: En ja.

La Vagabond

Bas: Maar we hadden het voor de opname hadden we het erover dat je hebt La Vagabond, dat is zeg maar zo’n Australisch koppel die de wereld rondreist, maar zie je zo’n verhaal niet voor je dan? Dat stel je krijgt een vrouw die met jou meezeilt de wereld over, je krijgt kinderen aan boord, of is dat, dat is niks voor jou?

Andries: Ik zie alle vrienden om me heen en vanuit mijn vaders branche, laat ik het eerst over de vrouwen hebben want na een vrouw krijg je pas een kind, maar–

Bas: Meestal wel.

Andries: Ik ken ze niet die, ik ken geen mannen die hun hele leven gelukkig zijn met dezelfde vrouw en het alleen bij dezelfde vrouw houden. Want heel simpel, anders zouden die mannen niet bij mijn vader komen. Er waren er duizenden moeders die het werk deden, ook uit spanning of omdat ze het geld nodig hadden, maar ook miljoenen en miljoenen vaders die naar de dames van lichte zeden gingen want ja, sommige vrouwen houden er niet van om doggystyle te doen of te pijpen, ik zeg maar wat, dan komen die mannen bij ons terecht om daar te halen wat ze niet krijgen en zo missen mannen en vrouw, die zullen altijd iets thuis op den duur gaan missen en ja, dat weet ik want dat heb ik gezien en ik ben zelf ook heel snel verveeld of uitgekeken, ik weet niet hoe ik dat moet zeggen, maar ik wil mijzelf ontwikkelen en ik merk toch dat als ik alles van een vrouw heb geleerd dat ik dan weer door wil naar de volgende om daar weer informatie van te krijgen en die spanning van te krijgen en ja, kinderen, het kost je gewoon 18 jaar van je leven en ik vind het leven vind ik te mooi om daar 18 jaar aan te besteden dus ik kies daar bewust voor om ja, dat niet te doen.

Bas: Ja, ik snap je verhaal en ik hoor je verhaal ook. Ik was laatst een podcast aan het luisteren, ik weet zijn naam even niet meer, maar dat ging over een gast die heel erg spiritueel was en dat soort dingen, of in ieder geval, ja, in zichzelf ook, ja, die had ook van alles geprobeerd, open relaties, losse relaties, weet ik veel wat allemaal voor dingen en uiteindelijk was hij tot de conclusie gekomen dat een relatie een contract is om elkaar te limiteren.

Andries: Ja, dat vind ik heel mooi, ja, vind ik heel mooi gebracht.

Bas: En toen ik daarover ging nadenken dacht ik ja, hmm, ja, weet je, eigenlijk is dat heel erg confronterend als je die definitie geeft.

Andries: Nee, maar ik denk echt dat je, ik bedoel in een relatie, ik alleen ben altijd gelukkig. In een relatie ben ik af en toe gelukkiger, heb je ruzie ongelukkiger. Dus een relatie fluctueert altijd, hè, zonder wrijving geen glans zegt mijn beste maatje altijd.

Bas: Ja, precies.

Andries: Maar ik ben liever altijd gelukkig dan dat ik ook af en toe die negatieve momenten meepak.

Bas: Ja, ja.

Andries: Nou is mijn vriendin aan het reageren?

Bas: Nee, ik zag een woord maar ik snap het woord niet zo, iets van Vaiana of zo, maar.

Andries: Ja, Vaiana, zo heet die film.

Bas: Oh, zo heet die film.

Andries: Ja, die Disney film.

Bas: Ok, top.

Andries: Top, wie zegt dat? Michael geloof ik zie ik staan?

Bas: Ja, Michael ja, top. Dank je wel Michael.

Andries: Ja, super leuk, ja, die kan ik iedereen aanraden.

Bas: Nou, dus Vaiana gaan we kijken.

Andries: Nee, dus die limitatie, ja, ik vind vrouwen fantastische wezens, slim, intelligent en ik kan er geen genoeg van krijgen, maar ja, af en toe, ja, je kan echt en dat zie ik bij alle mannen, het klinkt heel ordinair, maar die hebben het biefstukje thuis zitten, iedereen heeft ook weleens zin in een lekker ordinair patatje. Weet je wel, dus ja, monogamie, ik heb het nog niet gezien in mijn leven en als je kijkt naar de oudheden was het allemaal, monogamie bestond niet, kijk naar het dierenrijk, ja, er zijn een of twee dieren op miljoenen soorten die bij elkaar blijven, ja, en de rest doet het ook maar met elkaar en wij stammen toch af van de dieren dus ik vind ook wel iets, ja, het is door kerk en staat een soort gevormd, maar het instinct zegt nog altijd ja, over een spanning en door.

Bas: Eigenlijk zeg je dus dat het natuurlijke niet monogaam is.

Andries: Ja, daar ben ik heilig van overtuigd.

Bas: Ja, ja.

Andries: Ja, en ik heb het gezien in mijn vaders clubs, ik bedoel ja, als het niet, mijn vader had geen bestaansrecht gehad en geen 12 clubs gehad met duizenden dames.

Bas: Nee, daar staan gewoon de auto’s met de kinderzitjes staan gewoon naast het pand.

Andries: Nou, echt, als ik een boekje open doe. Het mooiste zijn nog de wielrenners.

Bas: Oh.

Andries: Die komen altijd aanfietsen, ja, mag mijn fietsje binnen staan? Die gaan lekker met een dame naar boven en die komen thuis met helemaal zweet, oh, ik heb zo hard gefietst.

Bas: Oh, wielrenners, de wielrenners, oh, dit is, wat een verhaal joh, die gaan even een uurtje wielrennen.

Andries: Die gaan een uurtje wielrennen en die komen helemaal, ja, even douchen hoor. Ja, een beter excuus is er natuurlijk niet. Wil niet zeggen dat alle wielrenners zo zijn hoor, maar we hadden een extra fietsenrek staan voor de wielrenners.

Bas: Oh, wow, ja, nee, je moet het natuurlijk creatief invullen. Vet man. Super tof verhaal man. Wie weet nemen we nog een keer een episode op als je weer wat avonturen verder bent.

Andries: Dank je wel, echt.

Bas: En bedankt dat je hier was, bedankt voor je inspirerende verhaal ook en ik hoop echt dat mensen dus inderdaad beginnen met leven zoals jij dat altijd zo mooi zegt. Dus ja, thanks nogmaals.

Andries: Bas, jij bedankt voor deze mogelijkheid en om jou te leren kennen.

Bas: Ja, vet man.

Andries: En ik denk dat we zo meteen nog wel even verder babbelen, ik vind jou net zo’n inspirerend persoon en ondernemer op slippers, ja, het spreekt mij wel aan.

Bas: Ja, precies, ja.

Andries: Ik zeg box.

Bas: Ja, box ouwe.

Andries: dank je wel.

Bas: Ja, thanks man, graag gedaan.

Bedankt voor het luisteren naar de Ondernemen op Slippers podcast. Check voor meer informatie ondernemenopslippers.nl. Tot de volgende keer!

Bas: Nice, nice, nice, dat was Andries Bik die de wereld over zeilt. Wat een verhaal joh, van prostitutie tot zeilen tot vrijheid, alles. Ik vond het echt een verhaal om van te smullen, het duurde ook iets langer dan gemiddeld, sorry daarvoor, maar ja het bleef me gewoon intrigeren dus ik bleef doorvragen. Ik hoop dat je er veel waarde uit hebt gehaald. Ja, ik ga Andries volgen op zijn kanalen waar die dan ook te volgen is en ik vind het heel gaaf om zijn verhaal in ieder geval, ja, te zien als ondernemer op slippers natuurlijk en wie weet zeilen we een keer samen.

Andries: Dat lijkt me fantastisch Bas, lijkt me fantastisch.

Bas: Vet. Nogmaals dank man.

Andries: Jij ook.

Bas: Ik spreek je.

Andries: Iedereen een mooie dag, maak er wat moois van.

Bas: Top, screw it, just do it.

Andries: Screw it, just do it. Ik ga hem erin houden.

Bas: Cheers.